Ο τυφλός έρωτας & οι φερομόνες
Στο ερώτημα«γιατί ο έρωτας είναι "τυφλός"» έδωσαν απάντηση τόσο ο Προυστ όσο και η επιστήμη με κάποιες δεκαετίες καθυστέρηση. Και ιδού πώς ταυτίζονται: Στην ενότητα «Η μεριά του Γκερμάντ» ο Προυστ γράφει: «Η τρομερή δολιότητα του έρωτα είναι πως αρχίζει κάνοντάς μας να παίζουμε όχι με μια γυναίκα του εξωτερικού κόσμου αλλά με μια κούκλα μέσα στο μυαλό μας, τη μόνη άλλωστε που έχουμε πάντα στη διάθεσή μας, τη μόνη που θα κάνουμε δική μας, που η αυθαιρεσία της ανάμνησης - σχεδόν τόσο απόλυτη όσο και η αυθαιρεσία της φαντασίας - μπορεί να την έχει κάνει τόσο διαφορετική από την πραγματική γυναίκα όσο ήταν διαφορετικό για μένα το πραγματικό Μπαλμπέκ από το Μπαλμπέκ του ονείρου - δημιούργημα πλασματικό στο οποίο σιγά σιγά, για το δικό μας το κακό, θα αναγκάσουμε την πραγματική γυναίκα να μοιάζει». Και η άποψη της επιστήμης από τον κ. Ντινόπουλο: «...Η φαινυλαιθυλαμίνη (ΡΕΑ), η οποία είναι σύμφωνα με κάποιους ερευνητές η ορμόνη της ερωτικής ορμής, της λίμπιντο, φαίνεται να συμπεριλαμβάνεται στο εκρηκτικό κοκτέιλ των χημικών ουσιών που πλημμυρίζουν τον ερωτευμένο εγκέφαλο. Η ΡΕΑ παράγεται στον εγκέφαλο στο στάδιο του μεγάλου πάθους και δρα σαν τις αμφεταμίνες, πλημμυρίζοντάς μας με ενέργεια και αισθήματα ευφορίας... Ορισμένοι ερευνητές υποστηρίζουν ότι οι φερομόνες δεν ασκούν μόνο σεξουαλική έλξη, αλλά ότι φέρνουν πιο κοντά τα ζευγάρια ανανεώνοντας το ενδιαφέρον και προκαλώντας μεγαλύτερη προσήλωση και τάση για περιποίηση». Και όταν περάσει το κύμα της τρέλας; Για την επιστήμη, «όταν το στάδιο του έντονου ερωτικού πάθους παρέλθει και στο ζευγάρι αναπτύσσεται το ήρεμο, συναισθηματικό δέσιμο που χαρακτηρίζει τις μακροχρόνιες σχέσεις, στον εγκέφαλο κυριαρχούν η ωκυτονίνη και η αγγειοπιεσίνη, καθώς και οι ενδορφίνες, που βοηθούν στην αίσθηση της χαλάρωσης και της ηρεμίας, μειώνοντας παράλληλα και το άγχος». Για τον Προυστ χρειάστηκαν πολλαπλές καταδύσεις στο δικό του παρελθόν για να καταλάβει πώς λειτουργούσε το μυαλό του σε κάθε περίπτωση. Από το βιβλίο "Αναζητώντας το χαμένο χρόνο" Μια νευροβιολογική ανάγνωση,Α. Ντινόπουλος,

Μ. Γιαννάκου και ακροδεξιά

Είναι ενδεικτικό ότι η Ακροδεξιά και χριστοδουλική προπαγάνδα κατάφερε να αποκλείσει την κυρία Μαριέττα Γιαννάκου από τη Βουλή. Οχι για την εκπαιδευτική μεταρρύθμιση και το άρθρο 16, διότι οι αριστεροί δεν βάζουν σταυρούς στα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας, ενώ προσωπικά ο κ. Καραμανλής ανέλαβε την υπεράσπιση της μεταρρύθμισης και του άρθρου 16. Αλλά για το βιβλίο. Η Ακροδεξιά ήθελε να «τιμωρηθεί» μια πολιτικός με περγαμηνές φιλελευθερισμού. Το κατάφερε μέσων των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας. Και αυτό είναι ήττα για όλους. Και για το ίδιο το κράτος: η κυρία Γιαννάκου υπερασπίστηκε τις νόμιμες διαδικασίες έγκρισης των σχολικών βιβλίων. Ο βιαστικός διάδοχός της παρέδωσε τη νομιμότητα στους εθνικά φωνακλάδες. Από άρθρο του Ρ. Σωμερίτη στο ΒΗΜΑ

Η πατρότητα της ιδέας ανήκει στον ιστορικό Γιάννη Γιαννουλόπουλο και αξίζει να εξετασθεί με προσοχή. Ο καθηγητής του Παντείου προτείνει να καταργηθούν οι οθωμανικής προέλευσης τίτλοι ιδιοκτησίας των μοναστηριακών γαιών, διότι η αναγνώρισή τους από το ελληνικό κράτος στην πραγματικότητα υπονομεύει την αντίληψη περί του ρόλου της Εκκλησίας στην Εθνεγερσία του 1821. Το λέει, βεβαίως, με ειρωνική διάθεση, όμως έχει δίκιο: η θέση της Ορθόδοξης Εκκλησίας στη σύγχρονη ελληνική πολιτεία είναι το τελευταίο θεσμικό υπόλειμμα της τουρκοκρατίας...