http://www.youtube.com/watch?v=FzPiRxCgp8g

http://www.youtube.com/watch?v=NdMk0lu8GJQ

20/4/2008 στο Παλλας

Τω ιερώ μητροπολίτη παλαιών πατρών,

υπερτίμω και εξάρχω πάσης αχαϊας, εν │αγίω πνεύματι αγαπητώ αδελφώ και συλλειτουργώ της ημών μετριότητος: κύριω: Γερμανώ Γρηγόριος ελέω Θεού αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως νέας Ρώμης και οικουμενικός Πατριάρχης ιερώτατε μητροπολίτα Παλαιών πατρών, υπεράγιε και έξαρχε πάσης αχαϊας, εν αγίω πνεύματι α:│γαπητέ αδελφέ και συλλειτουργέ της ημών μετριότητος κύριε: Γερμανέ, χάρις είη σού τη ιερότητι και │ειρήνη παρά θεού, ο κατάρατος της μπογδανίας ηγεμών μιαρώς συμφωνήσας μετά του φυγάδος │αλεξάνδρου υψηλάντη, και τινας άλλους εκεί ομοιοκακοήθεις, με το πρόσχημα της ελευθερίας │εκήρυξαν αποστασίαν φανεράν κατά του βασιλείου του κράτους. η είδησις εδόθη επαγγελματι│κώς από τον εξοχώτατον πρέσβυν της ρωσίας, ανατρέψαντα και όσα εκείνοι διέδω:│σαν, ως έχουσι τάχα συναινούσαν και την ρωσικήν δύναμιν. και γράμματα δε αφαι│ρέθησαν εις διάφορα μέρη σταλέντα, και έγινε γνωστόν εις το βασίλειον κράτος το κα:│κοηθέστατον αυτών σχέδιον∙ με ασυνειδησίαν απαραδειγμάτιστον εκήρυξαν, ότι το │σχέδιόν των είναι εθνικόν. πόσον η φήμη αυτή διετάραξε το κράτος, αφήνομεν να │συμπεράνη η ιερότης της. αμέσως λοιπόν επεχείρησεν εις την του κακοηθεστάτου│ εκείνου σχεδίου ανατροπήν η εκκλησία εκδίδωσι γράμματα πανταχού καταρτίζουσα │τους ομογενείς εις το πιστόν του ρεγιαλικίου, εκ των οποίων παρά πόδας σταλήσονται και │εις αυτά τα μέρη. εν τοσούτω ημείς εδώκαμεν εγγύησιν και διά το γένος, και κατ':│εξοχήν διά τους κατά τόπους αρχιερείς. διά να διαλυθώσι δε αι αναφυείσαι υπόνοιαι │είναι ανάγκη, άμα τη λαβή της παρούσης η ιερότης σου, να απέλθης εις τριπολιτζάν │και συγκαλεσάμενος όλους τους αρχιερείς της πελοποννήσου, να υπογράψητε κοινήν αναφο│ράν ολοσφράγιστην, δηλωτικήν της κοινής αυτόθι ησυχίας και σιδηράς ευπειθείας εις το │βασίλειον κράτος, και να την προφθάσης εις χείρας μας, δια να εμφανισθή εις το κρα│ταιόν δοβλέτι προς παράστασιν της των ομογενών αθωότητος έως ότου να προφθασθώσι │και τα γενικώτερα εντεύθεν γράμματα με επίτηδες έξαρχον. πόσον αναγκαία είναι │αυτή η πράξις και σωτηριώδης γνωρίζης εκ των ολίγων. εν δε ταις αναφοραίς ανά│γκη να γίνεται παράκλησις εκ μέρους της πελοποννήσου, δια να εμφανισθούν και εις αυ│τό το βασίλειον κράτος. ποίησον λοιπόν ως σοι γράφοντες παρακελευόμεθα, και μη │άλλως ανταποκριθής, ότι περιμένομεν κατά πρώτον μετά των αναφορών και την ιδίαν │σας πνευματικήν απόκρισιν. η δε θεού χάρις ειη μετά της ιερότητός σου αωηα: μαρτίου: ηγ│ Κωνσταντινουπόλεως εν Χριστώ Αδελφός ΓΑΚ, Ιστορικά Αρχεία Γιάννη Βλαχογιάννη, Αρχείον Ρήγα Παλαμήδη, Επαναστατικά 1820-1821, Φ. 250, έγγραφο 4. (Στην επιστολή διατηρείται η ορθογραφία του πρωτοτύπου)

Μακεδονία ξακουστή
Με το μακεδονικό και πάλι σε επικαιρότητα δεν μπορούσε παρά να εμφανιστούν όλα τα συμπτώματα που παραδοσιακά ακολουθούν το θέμα κατά πόδας. Μεταξύ αυτών και ο συνήθης Γιάννης Μαρίνος με τη συνήθη εμμενή ξινίλα. Βρήκε τον τρόπο να επιτεθεί εκ νέου στην αριστερά - με σειρά πονημάτων από το Βήμα- θυμίζοντας τον αενάως εθνοπροδοτικό της ρόλο. Και πιο ειδικά, επισημαίνοντας, για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι, την ανθελληνική της στάση στο μεσοπόλεμο αναφορικά με το μακεδονικό.

Από τα παλιά χρόνια είναι γνωστό πως ο πατριωτικός κομφορμισμός κερδίζει μόνο γκάλοπ, δεν δίνει την ηγεμονία στην αριστερά. Την ηγεμονία τη δίνει η επαναφορά στο σωστό προσανατολισμό που είχαν οι πρώτοι Έλληνες κομμουνιστές , όταν αντιλαμβάνονταν το σφαγείο, για το οποίο ήταν "ξακουστή" η Μακεδονία στην αρχή του 20ου αιώνα, όταν σωστά θεωρούσαν "κακούργα λύση" την ανταλλαγή των πληθυσμών και προσπαθούσαν να βρουν τρόπους για να σώσουν τους ανθρώπους - και κυρίως τους δικούς τους "μικρούς" ανθρώπους που σάπισαν για δεκαετίες σε πολέμους και καταστροφές, ενώ οι αξιωματικοί τους τη βγάζανε ζάχαρη. Οι τοτινοί μας σύντροφοι ξέραν πολύ καλά τι λέγανε όταν τραγουδούσαν τη Διεθνή:

"εμάς η μόνη μας ελπίδα/

είν' η σφιγμένη μας γροθιά/

κάτω οι πόλεμοι και η πατρίδα/

ζήτω η παγκόσμια εργατιά".

Λέγεται συχνά, από καλόπιστους επικριτές, ότι η άποψη πως θα έπρεπε η αριστερά να υποστηρίξει στο ζήτημα του ονόματος της γείτονος χώρας το δικαίωμά της στη συνταγματική ονομασία δεν είναι παρά μηχανιστικός διεθνισμός που δεν αντιλαμβάνεται την πολυπλοκότητα του ζητήματος. Ξέρετε: ο απέναντι εθνικισμός, αλυτρωτισμοί ποικίλοι, αμερικάνικοι σχεδιασμοί. Ισχυρίζομαι αντίθετα πως ο "αδιάλλακτος" αντιεθνικισμός, που υποδηλώνει η προηγούμενη τοποθέτηση, είναι η μόνη στάση που μπορεί να κινηθεί πολιτικά με αποτελεσματικό τρόπο μέσα στη δεδομένη πολυπλοκότητα της παραδοσιακής βαλκανικής σαλάτας. Ωραία: πάρα πολλοί Φυρομίτες και Φυρομίτισσες λένε διάφορες μπούρδες περί αρχαίων φύλων, κενοταφίων και κοκάλων. Ίσως αρκετοί να ονειρεύονται δικές τους "κόκκινες μηλιές". Σε τι ωφελεί την πολιτική της αριστεράς στο εσωτερικό της δικής μας χώρας να τα κάνουμε κύριο θέμα; Αποκαθιστά καλύτερες σχέσεις; Απομακρύνει τις περιπέτειες που τόσες φορές διέλυσαν κόσμο και κατέστρεψαν ανθρώπινες ζωές; Μήπως δεν είναι παρά τζάμπα μαγκιά, δηλαδή σκέτος κομφορμισμός; Ας το θέσω λίγο διαφορετικά, μήπως και γίνει διαυγέστερο αυτό που θέλω να πω. Τι θα περιμέναμε από τους συντρόφους μας της αριστεράς στην άλλη πλευρά των συνόρων; Να λένε για τον Άνθιμο, τον Ζουράρι και τον Ζορό; Να επισημαίνουν διαρκώς πόσο κάποιοι -και εκσυγχρονιστές- κυβερνώντες μας μιας πρόσφατης εποχής θέλανε σύνορα με τη Σερβία; Να δηλητηριάζουν το κλίμα περισσότερο και από τους VMRO - ίτες; Όχι, από τους συντρόφους μας εκεί θέλουμε να γελοιοποιούν το δικό τους εθνικισμό, να αντιστέκονται στα δικά τους νευρικά πατριωτάκια. Να μιλούν αυτοί, όχι εμείς, για τις δίκαιες ίσως ευαισθησίες της ελληνικής πλευράς. Αυτοί, όχι εμείς. Εμείς έχουμε δουλειά δική μας: να γελοιοποιούμε τον ελληνικό εθνικισμό, να μη νιώθουμε πατριώτες ούτε τόσο δα, να πείθουμε τους εργαζόμενους όλο και περισσότερο πως η μόνη πατρίδα για τους εκμεταλλευόμενους είναι η γη ολόκληρη χωρίς σύνορα και στρατούς (αφέλειες;). Και κυρίως να μη δίνουμε λόγο στους αντιπάλους μας. Έτσι κι αλλιώς κι αυτοί το ξέρουν πως όποτε παρουσιαστεί αληθινή ανάγκη αντίστασης σε αληθινούς κατακτητές η αριστερά θα είναι και πάλι πρώτη. ΧΡ. ΛΑΣΚΟΣ, Η ΑΥΓΗ 23-3-2008

ΕΘΝΙΚΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ και διανοουμενοι ενθεν κακειθεν

http://www.youtube.com/watch?v=eWORGecHejs

ΑΣΩΠΟΣ SOS H ΓΡΑΦΕΙΟΚΡΑΤΙΑ ΞΑΝΑΚΤΥΠΑ
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΓΕΝΙΚΟΣ ΕΠΙΘΕΩΡΗΤΗΣ
ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Αθήνα, Μάρτιος 2008
Ε Κ Θ Ε Σ Η Ε Λ Ε Γ Χ Ο Υ
(Α π ό σ π α σ µ α)
Αντικείµενο Ελέγχου:
Ο έλεγχος νοµιµότητας και πληρότητας δικαιολογητικών των αδειών
διάθεσης υγρών αποβλήτων 19 εταιρειών που δραστηριοποιούνται στην
περιοχή του Ασωπού ποταµού.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
1. Με την Υγειονοµική Διάταξη Ε1β/221/65 έχουν ρυθµιστεί από το
Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης (τότε Υπουργείο Υγιεινής)από κοινού µε το Υπουργείο Εσωτερικών τα θέµατα διαθέσεως λυµάτων καιβιοµηχανικών αποβλήτων. Η εν λόγω διάταξη, επιτρέπει την διάθεση τωνεπεξεργασµένων βιοµηχανικών αποβλήτων είτε σε επιφανειακά ύδατα (ενπροκειµένω Ασωπός ποταµός) κατόπιν Αδείας που εκδίδεται από τονΝοµάρχη, είτε υπεδαφίως (κατόπιν Αδείας που εκδίδει η ΠολεοδοµικήΥπηρεσία της Ν.Α.). Η διάταξη αυτή είναι γενική και, όσον αφορά στηνδιάθεση επεξεργασµένων βιοµηχανικών αποβλήτων υπεδαφίως, δεν κάνειειδική αναφορά σε επικίνδυνες και τοξικές ουσίες και δεν θέτει όριααπόρριψης επικινδύνων ουσιών.
2. Η (µεταγενέστερη της Υ... Ε1β/221/65) σχετική περί τηνδιαχείριση/διάθεση των τοξικών-επικινδύνων βιοµηχανικών αποβλήτωννοµοθεσία, η οποία προέρχεται από το Υ.ΠΕ.Χ....Ε. κατ΄εφαρµογή του Ν.1650/86, όπως τροποποιήθηκε και ισχύει, εµφανίζει πληθώρα διατάξεων, οιπερισσότερες των οποίων αφορούν εναρµονίσεις του εθνικού .ικαίου µεδιαδοχικές Οδηγίες της Ε.Ε.. .στόσο, οι διατάξεις αυτές εµφανίζουν κενά,ασυνέχειες και επικαλύψεις και δεν αντιµετωπίζουν κωδικοποιηµένα, µεενιαίο και συνεκτικό τρόπο το όλο θέµα. Το κυριότερο, δεν φαίνεται να τυγχάνουν εφαρµογής από τις αρµόδιες Υπηρεσίες και από τιςβιοµηχανίες/βιοτεχνίες και παραµένουν ανενεργές.Παρουσιάζεται, δηλαδή, το φαινόµενο, να διαθέτουµε, τύποις, πλούσιαπεριβαλλοντική νοµοθεσία σχετική µε τη διαχείριση/διάθεση των επικινδύνων βιοµηχανικών αποβλήτων και,παρά ταύτα, τα θέµατα αυτά ναεξακολουθούν να ρυθµίζονται από µια γενική Υγειονοµική .ιάταξη του 1965«περί διαθέσεως λυµάτων και βιοµηχανικών αποβλήτων. Ειδικότερα:

