Καὶ μὴ γελᾶς καὶ μὴν κλαῖς καὶ μὴ χαίρεσαι
Μὴ σφίγγεις ἄδικα τὰ παπούτσια σου σὰ νὰ φυτεύεις πλατάνια
Μὴ γίνεσαι ΠEΠPΩMENON
 |
| ΠΡΕΣΠΕΣ 21/8/10 |
Δὲν εἶναι δάκρυ κορομηλιᾶς οὔτε χαμόγελο νούφαρου
Οὔτε φανέλα περιστεριοῦ καὶ μαντολίνο Σουλτάνου
Οὔτε μεταξωτὴ φορεσιὰ γιὰ τὸ κεφάλι τῆς φάλαινας.
Εἶναι πριόνι θαλασσινὸ ποὺ πετσοκόβει τοὺς γλάρους
Εἶναι προσκέφαλο μαραγκοῦ εἶναι ρολόι ζητιάνου
Εἶναι φωτιὰ σ᾿ ἕνα γύφτικο ποὺ κοροϊδεύει τὶς παπαδιὲς καὶ νανουρίζει τὰ κρίνα
Εἶναι τῶν Τούρκων συμπεθεριὸ τῶν Αὐστραλῶν πανηγύρι
Εἶναι λημέρι τῶν Οὔγγρων
Ποὺ τὸ χινόπωρο οἱ φουντουκιὲς πᾶνε κρυφὰ κι ἀνταμώνουνται
Βλέπουν τοὺς φρόνιμους πελαργοὺς νὰ βάφουν μαῦρα τ᾿ αὐγά τους
Καὶ τόνε κλαῖνε κι αὐτὲς
Καῖνε τὰ νυχτικά τους καὶ φοροῦν τὸ μισοφόρι τῆς πάπιας
Στρώνουν ἀστέρια καταγῆς γιὰ νὰ πατήσουν οἱ βασιλιάδες
Μὲ τ᾿ ἀσημένια τους χαϊμαλιὰ μὲ τὴν κορώνα καὶ τὴν πορφύρα
Σκορπᾶνε δεντρολίβανο στὶς βραγιὲς
Γιὰ νὰ περάσουν οἱ ποντικοὶ νὰ πᾶνε σ᾿ ἄλλο κελλάρι
Νὰ μποῦνε σ᾿ ἄλλες ἐκκλησιὲς νὰ φᾶν τὶς Ἅγιες Τράπεζες
Κι οἱ κουκουβάγιες παιδιά μου
Οἱ κουκουβάγιες οὐρλιάζουνε
Κι οἱ πεθαμένες καλογριὲς σηκώνουνται νὰ χορέψουν
Μὲ ντέφια τούμπανα καὶ βιολιὰ μὲ πίπιζες καὶ λαγοῦτα
Μὲ φλάμπουρα καὶ μὲ θυμιατὰ μὲ βότανα καὶ μαγνάδια
Μὲ τῆς ἀρκούδας τὸ βρακὶ στὴν παγωμένη κοιλάδα
Τρῶνε τὰ μανιτάρια τῶν κουναβιῶν
Παίζουν κορῶνα-γράμματα τὸ δαχτυλίδι τ᾿ Ἅη-Γιαννιοῦ καὶ τὰ φλουριὰ τοῦ Ἀράπη
Περιγελᾶνε τὶς μάγισσες
Κόβουν τὰ γένια ἑνὸς παπᾶ μὲ τοῦ Κολοκοτρώνη τὸ γιαταγάνι
Λούζονται μὲς στὴν ἄχνη τοῦ λιβανιοῦ
Κι ὕστερα ψέλνοντας ἀργὰ μπαίνουν ξανὰ στὴ γῆ καὶ σωπαίνουν
Ὅπως σωπαίνουν τὰ κύματα ὅπως ὁ κοῦκος τὴ χαραυγὴ ὅπως ὁ λύχνος τὸ βράδυ.
..................."
