"Ηλιόπετρα"
του Οκτάβιο Πας
Ο απόλυτος έρωτας κι η απόλυτη μοναξιά είναι οι δυο πόλοι της ύπαρξής μας. Και δυστυχώς οι περισσότεροί μας δειλιάζουν μπροστά και στους δύο. Προτιμούν το ενδιάμεσο, την μετριότητα, την ευκολία μιας νοθευμένης ζωής. Ό,τι ακριβώς αποστρέφεται ο μανιχαϊστής Πας. Πολλά χρόνια αργότερα, στο ποίημα του που αφιέρωσε στον Έλληνα εκπατρισμένο φιλόσοφο Κώστα Παπαϊωάννου, ο Πας καταθέτει με απαράμιλλη διαύγεια το βιοτικό πιστεύω του. Εξελληνίζει πάλι ο Κώστας Κουτσουρέλης: "Ελευθερία είναι να λες για πάντα την ώρα που λες τώρα, είναι ένας όρκος και είναι η τέχνη του διάφανου αινίγματος: / και είναι το χαμόγελο-είναι να λύνεις τα δεσμά του καταδίκου και λέγοντας στο τέρας όχι να λες ναι στον ήλιο ετούτης της στιγμής".
1 σχόλιο:
Δεν φτάνει που ήσουν ερχομός θερμοκηπίων
ενόχλησες και την ορθογραφία μου.
Κατ' επανάληψη λες, μ' έπιασες να γράφω
συνδιαζω αντί για συνδυάζω που σημαίνει
συν-δύο, βάζω το ένα δίπλα στο άλλο
τα δυό μαζί ενώνω-το ζω το αφήνουμε απ' έξω
για μετά, αν πετύχει ο συνδυασμός.
Δεν είναι λάθος φίλε μου.
Είναι μια πρόωρη ανάπτυξη αδυναμίας.
Δείξε μου εσύ ένα ύψιλον
που να κατάφερε ποτέ σωστά να μας ενώσει.
Συνδυασμοί πολλοί αλλά πόσοι γνώρισαν
τη ρηματική του ζω απεραντοσύνη.
Απ' τη σκοπιά του καθενός η ορθογραφία.
Πάρε παράδειγμα
τι κινητά που γράφεται το ψέμα.
Οταν εσύ το εξακοντίζεις προς τον άλλον
σωστά το γράφεις μέσα σου, θαρραλέα.
Ομως όταν εσύ το δέχεσαι κατάστηθα
τότε το γράφεις ψαίμα.
Ρωτάς από πού και ως πού
γράφω τη συμπόνοια με όμικρον γιώτα.
Ποιος ξέρει θα με παρέσυρε η άπνοια
ο ανοίκειος το ποίημα η οίηση
το κοιμητήριο η οικουμένη το οικτρόν
και η αοιδός επιθυμία
απ' την αρχή να ξαναγραφόταν ο κόσμος.
Εξάλλου σου θυμίζω η συμπόνοια
πρωτογράφτηκε λάθος από το Θεό.
Δημοσίευση σχολίου