• δεν λαµβάνονται υπόψη από τις βιοµηχανίες/βιοτεχνίες που
προβαίνουν σε υπεδάφια διάθεση επικινδύνων αποβλήτων και από τις
αρµόδιες Υπηρεσίες του ΥΠΕΧ..Ε, της Περιφέρειας και της
Νοµαρχίας που εκδίδουν Α.Ε.Π.Ο., οι διατάξεις της Κ.Υ.Α.
26857/553/88 περί προστασίας των υπογείων υδάτων από απορρίψεις
επικινδύνων ουσιών, σε εφαρµογή της Οδηγίας 80/68/ΕΟΚ. Οι
διατάξεις αυτές προβλέπουν µεταξύ άλλων: α) προκαταρκτική έρευνα
που περιλαµβάνει µελέτη των υδρογεωλογικών συνθηκών και µελέτη
της διυλιστικής ικανότητας του εδάφους και υπεδάφους (κατά το
στάδιο επιλογής και αδειοδότησης του τρόπου διάθεσης των
αποβλήτων) και, επί τη βάσει των αποτελεσµάτων της έρευνας, έγκριση
ή απόρριψη του τρόπου διάθεσης, β) συµπερίληψη στην Α.Ε.Π.Ο. των
πρόσθετων περιβαλλοντικών όρων και διασφαλίσεων που
προβλέπονται από την ίδια Κ.Υ.Α.. Οι ως άνω διατάξεις έπρεπε να
εφαρµόζονται κατά προτεραιότητα και πριν από την έκδοση Άδειας
υπεδάφιας .ιάθεσης αποβλήτων.
• Οι εταιρείες που προβαίνουν σε απόρριψη επικινδύνων υγρών
αποβλήτων στον Ασωπό ποταµό δεν έχουν προχωρήσει σε
αναθεώρηση περιβαλλοντικών όρων, ώστε να ενσωµατωθεί η
διαδικασία τήρησης των ποιοτικών ορίων των απορριπτοµένων σε
υδατικούς αποδέκτες υγρών αποβλήτων των βιοµηχανιών, που
προβλέπεται από τις διατάξεις της Κ.Υ.Α. 4859/726/9-3-2001. Στην εν
λόγω Κ.Υ.Α. καθορίζονται οι οριακές τιµές στα υγρά απόβλητα των
επικινδύνων ουσιών του Καταλόγου του Παραρτήµατος Ι του άρθρου
6 της Π.Υ.Σ. 2/1-2-2001, καθώς και οι µέθοδοι ελέγχου των ουσιών
αυτών, που πρέπει να εφαρµόζονται υποχρεωτικά από 1-1-2004.
Αντίθετα συνεχίζεται η εφαρµογή της .ιανοµαρχιακής Απόφασης υπ.
αριθ. 19640/14-11-79, για τη διάθεση υγρών βιοµηχανικών αποβλήτων
και λυµάτων στον Ασωπό, κατ’ εφαρµογή της Ε1β/221/65 Υγ.
διάταξης.
• δεν εφαρµόζονται οι ποιοτικοί στόχοι των επιφανειακών νερών του
αποδέκτη λυµάτων-αποβλήτων Ασωπού, µε καθορισµό της ανώτατης
χρήσης αυτού, σύµφωνα µε την ΚΥΑ 46399/1352/3-6-1986
«απαιτούµενη ποιότητα των επιφανειακών νερών..».
• δεν έχει εκπονηθεί Σχέδιο .ιαχείρισης και προστασίας της περιοχής
λεκάνης απορροής του ποταµού Ασωπού, καθώς και Πρόγραµµα
Παρακολούθησης των νερών αυτού, που θα έπρεπε να έχει τεθεί σε
εφαρµογή το αργότερο µέχρι 23-12-2006, σύµφωνα µε το Π... 51/2007,
σε συµµόρφωση µε την Οδηγία 2000/60/ΕΚ «για τη θέσπιση
κοινοτικής δράσης στον τοµέα πολιτικής των υδάτων».
• δεν έχουν αναθεωρηθεί από το Υπουργείο Ανάπτυξης οι διατάξεις
(Υ.Α. Φ15/οικ. 7815/615/05/05 για την εφαρµογή του Ν. 3325/05)
περί αδειοδότησης των βιοµηχανιών/βιοτεχνιών, ώστε να
ενσωµατώσουν τις διατάξεις της Κ.Υ.Α. Η.Π. 13588/725/06, µε βάση
τις οποίες, ως προαπαίτηση για την χορήγηση Άδειας Λειτουργίας µιας
βιοµηχανίας/βιοτεχνίας η οποία παράγει επικίνδυνα απόβλητα,
τίθεται πλέον η έκδοση Άδειας .ιαχείρισης επικινδύνων αποβλήτων.
Κατά την εν λόγω Κ.Υ.Α., όλες οι εγκαταστάσεις οι οποίες
επεξεργάζονται / αξιοποιούν ή/και διαθέτουν οι ίδιες τα επικίνδυνα
απόβλητα τους, θα έπρεπε να έχουν εφοδιαστεί (εντός εξαµήνου από
εφαρµογής αυτής) µε Άδεια .ιαχείρισης που εκδίδεται από τον Γενικό
Γραµµατέα της Περιφέρειας. Έτσι, εξακολουθεί από τις αδειοδοτούσες
αρχές (./νσεις Ανάπτυξης των Ν/Α), να ζητείται, ως προαπαιτούµενη
για την έκδοση Άδειας Λειτουργίας, η Άδεια .ιάθεσης βιοµηχανικών
αποβλήτων της Υ... Ε1β/221/65, ενώ καµία από τις ελεγχθείσες
βιοµηχανίες που διαχειριζόταν/διέθετε επικίνδυνα απόβλητα δεν
κατείχε Άδεια .ιαχείρισης επικινδύνων αποβλήτων.
3. Η µη εφαρµογή των διατάξεων για τα επικίνδυνα/τοξικά
βιοµηχανικά απόβλητα (ειδικότερα εκείνων της Κ.Υ.Α. Η.Π. 13588/725/06)
βρίσκει έδαφος στο γεγονός ότι δεν υπάρχει συναντίληψη µεταξύ των
συναρµοδίων Υπουργείων (ΠΕ.Χ....Ε., Υ&ΚΑ και ΥΠ.ΑΝ.) για το ποιές
διατάξεις υπερισχύουν και πρέπει να εφαρµόζονται. .ιαρκούντος του
ελέγχου, τα συναρµόδια Υπουργεία διατύπωσαν εγγράφως διαφορετικές
απόψεις όσον αφορά στις εφαρµοστέες διατάξεις για τη διαχείριση των
επικινδύνων βιοµηχανικών αποβλήτων. Έτσι:
α) Η Γενική Δ/νση Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧ..Ε υποστηρίζει ότι οι Άδειες
διαχείρισης επικινδύνων αποβλήτων, που προβλέπονται στην Κ.Υ.Α. Η.Π.13588/725/06, αντικαθιστούν τις Άδειες .ιάθεσης της Υ... Ε1β/221/65(ορθώς, κατά την άποψη των υπογραφόντων, καθόσον η Κ.Υ.Α. Η.Π. 13588/725/06είναι µεταγενέστερη και ειδικότερη διάταξη της Υ... Ε1β/221/65, στο δε άρθρο 20αυτής αναφέρεται ότι από, την έναρξη ισχύος της, καταργείται κάθε άλλη διάταξη πουαντίκειται στις διατάξεις αυτής ή ανάγεται σε θέµατα που ρυθµίζονται από αυτήν).
