Στο συγκλονιστικό μύθο της Ηλέκτρας, κατά την εκδοχή του Ευριπίδη, βασίζεται η νέα παραγωγή του Χοροθεάτρου «Ροές», της Σοφίας Σπυράτου.
Ο Ευριπίδης καινοτομώντας και δίνοντας βαρύτητα στην ψυχολογική αλήθεια των ηρώων του, οι οποίοι παρουσιάζονται περισσότερο σύνθετοι και ανθρώπινοι, γράφει μια τραγωδία που αποτελεί σημαντική αφετηρία για το ευρωπαϊκο θέατρο. Η σύλληψη της ιδέας και η χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου βασίστηκε ακριβώς σ’ αυτή την τραγωδία, με αποτέλεσμα μια παράσταση που συνδυάζει σύγχρονες χορευτικές τεχνικές και αφηγηματικές μεθόδους. Για την «Ηλέκτρα Αυτουργό» η χορογράφος συνεργάστηκε με τον διεθνούς φήμης συνθέτη Michael Nyman, που έγραψε πρωτότυπη μουσική. Η «Ηλέκτρα Αυτουργός» αποτελεί μια σπουδή στις πολύπλοκες σχέσεις εξουσίας, πάθους και μίσους που αναπτύσσονται ομοφαγικά ανάμεσα στον Ορέστη, την Κλυταιμνήστρα και την Ηλέκτρα. Επεισόδια, χορικά, μονόλογοι και προβολές video κρατούν το αφηγηματικό νήμα της παράστασης. Λίγα λόγια για την παράσταση Η Ηλέκτρα αναδύεται από το Χορό. Προσπαθεί να παλέψει και να κρατηθεί αποκομμένη στη ζωή. Ο Χορός θρηνεί τη μοναξιά της και την προτρέπει να εκδικηθεί τη μητέρα της, την Κλυταιμνήστρα. Ο αδελφός της Ορέστης και ο φίλος του Πυλάδης έρχονται για να τη συνδράμουν. Ο φόνος του εραστή της Κλυταιμνήστρας, του Αίγισθου, και έπειτα της ίδιας της Κλυταιμνήστρας θα ανατρέψει τις ισορροπίες: θα παραδώσει τον Ορέστη στο χάος των συνεπειών της πράξης του και θα οδηγήσει την Ηλέκτρα στην κάθαρση, αλλά και στην καταδίκη της από το απρόσωπο, αδηφάγο πλήθος του Χορού. Η παράσταση συλλαμβάνει την ουσία του μύθου και την τοποθετεί στο χώρο ενός λευκού, απογυμνωμένου σκηνικού, μη προσδιορίσιμου χρονικά και τοπικά.
Ηλέκτρα Αυτουργός Η οικογένεια είναι ένας ύπουλος ιστόςκι η μάνα, η αράχνη του.Βασίλισσα σκοτεινή με γαμψά νύχια,κουρνιάζει εφιαλτικά μες στο νεκρικό πέπλοκαι το υφαίνει ξανά και ξανάμόνη, αυτεξούσια.
ΚλυταιμνήστραΕξόριστος ο Ορέστηςκι η Ηλέκτρα στο περιθώριο... σχεδόν γριά.Το αίμα του πατέρα σαπίζει στα κεραμμύδια.Ο φονιάς του χορεύει πρόστυχα στις πλάκες του τάφουκαι πετροβολώντας το μνήμα ουρλιάζει :«Πού είναι ο γιόκας σου ο Ορέστης να πάρει εκδίκηση για σένα,άθλιε ;»
Ωχρή...Μαραζωμένη...Στέρφα.... Διωγμένη σαν σκυλί...Πάντα με ρούχα σκοτεινά....Και ταραγμένο πρόσωπο.... ΗΛΕΚΤΡΑ(ποίηση: Στρατής Πασχάλης)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου