eidenai

Φράκτες, Κάγκελα, Σύνορα παντού...

TERRITORIUM ή terra - terrore

Η ιδιοκτησία της γης, η οριοθέτησή της με την αυθαιρεσία και τη βία που την συνοδεύει , η καρδιά δηλαδή του καπιταλισμού αμφισβητήθηκε έμπρακτα στα Σούρμενα από το Δήμαρχο Κορτζίδη και τις κοιμιτοποιήσεις των πολιτών.
Η προσπάθεια του επιχειρηματία να ξαναστήσει τα κάγκελα και οι ένοχες σιωπές των κρατούντων υπογραμμίζουν τη σοβαρότητα της κατάστασης αλλά και το ευθύβολο των κινητοποιήσεων. Γιατί οι ακτές σήμερα, τα δάση και οι δασικές εκτάσεις χθες, τα αυθαίρετα και οι δημόσιες γαίες παλαιότερα επιβεβαιώνουν ότι η κύρια πηγή πλούτου στην Ελλάδα είναι οι καταπατήσεις και αυθαίρετες οριοθετήσεις - περιφράξεις γης Η ιδιοκτησία της γης είναι ιερή, ιδιαίτερα η παράνομη, και αυτή που φέρνει ψήφους. Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εκτός από τους επιχειρηματίες της παραλιακής υπάρχουν και τα χιλιάδες "λαϊκά" αυθαίρετα οικόπεδα και κατασκευές στον προαστιακό και παράκτιο χώρο.

Τα κάγκελα-φράκτες της παραλίας, όπως και τα αντίστοιχά τους σε όλο τον κόσμο, ορίζουν αυθαίρετα τι είναι "μέσα" και τι "έξω", τι "επιτρέπεται" και τι "απαγορεύεται", δημιουργούν κερδισμένους και χαμένους. Αποτελούν μορφές ουσιαστικού ελέγχου και καταναγκασμού και γι' αυτό συγκροτούν ένα από τα συστατικά χαρακτηριστικά κάθε μορφής εξουσίας η οποία έχει πάντα και γεωγραφική διάσταση. Η οριοθετημένη από την εξουσία περιοχή (territorium )προέρχεται από το λατινικό terra, η γη, αλλά και από το ουσιαστικό terrore, ο τρόμος, ο φόβος. Είναι ενδιαφέρουσα αυτή η σύμπτωση: η εξουσία πρέπει να τρομάζει, να φοβίζει και αυτό υλοποιείται και μέσα από την οριοθέτηση περιοχών αλλά και την ιερότητα της ιδιοκτησίας της γης στο ρωμαϊκό δίκαιο. Αλλάζοντας γεωγραφική κλίμακα, οι κινητοποιήσεις ενάντια στους φράκτες της παραλίας αμφισβήτησαν κατά κάποιο τρόπο και τις κυρίαρχες ρητορείες της παγκοσμιοποίησης περί κατάργησης συνόρων και ορίων, περί ελεύθερων πολιτών που κάνουν τις επιλογές τους και μετακινούνται όπου θέλουν, περί ενός κόσμου συνεχών ροών, περί μιας κοινωνίας διασυνδέσεων και συνεχούς επικοινωνίας. Για ορισμένες και ορισμένους αυτά ισχύουν, π.χ. οι παγκόσμιες χρηματιστηριακές συναλλαγές, το διαδίκτυο, τα υπερπόντια ταξίδια με αεροπλάνα, η διακίνηση πολιτισμικών προτύπων αλλά και ναρκωτικών, οι στρατιωτικές επεμβάσεις κ.ά. πραγματικά δεν γνωρίζουν σύνορα και όρια. Από την άλλη πλευρά, όμως, στην Αφρική, την Ασία και τη Λατινική Αμερική εκατομμύρια άτομα κάθε μέρα βρίσκουν περιφραγμένα τα μέχρι πριν "κοινά αγαθά", όπως η γη, το νερό, το δάσος. Και όταν για να επιβιώσουν προσπαθούν να μεταναστεύσουν προς τον υποτίθεται "ανοικτό" παγκόσμιο Βορρά, εκεί βρίσκουν νέους φράκτες και προηγμένα συστήματα ασφαλείας που τους κρατούν, προσωρινά, "έξω". Γιατί, με τίμημα τη ζωή τους, αμφισβητούν και αυτοί έμπρακτα την εξουσία του φράκτη και ορισμένοι τον περνούν.