β) Η ./νση Υγειονοµικής Μηχανικής και Υγιεινής Περιβάλλοντος του
Υπουργείου Υγείας & Κοιν. Αλληλεγγύης θεωρεί ότι η Υ... Ε1β/221/65,
ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις που υπάγονται στο πεδίο εφαρµογής της και,εποµένως, η προβλεπόµενη από αυτήν Άδεια .ιάθεσης χορηγείται από τονΝοµάρχη (για απόρριψη σε αποδέκτη) ή από την αρµόδια Πολεοδοµία (γιαυπεδάφια διάθεση) και λαµβάνεται από τους υπόχρεους ανεξάρτητα τηςλήψεως άλλων αδειών.
γ) Η Γενική Γραµµατεία Βιοµηχανίας του Υπουργείου Ανάπτυξης συµφωνεί
µε τη θέση του Υπουργείου Υγείας & Κοιν. Αλληλεγγύης ότι οι δύο
αδειοδοτήσεις ισχύουν παράλληλα. Για την έκδοση άδειας εγκατάστασης µιαςβιοµηχανίας/βιοτεχνίας προαπαιτείται η Απόφαση Έγκρισης
Περιβαλλοντικών Όρων (Α.Ε.Π.Ο.), η οποία θα πρέπει να ενσωµατώνει τουςόρους και προϋποθέσεις διάθεσης των επικινδύνων αποβλήτων, σύµφωνα µετην Κ.Υ.Α. 26857/553/1988. Επιπλέον, για την έκδοσηάδειας λειτουργίας τηςµονάδας, απαιτείται, σύµφωνα µε την Υ.Α. Φ15/οικ. 7815/615/05/05, ηΆδεια διάθεσης των υγρών βιοµηχανικών αποβλήτων που προβλέπει η Υ...
Ε1β/221/65. Όσον αφορά στην Άδεια διαχείρισης επικινδύνων αποβλήτωντης Κ.Υ.Α. Η.Π. 13588/725/06, αυτή θεωρείται παράλληλη διαδικασία, που δεν συναρτάται µε την χορήγηση άδειας λειτουργίας της µονάδας.Τα παραπάνω δίδουν την εικόνα στεγανών και έλλειψης συνεννόησηςµεταξύ των Υπουργείων.
4. Και αυτή, ωστόσο, η Υ... Ε1β/221/65, εφαρµόστηκε πληµµελώς από
τις αρµόδιες Υπηρεσίες της Ν/Α Βοιωτίας, στην περίπτωση των εξεταζοµένων19 βιοµηχανιών. Συγκεκριµένα:
α. Εννέα εταιρείες έχουν λάβει Άδεια Λειτουργίας
(αδειοδοτούσα Αρχή η Ν.Α. Βοιωτίας) χωρίς να έχουν λάβει την
απαιτούµενη από το άρθρο 14 της Υ... Ε1β/221/65 Άδεια .ιάθεσης των
λυµάτων-υγρών αποβλήτων τους, κατά παράβαση των διατάξεων της Υ.Α.Φ15/οικ. 7815/615/05/05 (και της προηγούµενης Υ.Α. Φ15/οικ.
5239/245/98) του Υπουργού Ανάπτυξης. Οι εν λόγω εταιρείες διαθέτουν µόνοαποφάσεις έγκρισης µελέτης επεξεργασίας και υπεδάφιας διάθεσης (µίαεταιρεία άδεια επαναχρησιµοποίησης, ωστόσο η Α.Ε.Π.Ο. προβλέπει Άδειαδιάθεσης) των υγρών αποβλήτων τους από τη δ/νση Υγείας της Ν/ΑΒοιωτίας.
β. Πέντε εταιρείες έχουν λάβει Άδεια Λειτουργίας από τη Ν/Α
Βοιωτίας, χωρίς να κατέχουν την απαιτούµενη από το άρθρο 14 της Υ...
Ε1β/221/65 Άδεια .ιάθεσης λυµάτων-υγρών αποβλήτων, αλλά ούτε καν
εγκεκριµένη µελέτη επεξεργασίας και διάθεσης των λυµάτων-υγρών
αποβλήτων, κατά παράβαση, ωσαύτως, των διατάξεων της Υ.Α. Φ15/οικ.
7815/615/05/05 (και της προηγούµενης Υ.Α. Φ15/οικ. 5239/245/98) του
Υπουργού Ανάπτυξης.
γ. Μία εταιρεία, η οποία απορρίπτει λύµατα-υγρά βιοµηχανικά
απόβλητα στον Ασωπό, είχε λάβει Άδεια Λειτουργίας από τη Ν/Α Βοιωτίαςένα έτος πριν από την έκδοση της προσωρινής Άδειας .ιάθεσης τωναποβλήτων. Η εν λόγω εταιρεία λειτουργούσε, δηλαδή, επί ένα έτος, χωρίςτην απαιτούµενη (προσωρινή, έστω) Άδεια .ιάθεσης αποβλήτων, κατάπαράβαση των διατάξεων της Υ.Α. Φ15/οικ. 7815/615/05/05 (και τηςπροηγούµενης Υ.Α. Φ15/οικ. 5239/245/98) του Υπουργού Ανάπτυξης.
γ. Για δύο εταιρείες που έχουν λάβει οριστική Άδεια .ιάθεσης
των βιοµηχανικών τους αποβλήτων στον Ασωπό ποταµό, από τα στοιχεία τωνφακέλων δεν διαπιστώθηκε η τήρηση της απαίτησης της Υ... Ε1β/221/65(άρθρο 14, παρ. 1.1.3γ,δ,ε) για έλεγχο (δειγµατοληψίες κ.λ.π.) από το αρµόδιοΤµήµα Υγείας της Ν.Α. Βοιωτίας της σωστής λειτουργίας των τεχνικών έργων(µονάδων επεξεργασίας) στο διάστηµα που µεσολαβεί από την προσωρινήάδεια διάθεσης στον Ασωπό µέχρι τη χορήγηση της οριστικής άδειαςδιάθεσης.
δ. Όσον αφορά σε αυτές τούτες τις δεκατέσσερις εταιρείες των
ανωτέρω παραγράφων .4α,β, οι Άδειες Λειτουργίας τους πάσχουν
νοµιµότητας, καθόσον ελλείπει απαιτούµενο δικαιολογητικό (Άδεια .ιάθεσηςαποβλήτων), κατά παράβαση των διατάξεων της Υ.Α. Φ15/οικ.7815/615/05/05 και της προηγούµενης Υ.Α. Φ15/οικ. 5239/245/98 τουΥπουργού Ανάπτυξης, σε συνδυασµό µε τη διάταξη του άρθρου 14 της Υ...Ε1β/221/65.
5. Το πρόβληµα που αναδείχθηκε από µετρήσεις στην περιοχή