Ν. ΓΚΑΤΣΟΣ , ΑΜΟΡΓΌΣ
6 σχόλια:
¨"Δεν ωφελεί το παράπονο
Ίδια παντού θα 'ναι η ζωή με το σουραύλι των φιδιών στη χώρα των φαντασμάτων
Mε το τραγούδι των ληστών στα δάση των αρωμάτων
Mε το μαχαίρι ενός καημού στα μάγουλα της ελπίδας
Mε το μαράζι μιας άνοιξης στα φυλλοκάρδια του γκιώνη
Φτάνει ένα αλέτρι να βρεθεί κι ένα δρεπάνι κοφτερό σ' ένα χαρούμενο χέρι
Φτάνει ν' ανθίσει μόνο
Λίγο στάρι για τις γιορτές λίγο κρασί για τη θύμηση λίγο νερό για τη σκόνη..."
Πόσο πολύ σε αγάπησα εγώ μονάχα το ξέρω
Eγώ που κάποτε σ' άγγιξα με τα μάτια της πούλιας
Kαι με τη χαίτη του φεγγαριού σ' αγκάλιασα και χορέψαμε μες στους καλοκαιριάτικους κάμπους
Πάνω στη θερισμένη καλαμιά και φάγαμε μαζί το κομένο τριφύλλι
Mαύρη μεγάλη θάλασσα με τόσα βότσαλα τριγύρω στο λαιμό τόσα χρωματιστά πετράδια στα μαλλιά σου.
Να ταξιδέψω?Για να ταξιδέψω φτάνει να υπάρχω,
πηγαίνω από μέρα σε μέρα,σαν από σταθμό
σε σταθμό στο σιδηρόδρομο του κορμιού μου,
ή του πεπρωμένου μου,σκυμμένος πάνω από
τους δρόμους και τις πλατείες, πάνω από
τα πρόσωπα και τις χειρονομίες,πάντα ίδια και
πάντα διαφορετικά,όπως,τελικά,είναι και τα τοπία.
Εάν φαντάζομαι, βλέπω.Τιπαραπάνω κάνω ταξιδεύοντας?
Μόνο μια αδυναμία ακραία της φαντασίας δικαιολογεί
τη μετακίνηση σαν μέσο πληρωμής των αισθήσεων.
"Κάθε δρόμος,μέχρι και αυτός ο δρόμος του Έντεπφουλ,
θα σε οδηγήσει στην άκρη του κόσμου".
Αλλά η άκρη του κόσμου,από τότε που ο κόσμος
εξαντλήθηκε όταν τον φέραμε όλον βόλτα,
είναι το ίδιο το Έντεπφουλ απ'όπου έφυγες.
Στην πραγματικότητα,η άκρη του κόσμου,όπως
κι η αρχή του είναι η προσωπική μας σύλληψη του κόσμου.
Μέσα μας είναι που τα τοπία έχουν τοπίο.
Γι'αυτό,όταν τα φαντάζομαι ,τα δημιουργώ,
υπάρχουν,κι εφόσον υπάρχουν τα βλέπω όπως βλέπω
και τα άλλα.Γιατί να ταξιδέψω?Στην Μαδρίτη, στο Βερολίνο,
στην Περσία,στην Κίνα,στον καθένα από τους
δύο Πόλους-πού αλλού θα βρισκόμουνα παρά μέσα
σε εμένα τον ίδιο,με την δική μου ιδιαιτερότητα
και τον δικό μου τρόπο να αισθάνομαι.
Η ζωή είναι αυτό που εμείς την κάνουμε να είναι.
Τα ταξίδια είναι οι ίδιοι οι ταξιδιώτες.
Αυτό που βλέπουμε,δεν είναι αυτό που βλέπουμε,είναι αυτό που είμαστε.
Φερνάντο Πεσσόα
1888- 1935
"tin deutera tha pao stin leukada, gia na kano mia kantada... tha tis kano ekplixi ego,,, etsi na pistepsei pos eimai kinder augo... elpizo omos na min einai kamia xontri giati tha me faei apo tin ligoura tis auti!!!!!!!!!!!!!! xaxaxaxax titlos: ti eimai? eimai augo?"
...η εξέγερση έριχνε πάνω απ' την πόλη μιά σκάλα, σαν την προσευχή...
ΚΑΙ γελάμε, ΚΑΙ Χαιρόμαστε ΚΑΙ κλαίμε,όταν γουστάρουμε,γιατί ΖΟΥΜΕ.
Δημοσίευση σχολίου