Ασωπού-Οινοφύτων αφορά στη ρύπανση του υπεδάφους και του υπόγειουυδροφόρου ορίζοντα από την επικίνδυνη ουσία του εξασθενούς χρωµίου [Cr(VI)]. Όπως προέκυψε από τις αυτοψίες των Επιθεωρητών της Ε.Υ.Ε.Π.,βρέθηκαν πολύ υψηλές συγκεντρώσεις Cr(VI) στους απορροφητικούς βόθρουςορισµένων βιοµηχανιών, οι οποίες χρησιµοποιούσαν Χρώµιο ή ενώσειςΧρωµίου στην παραγωγική τους διαδικασία και προέβαιναν σε υπεδάφιαδιάθεση των αποβλήτων τους. Στις µονάδες αυτές επετράπη ναλειτουργήσουν, χωρίς την εφαρµογή των διατάξεων της Κ.Υ.Α. 26857/553/88,αλλά και µε ατελή εφαρµογή των διατάξεων της Υ... Ε1β/221/65, γεγονόςπου σηµαίνει, µεταξύ άλλων, ότι:
• Δεν τους ζητήθηκε και δεν έγινε προκαταρκτική έρευνα που να
περιλαµβάνει µελέτη των υδρογεωλογικών συνθηκών της αντίστοιχης
ζώνης και µελέτη της διϋλιστικής ικανότητας του εδάφους και του
υπεδάφους. Προκαταρκτική έρευνα, τα αποτελέσµατα της οποίας
πιθανώς θα απέτρεπαν τη χορήγηση στις βιοµηχανίες του δικαιώµατος
υπεδάφιας διάθεσης των αποβλήτων τους, εφόσον ήθελε διαπιστωθεί
ότι αυτή ήταν ενδεχόµενο να προκαλέσει υποβάθµιση των υπογείων
νερών.
• δεν διασφαλίστηκε η δυνατότητα εποπτείας της ποιότητας των
υπογείων νερών από την αρµόδια αρχή, άλλως το πρόβληµα θα είχε
διαπιστωθεί πολύ νωρίτερα και θα είχε επιχειρηθεί η ανακοπή του.
• Εκ του αποτελέσµατος προκύπτει ότι δεν διασφαλίστηκε η τήρηση
όλων των τεχνικών προφυλάξεων, ώστε να αποφευχθεί η ρύπανση των
υπόγειων νερών και οι επικίνδυνες ουσίες να µη µπορούν να φθάσουν
σε άλλα υδατικά συστήµατα ή βλάψουν άλλα οικοσυστήµατα.
• δεν επιβλήθηκε στους περιβαλλοντικούς όρους (από την Υπηρεσία που
χορήγησε την Α.Ε.Π.Ο.) σειρά πρόσθετων όρων και διασφαλίσεων, που
να καθορίζουν, µεταξύ άλλων:
o Τις απαραίτητες προφυλάξεις, λαµβάνοντας υπόψη κυρίως τη
φύση και τη συγκέντρωση των ουσιών (εν προκειµένω Cr (VI))
που υπάρχουν στα προς διάθεση ή προς απόθεση υλικά, τα
χαρακτηριστικά του αποδέκτη καθώς και την εγγύτητα ζωνών
συλλογής ιδιαίτερα πόσιµου, θερµού και µεταλλικού νερού.
o Την µέγιστη αποδεκτή ποσότητα κατά τη διάρκεια µιας ή
περισσοτέρων περιόδων, των υλικών προς διάθεση ή προς
απόθεση.
o Τις τεχνικές προφυλάξεις που πρέπει να εφαρµοσθούν για να
αποφευχθεί κάθε ρύπανση των υπογείων νερών από το Cr (VI).
o Τις εγκαταστάσεις που επιτρέπουν τον έλεγχο των αποβλήτων
που εκκενώνονται στα υπόγεια νερά.
o Εφόσον κρίνεται αναγκαίο, τα µέτρα που επιτρέπουν την
παρακολούθηση της ποιότητας των υπόγειων νερών.
• δεν υπήρξε υποβολή της Μελέτης Επεξεργασίας και διάθεσης των
βιοµηχανικών αποβλήτων στην (αρµόδια για τα τεχνικά έργα)
Πολεοδοµική Υπηρεσία και έγκρισή της από αυτήν.
• δεν εκδόθηκε Άδεια .ιάθεσης των αποβλήτων από την Πολεοδοµική
Υπηρεσία.
6.Η αβελτηρία της .ιοίκησης, καθώς και η έλλειψη άµεσης
συνεργασίας µεταξύ συναρµοδίων Υπηρεσιών, σε συνδυασµό µε την
ανεξέλεγκτη δραστηριότητα ορισµένων επιχειρηµατιών, είχαν ως αποτέλεσµατην µη εφαρµογή της ισχύουσας περιβαλλοντικής νοµοθεσίας και τωνσχετικών Κοινοτικών Οδηγιών και, συνεπώς, την εµφάνιση ενός ιδιαίτεραανησυχητικού προβλήµατος ρύπανσης του περιβάλλοντος και, κατ΄ επέκταση,τη δηµιουργία κινδύνων στη δηµόσια υγεία. Εκφράζονται, επίσης, βάσιµοιφόβοι ότι το πρόβληµα δεν αφορά µόνο τις εξετασθείσες εταιρείες, αλλά καιάλλες από αυτές που δραστηριοποιούνται στην περιοχή Ασωπού-Οινοφύτων,
καθόσον και αυτές έχουν αδειοδοτηθεί από τις ίδιες Αρχές, µε την ίδια λογική.εδοµένης, δε, της ατελούς ή και προβληµατικής εφαρµογής της νοµοθεσίαςγια τα επικίνδυνα απόβλητα, είναι πιθανό να έχουµε οδηγηθεί σε ανάλογες
δυσµενείς καταστάσεις και σε άλλες περιοχές της χώρας, στις οποίες
δραστηριοποιούνται βιοµηχανίες που παράγουν επικίνδυνα και τοξικά
απόβλητα.
7. Η υποστελέχωση των αρµοδίων Υπηρεσιών της Ν/Α Βοιωτίας
καθιστά δυσχερή την άσκηση ουσιαστικού και συνεχούς ελέγχου των
δραστηριοτήτων ενός ιδιαίτερα µεγάλου αριθµού βιοµηχανιών/βιοτεχνιώνπου δραστηριοποιούνται στην περιοχή ευθύνης τους.
Ζ. ΑΝΑΖΗΤΗΣΗ ΕΥΘΥΝΩΝ:
Αναζητούνται πειθαρχικές και ποινικές ευθύνες:
• για τους εκδώσαντες τις Άδειες Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων
(Α.Ε.Π.Ο.) των εταιρειών που διαθέτουν υπεδαφίως επικίνδυνα απόβλητα,χωρίς να εφαρµοστούν οι προβλέψεις της Κ.Υ.Α. 26857/553/88 για τηνπροστασία των υπογείων νερών, µε αποτέλεσµα την πιθανή επιβάρυνσητου περιβάλλοντος (µε τη δηµιουργία κινδύνων ρύπανσης καιυποβάθµισης των υπογείων υδάτων) και, κατ΄ επέκταση, τη δηµιουργίακινδύνων για τη δηµόσια υγεία.
• για τους εκδώσαντες τις Άδειες Λειτουργίας εταιρειών, χωρίς να έχει
εκδοθεί προηγουµένως Άδεια .ιάθεσης των λυµάτων-βιοµηχανικών τους
αποβλήτων.
• για τους εµπλεκόµενους υπαλλήλους (εισηγητές-προϊσταµένους)
• για τις εµπλεκόµενες εταιρείες (ποινικές ευθύνες)

«Σαλάτα» με μύθους, θρησκείες και εθνικισμούς

Τα ρημαγμένα μάτια σε εικόνες αγίων στα βυζαντινά ξωκλήσια ή στα μοναστήρια της Ελλάδας είχαν πάντα την (εύκολη) εξήγησή τους: «Οι Τούρκοι».
Σε ένα πρόσφατο post των blogger Sraosha & Rakasha γίνεται αναφορά σε βιβλίο του Σλοβένου Bojidar Jezernik, ο οποίος αναφέρεται στην ίδια αντίληψη που επικρατεί σε μεγάλη περιοχή της πρώην Γιουγκοσλαβίας. Εκεί, μια σειρά ορθόδοξων ναών διακρίνεται από τους αγίους με τα βγαλμένα μάτια. Η κυρίαρχη αντίληψη στην περιοχή ήταν πως το είχαν κάνει οι «Τούρκοι» την οθωμανική περίοδο - «χωρίς, όπως αναφέρεται στο post, να εξηγείται αποτελεσματικά γιατί η συμβολική βία της απόξεσης των αγιογραφιών δεν εκδηλωνόταν με λιγότερο εκλεπτυσμένα μέσα (τη φωτιά και το τσεκούρι, για παράδειγμα). Η ιστορική έρευνα έδειξε ότι στην πραγματικότητα ο εικονικός ακρωτηριασμός οφειλόταν στην υπερβολική ευσέβεια των χριστιανών κατοίκων, οι οποίοι, έντονα δεισιδαίμονες, χρησιμοποιούσαν πόσιμα διαλύματα τοιχογραφιών από τα μάτια των αγίων για να θεραπεύουν τις οφθαλμικές τους ασθένειες.»
Και μετά οι κομμουνιστές
«Αυτό βέβαια -συνεχίζεται στο post- δεν εμπόδισε τους Σέρβους διανοουμένους της δεκαετίας του '80 να ανασύρουν από τη λήθη τη δοκιμασμένη συνταγή, επιρρίπτοντας τις ευθύνες για την ανάλογη βεβήλωση του μοναστηριού της Gracanica τον 19ο αιώνα στους Αλβανούς του Κοσόβου, κακούς, ψυχρούς, μουσουλμάνους και, κυρίως, πρόχειρους εχθρούς. Οταν ο συγγραφέας βρέθηκε το 2000, μετά την πτώση του υπαρκτού σοσιαλισμού, μπροστά σε μια ανάλογη εικόνα στο Jovan Bigorski (FYROM) παρατήρησε ότι οι ευθύνες είχαν αλλάξει κατεύθυνση: τώρα, κατά τους σεβάσμιους μοναχούς, ήταν πλέον οι άθεοι κομμουνιστές που είχαν χαρακώσει τους αγίους».
«Ενα διδακτικό παράδειγμα για το πώς η ιστορία προσαρμόζεται βολικά και εύπλαστα στα αιτήματα των καιρών.»
Η βυζαντινολόγος Μαρία Βασιλάκη (διδάσκει στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας) έχει το αντίστοιχο παράδειγμα από μια επίσκεψη με φοιτητές της σε ξωκλήσι στην Ελλάδα. Μπροστά στα βγαλμένα μάτια της εικόνας του αγίου οι φοιτητές αναφώνησαν: «Α, οι Τούρκοι». «Και όμως -λέει η Μαρία Βασιλάκη- έχουμε πολλές ενδείξεις και στοιχεία ότι σε πολλές περιπτώσεις αυτό που αποδόθηκε στους «άλλους» είχε γίνει από τους ίδιους τους χριστιανούς. Υπάρχουν σημαντικές δημοσιεύσεις προς τούτο. Και μάλιστα δεν αναφερόμαστε μόνο στον 19ο αιώνα αλλά και παλαιότερα, τον 12ο και 13ο αιώνα - χωρίς βέβαια να είμαστε σίγουροι ποια χρονική στιγμή έγινε η καταστροφή. Οι χριστιανοί πίστευαν ότι οι εικόνες ήταν πρόσωπα του Θείου ή του Αγίου και κατά συνέπεια τους απέδιδαν στοιχεία και ικανότητες της αγιογραφίας. Ετσι, πολλές εικόνες τεμαχίστηκαν για να έχει ένα κομμάτι τους μια οικογένεια. Και σε πολλές περιπτώσεις τα μάτια έβγαιναν με κάποιο διάλυμα ή πιο πρόχειρα και στη συνέχεια γίνονταν η βάση για «θεραπευτικές» αλοιφές».
Προφανώς, καταστροφές υπήρξαν και από τους Τούρκους, όπως και το αντίστροφο, αν μετρήσει κανείς σήμερα τα τζαμιά που έχουν απομείνει στην Ελλάδα, αλλά αυτό το «αντίστροφο» δεν βρήκε χώρο στις εθνικές μνήμες των Βαλκανίων.
Το σημειώνει -για τη χρήση της θρησκείας από τους βαλκανικούς εθνικισμούς- η Χριστίνα Κουλούρη (αναπληρώτρια καθηγήτρια Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας): «Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα της βουλγαρικής Εξαρχίας (της ρήξης με το Οικουμενικό Πατριαρχείο) και μάλιστα σε μία περίοδο που το Πατριαρχείο δεν είχε παίξει εξ αρχής εθνικό (ελληνικό) ρόλο. Ωστόσο, ο βουλγάρικος εθνικισμός χρησιμοποίησε τη θρησκεία απέναντι σε ποιον; Χρειαζόταν έναν «άλλο»».
Ετσι, τα υπαρκτά προβλήματα των σλαβόφωνων ορθοδόξων από τους ιερείς και αρχιεπισκόπους που διορίζονταν από το Πατριαρχείο, γρήγορα φόρεσαν τον εθνικιστικό μανδύα. «Ακόμη πιο χαρακτηριστικό -λέει η κ. Χριστίνα Κουλούρη- υπήρξε το παράδειγμα του ρουμανικού εθνικισμού. Οι Ελληνες ηγεμόνες της Μολδοβλαχίας μετατράπηκαν σε εθνικούς καταπιεστές, ενώ στην πραγματικότητα ήταν κοινωνικοί καταπιεστές - συγκεντρώνοντας φόρους κ.λπ.». Ο εκ των υστέρων εθνικισμός παρενέβη «δημιουργικά» στο παρελθόν αποδίδοντας στον «άλλο» χαρακτηριστικά που δεν είχε - τουλάχιστον τη συγκεκριμένη περίοδο.
«Τι είσαι εσύ;»
Η Ελπίδα Κ. Βόγλη (διδάκτωρ Ιστορίας, μέλος ΕΛΙΑ) σημειώνει το ιδιόμορφο πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι ελληνικές επαναστατικές αρχές κατά τη διάρκεια του '21. Υπήρξαν σε πολλές περιπτώσεις εκείνη την περίοδο μαζικοί «εκχριστιανισμοί» Τούρκων στις ελευθερωμένες περιοχές, προφανώς από φόβο. Το ερώτημα λοιπον που ετέθη τότε είναι, αν αυτοί αναγνωρίζονται ως «Ελληνες πολίτες» αφού η μέχρι τότε πραγματικά ουσιαστική διαφορά ήταν η θρησκευτική. (Στο μωσαϊκό των επαναστατημένων περιοχών υπήρχαν αλβανόφωνοι χριστιανοί, αλλά και μουσουλμάνοι, ελληνόφωνοι χριστιανοί, σλαβόφωνοι χριστιανοί, αρκετές χιλιάδες εβραίων -που σφαγιάστηκαν με την πτώση της Τριπολιτσάς- ακόμη και ελληνόφωνοι μουσουλμάνοι, αλλά και τουρκόφωνοι χριστιανοί). Το ζήτημα λοιπόν που ετέθη από το Βουλευτικό, αλλά διαφώνησε το Συντακτικό ήταν ότι οι εκχριστιανισμένοι πρέπει να θεωρηθούν «Ελληνες πολίτες». «Η θρησκευτική διαφορά του «άλλου» έμοιαζε σιγά σιγά να μην αρκεί στα ζητήματα «γένους» που ετίθεντο από την αυγή του ελληνικού εθνικισμού».
Τα αντίστοιχα ζητήματα στη Μακεδονία ήταν ακόμη πιο σύνθετα. Οπως αναφέρει ο Τάσος Κωστόπουλος (ιστορικός), «το 1912, λίγο πριν αρχίσουν οι μάχες, κατοικούσαν στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας 2.500.000 άνθρωποι. Από αυτούς λίγο περισσότεροι από 900.000 είναι μουσουλμάνοι, άλλοι 900.000 σλαβόφωνοι χριστιανοί (χωρισμένοι σε τρία «κόμματα», το ελληνικό, το βουλγαρικό και το σερβικό και λίγο αργότερα προσετέθη το μακεδονικό), περίπου 360.000 ελληνόφωνοι χριστιανοί, κάπου 100.000 Βλάχοι, γύρω στους 70 - 90.000 Εβραίοι και μικρές κοινότητες αλβανόφωνων και τουρκόφωνων χριστιανών και άγνωστος αριθμός Τσιγγάνων.»
Στα 1900 ο Τζορτζ Φ. Αμποτ πατάει το πόδι του στη Μακεδονία, ένας οξυδερκής παρατηρητής ως απεσταλμένος του Πανεπιστημίου του Κέμπριτζ. Το μωσαϊκό που συναντά και περιγράφει δεν αφήνει χώρο για τις εκ των υστέρων εθνικιστικές αφηγήσεις. Πολύ δε περισσότερο για τις σημερινές αναφορές στα εθνικά δίκαια όταν αυτά πηγάζουν από τότε. Σε σκηνικό «μακεδονικής σαλάτας», ο Αμποτ φτάνοντας στην περιοχή των Σερρών θα εκτιμήσει πως «οι σερβικές διεκδικήσεις επί αυτού του τμήματος της Μακεδονίας αποτελούν μια σύγχρονη επινόηση(...) Για να πούμε την αλήθεια, σπανίως είναι δυνατόν να αποδώσεις με οποιαδήποτε βεβαιότητα μια συγκεκριμένη εθνικότητα στους Σλάβους της Μακεδονίας. Η γλώσσα τους είναι αναμφίβολα μια σλαβική διάλεκτος καθαρότερη στον βορρά και διαρκώς περισσότερο αναμεμειγμένη με τα ελληνικά προς νότον. Ενας Σλάβος Μακεδόνας είναι εξίσου κατανοητός και ακατανόητος σε Σέρβους και Βουλγάρους. Σε μερικές περιοχές η ομοιότητα είναι μεγαλύτερη προς το ένα ιδίωμα και σε μερικές προς το άλλο. Ωστόσο, αυτή η ομοιότητα δεν συμβαδίζει πάντοτε με την εγγύτητα προς το συγκεκριμένο κράτος. Από αυτό το γεγονός προκύπτει και η δυσκολία χάραξης σαφών και ευδιάκριτων ορίων ανάμεσα στις αντίπαλες σφαίρες επιρροής. (...) Σε ένα και το αυτό νοικοκυριό μπορεί κανείς να βρει περιστασιακά εκπροσώπους όλων των κλάδων της ανθρώπινης φυλής. Μπορεί ο πατέρας να ισχυρίζεται ότι είναι σερβικής καταγωγής, ο γιος να ορκίζεται ότι στις φλέβες του δεν τρέχει τίποτα άλλο από βουλγαρικό αίμα, ενώ οι κόρες, αν τους επιτραπεί να μιλήσουν, να είναι εξίσου βέβαιες ότι η Ελένη της Τροίας, η Αικατερίνη της Ρωσίας και η Αφροδίτη της Μήλου συγκαταλέγονται στους προγόνους τους. Η ηλικιωμένη μητέρα αρκείται συνήθως να ενσωματώσει τις εθνικές της πεποιθήσεις στη δήλωση ότι είναι χριστιανή. Πρόκειται για μία πραγματική κωμωδία καταστάσεων, στην οποία κανένας δεν γνωρίζει ποιος είναι ποιος, αλλά ενστικτωδώς ότι καθένας είναι κάτι άλλο». Ο Αμποτ (στο πλαίσιο του γνωστού «βαλκανισμού»;) θα μιλήσει ακόμη και για την ανάγκη «τρελοκομείου»...
Ο ίδιος βρέθηκε στο Πετρίτσι Σερρών και παρακολούθησε μια τελετή περιτομής τριών αγοριών και παράλληλα το σχετικό πανηγύρι από τους ομοθρήσκους τους. Περίπου εκατό χρόνια μετά, ούτε καν ο Αμποτ θα υποψιαζόταν πώς εκτός από το «παλαιό» Πετρίτσι θα υπήρχε σήμερα και το νέο Πετρίτσι, στην άλλη πλευρά των ελληνοβουλγαρικών συνόρων.
Η μακεδονική «σαλάτα» όλο και θα ανακαλύπτεται από την ιστορική έρευνα, δείχνοντας ότι η συζήτηση δεν είναι τι «ανήκε προαιώνια και σε ποιον». Και πως βεβαιότητες, όπως οι βανδαλισμοί αγίων, δεν ήταν παρά μύθοι, διότι ο «άλλος», αν δεν υπήρχε αρκετά, έπρεπε να κατασκευαστεί.

του Τ. Καμπύλη Καθημερινή 16/3/2008
Ιnfo
-http://sraosha.blogspot.com/2008/03/uses-of-history.html
-Τάσος Κωστόπουλος «Πόλεμος και εθνοκάθαρση», Αθήνα 2008, εκδ. Βιβλιόραμα
-Τζωρτζ Φ. Αμποτ «Ενας Αγγλος στη Μακεδονία του 1900», Αθήνα 2004, εκδ. Στοχαστής
-Βασίλης Κ. Γούναρης «Τα Βαλκάνια των Ελλήνων», Θεσσαλονίκη 2007, εκδ. Επίκεντρο
-Ελπίδα Κ. Βόγλη «Ελληνες το Γένος», Ηράκλειο 2007, Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης
-Παντελής Βουτουρής - Γιώργος Γεωργής «Ο Ελληνισμός στον 19ο αιώνα», Αθήνα 2006, εκδ. Καστανιώτης

μακεδονομαχίες

Η επικείμενη ένταξη της Δημοκρατίας της Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ, χάριν της οποίας επισπεύδονται οι διαπραγματεύσεις για το όνομα της γειτονικής χώρας, σε συνδυασμό με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου, θα μπορούσαν να αποτελέσουν αφορμή για μια νηφάλια αποτίμηση της -επίσημης και ανεπίσημης- ελληνικής εξωτερικής πολιτικής της προηγούμενης δεκαετίας: των εθνικώς αδιάλλακτων συλλαλητηρίων, των σχεδίων του Α. Σαμαρά για "σύνορα με τη Σερβία", του εμπάργκο στην ΠΓΔΜ επί Α. Παπανδρέου, της ταύτισης με το σερβικό μεγαλοϊδεατισμό του Μιλόσεβιτς, της συμμετοχής της χώρας μας στους νατοϊκούς βομβαρδισμούς του '99, με την έγκριση και των δύο μεγάλων κομμάτων-, αλλά και της δραστηριότητας του ελληνικού κεφαλαίου στις χώρες των Βαλκανίων, σ' ένα "ευνοϊκό" προς λεηλασία έδαφος που, όπως φαίνεται, δημιούργησε η διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Παρά το γεγονός, ωστόσο, ότι ο ελληνικός εθνικισμός έχει υποστεί σοβαρά πλήγματα τα τελευταία χρόνια, η δημόσια συζήτηση περί τα Βαλκάνια ακόμα κινείται μεταξύ αντιαλβανισμού και σκοπιανοφαγίας από τη μια και ενός αντιαμερικανισμού από την άλλη, που περιγράφει αλλά δεν εξηγεί σχεδόν τίποτα. Είναι σ' αυτό το πλαίσιο που η γνωστή τρόικα Άνθιμου - Καρατζαφέρη - Ψωμιάδη, με τη συνδρομή μερίδας των ΜΜΕ που επί χρόνια "εκπαιδεύουν" την ελληνική κοινωνία στο σωβινισμό, μπορούν ακόμη να παίρνουν "εθνοσωτήριες πρωτοβουλίες" απολύτως νομιμοποιημένες για μεγάλο τμήμα της ελληνικής κοινωνίας. Το γεγονός πως πολύ συχνά πρόκειται για κοινές σαχλαμάρες δεν τις κάνει λιγότερο επικίνδυνες. Το αντίθετο, μάλιστα. Οι υπογράφουσες και υπογράφοντες υπενθυμίζουμε τα αυτονόητα: δεν υπάρχει κανένα "εθνικό συμφέρον" που να διακυβεύεται αν δοθεί η δυνατότητα στη γειτονική χώρα να διατηρήσει τη συνταγματική της ονομασία και δεν υπάρχει καμιά "αλβανική απειλή" που δήθεν συνδέεται με την ανεξαρτητοποίηση του Κοσόβου -πόσο μάλλον που αυτή η τελευταία είναι προϊόν ενός πολέμου που φέρει και την ελληνική υπογραφή. Η απειλή για την ειρήνη και την πολυεθνική συμβίωση είναι, στην πραγματικότητα, η φονική μηχανή που λέγεται ΝΑΤΟ - αυτής που στηρίζει και η χώρα μας εδώ και δεκαετίες. Προϋπόθεση για την άρση αυτή της απειλής, λοιπόν, είναι η διάλυση του ΝΑΤΟ~ με τη διατήρηση της εκατέρωθεν "εθνικής αδιαλλαξίας" και των διαιρέσεων, αυτό παραμένει ανέφικτο. Δεδομένου ότι μέχρι σήμερα ο εθνικισμός -όχι μόνο "των άλλων", αλλά και ο "δικός μας" - έχει "νομιμοποιήσει" πολέμους, έχει "ενθαρρύνει" εθνοκαθάρσεις και έχει δημιουργήσει κύματα μεταναστών και προσφύγων, δηλώνουμε ότι δε θα αφήσουμε τους κατά φαντασία μακεδονομάχους να δηλητηριάσουν την ελληνική κοινωνία με πολεμικές ιαχές και να υπονομεύσουν ακόμα περισσότερο την ειρήνη και την αλληλεγγύη ανάμεσα στους λαούς των Βαλκανίων.

Όχι στην τρέλα των αγροκαυσίμων!
Τον Ιούλιο του 2007 εκδόθηκε από το GRAIN ένα τεύχος του Seedling που εστιάζει στην τρέλα για βιοκαύσιμα, ή καλύτερα αγροκαύσιμα, μιας και το πρόθεμα «βιο» είναι παραπλανητικό στην περιγραφή μιας διαδικασίας που προκαλεί τεράστιες περιβαλλοντικές και κοινωνικές ζημιές.
Με βάση τη σχετική έρευνα του περιοδικού σε διάφορα μέρη του κόσμου (Λατινική Αμερική, Ασία, Αφρική) παρατηρείται μια νέα εκδοχή των παλιών αποικιοκρατικών φυτειών σχεδιασμένη να λειτουργεί υπό τους κανόνες του σύγχρονου, νεοφιλελεύθερα παγκοσμιοποιημένου κόσμου. Γίνεται φανερό ότι παραδοσιακά αγροτικά συστήματα, τοπικές κοινωνίες και η βιοποικιλότητα που τις στηρίζει, παραδίδονται στις αυξημένες ανάγκες του ανεπτυγμένου κόσμου.
Σημειώνεται επίσης ότι τα αγροκαύσιμα είναι ένας νέος τρόπος για τις μεγάλες εταιρίες, τους κερδοσκόπους και τους τσιφλικάδες να βγάλουν περισσότερα χρήματα και να ισχυροποιήσουν τον έλεγχο τους πάνω στη γη (και όχι μόνο). Η τρέλα αυτή προκαλείται και ενισχύεται κυρίως από πολυεθνικές επιχειρήσεις καθώς και από τους πολιτικούς συμμάχους τους.
Τέλος, είναι επικίνδυνο να απατώμαστε ότι τα αγροκαύσιμα μπορούν να έχουν σημαντικά θετική συμβολή στην καταπολέμηση των κλιματικών αλλαγών. Πιο πιθανό είναι να έχουμε θετική επίδραση αμφισβητώντας το παγκοσμιοποιημένο σύστημα διατροφής, όπως αυτό οργανώνεται σήμερα από τις πολυεθνικές επιχειρήσεις με την αυξημένη χρήση χημικών σκευασμάτων στην παραγωγή τροφής, την αποψίλωση δασών για αγροκαλλιέργεια/υλοτόμηση και τις τεράστιες ανάγκες σε καύσιμα που καταναλώνει στις μεταφορές των αγαθών.
[Ολόκληρο το τεύχος στα αγγλικα] [Agrofuels resource page]

Α, ρε Μίκη....
Να εξηγηθώ από την αρχή:Για να μιλήσω για τον Μίκη και πολύ μικρός είμαι και πολύ λιγότερα ξέρω και μάλλον δεν με παίρνει και πολύ πολύ.Με το μαλακό λοιπόν...Τι είναι αυτά, βρε Μίκη μου;Τι να πω στους άλλους που με κοροϊδεύουν όταν ακούω ακόμα τη Δραπετσώνα και το Σφαγείο;Τι μας έκαναν οι άνθρωποι να τους κλείσουμε τα σύνορα και να τους απομονώσουμε; Επειδή θέλουν να λέγονται όπως γουστάρουν; Μπας κι ήταν οι γείτονες ο Εχθρός Λαός που μελοποίησες κάποτε;Μου τα λένε οι πιο μεγάλοι, αλλά δεν θέλω να ακούω. «Τι περίμενες» και τέτοια... Εγώ με τις δικές σου μουσικές άλλα θυμάμαι και άλλα θα σκέφτομαι. Με τους παππούδες και τους μπαρμπάδες μου δεν λέγατε παλιά για διεθνισμούς και για τέτοια; Τώρα κι αυτοί με κατανόηση με κοιτούν...Η πλάκα ξέρεις ποια είναι; Έτσι και αποφασίσεις να κάνεις καμιά συναυλία και να γεμίσεις τα γήπεδα για το Μακεδονικό, πάλι εκεί θα είναι ο κόσμος. Και πάλι γεμάτο θα είναι το στάδιο. Αλλά το ερώτημα είναι τι κάνουμε. Καβαλάμε το κύμα και πάμε όπου μας πάει. Εμείς δεν έπρεπε να είμαστε από μπροστά; Εμείς δεν έπρεπε να είμαστε κόντρα;Είπες και την άλλη φορά να πλένω το στόμα μου όποτε μιλώ για τον αρχιεπίσκοπο και βάλαμε νιπτήρες στο ραδιόφωνο έξω από το studio. Γιατί είχαμε πολλά να πούμε. Άλλο που έγινε μακαριστός...Και τώρα, βρε Μίκη, και συμπάθα με για τον ενικό, πολλά έχουμε να πούμε θαρρώ με τους γειτοναίους... Τους ίδιους χορούς χορεύουμε, τις ίδιες μουσικές ακούμε, στα ίδια χώματα πατάμε...Αλλά αυτά έπρεπε να μου τα λες εσύ, όχι εγώ.Α, ρε Μίκη....
Φύλλο 2 / 1 Μαρτίου 2008
Μάριος Διονέλλης
http://www.pisoselides.gr/

Τι είναι τελικά το Κοσσυφοπέδιο;
Του Noel Malcom*/ The Guardian
«Το Κόσοβο είναι Σερβία», «Ρωτήστε έναν ιστορικό», έγραφαν τα πλακάτ, που κυμάτιζαν οργισμένοι Σέρβοι διαδηλωτές, στις Βρυξέλλες, την περασμένη Κυριακή. Αυτό είναι μάλλον κολακευτικό για τους ιστορικούς: Δεν μας ζητείται συχνά να πάρουμε θέση. Δεν σημαίνει, ωστόσο, ότι όλοι οι ιστορικοί θα συμφωνούσαν, αν μη τι άλλο, επειδή οι ιστορικοί δεν χρησιμοποιούν αυτού του είδους τον αιωνίως παρόντα χρόνο.
Η ιστορία για τους Σέρβους άρχισε τον 7ο αιώνα, όταν εγκαταστάθηκαν στα Βαλκάνια. Η βάση εξουσίας τους ήταν εκτός Κοσσυφοπεδίου, το οποίο κατέλαβαν αρχές του 13ου αιώνα, οπότε ο ισχυρισμός ότι το Κόσοβο ήταν το «λίκνο» των Σέρβων είναι αναληθής.
Η αλήθεια είναι ότι κυβέρνησαν το Κόσοβο για περίπου 250 χρόνια, έως την κατάκτηση των Οθωμανών, στα μέσα του 15ου αιώνα. Εκκλησίες και μοναστήρια υπάρχουν από εκείνη την εποχή, αλλά δεν υπάρχει πια συνέχεια ανάμεσα στο μεσαιωνικό σερβικό κράτος και τη σημερινή Σερβία, όπως δεν υπάρχει και ανάμεσα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και την Ελλάδα.
Το Κόσοβο παρέμεινε οθωμανική επικράτεια, έως ότου κατακτήθηκε από τις σερβικές δυνάμεις, το 1912. Οι Σέρβοι θα έλεγαν «απελευθερώθηκε»· αλλά ακόμη και οι δικοί τους υπολογισμοί τοποθετούν τον ορθόδοξο σερβικό πληθυσμό σε λιγότερο από 25%. Η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν Αλβανοί και δεν καλοδέχθηκαν τη σερβική διακυβέρνηση, οπότε «κατακτήθηκε» φαίνεται να είναι η σωστή λέξη.
Ωστόσο τυπικά το Κόσοβο δεν ενσωματώθηκε στο σερβικό βασίλειο το 1912· παρέμεινε κατεχόμενη περιοχή έως κάποια εποχή μετά το 1918. Τότε, εντέλει, ενσωματώθηκε όχι σ’ ένα σερβικό κράτος, αλλά σ’ ένα γιουγκοσλαβικό. Και με μια μεγάλη διακοπή (το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο) παρέμεινε τμήμα κάποιου είδους γιουγκοσλαβικού κράτους μέχρι τον Ιούνιο του 2006.
Μέχρι την κατάρρευση της παλιάς ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβίας από τον Μιλόσεβιτς, το Κόσοβο είχε διττό καθεστώς. Αποκαλούνταν τμήμα της Σερβίας· αλλά αποκαλούνταν και μέρος της ομοσπονδίας. Στην πράξη, επικράτησε ο τελευταίος όρος: το Κόσοβο είχε δικό του κοινοβούλιο και κυβέρνηση και εκπροσωπούνταν απευθείας στο ομοσπονδιακό επίπεδο, μαζί με τη Σερβία. Στην πραγματικότητα ήταν ένα από τα οκτώ μέρη του ομοσπονδιακού συστήματος.
Σχεδόν όλα τα άλλα μέρη έχουν γίνει σήμερα ανεξάρτητα κράτη. Ιστορικά η ανεξαρτησία του Κοσσυφοπεδίου απλώς ολοκληρώνει αυτή τη διαδικασία. Ως εκ τούτου, το Κόσοβο έχει γίνει ένα κράτος της πρώην Γιουγκοσλαβίας, όπως θα έλεγε ένας ιστορικός.
* Ο Noel Malcolm είναι καθηγητής στο Κολέγιο All Souls του πανεπιστημίου της Οξφόρδης και συγγραφέας του βιβλίου «Κόσοβο: Μια Σύντομη Ιστορία».