ΗΛΙΑΣ ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΣ 10 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ

Ηλία Πετρόπουλου, Σώμα

με δύο πίνακες

του Παύλου Μοσχίδη

Τί τα θέλετε μια γυναίκα γυμνή είναι θλιβερόν θέαμα.
Δυστυχώς δεν παρεφρόνησα εισέτι.
Η τέχνη έχει τη δική της ηθική.
Η ομορφιά νομιμότης της φύσεως.
Μπρός στο γυμνό γυναικείο σώμα τα μικρά παιδιά απορούν
και τρομάζουν οι τρυφεροί γνήσιοι άνδρες.
Ένα γυναικείο γυμνό κορμί υποβάλλει μια συζήτηση περί προσωπικότητος.
Σώμα γλυκύτατο ολέθριο περίβλημα.
Της ημέρας σώμα και του μεσονυκτίου, σώμα της παρηγοριάς.
Δεν είναι φρόνιμο να βλέπουνόλοι οι άνθρωποι γυμνές τις ωραίες,
μη ρίπτετε τα άγια τοις κυσί και τους μαργαρίτας τοις χοίροις.
Έχω στημένον πόλεμο βαθιά μου.
Θέα σημαίνει ιδεατή κατοχή.
Η ζωή είναι βουβή είναι. Όνειρα απαιτώ.
Η θλίψη μου αποτελεί την ευτυχία μου.
Σώμα εσύ 'σαι η ψυχή.
Ω αοίδιμον αιδοίον, ω σχισμή αμφίστομη με την αργυρή υγρασία.

Δια του μίσους δεν λησμονούν μιαν αγάπη.
Το μίσος μοιραία έρχεται σαν επιβραύευση του έρωτος.
Είναι ηθικόν ό,τι μου αρέσει.
Η ηδονή περιορίζει τη ρήξη με τον εαυτό μου.
Γυναίκα σε ανάκλιντρο, ένα θηρίο ξαπλωμένο μοιάζει,
και η ρέμβη το θρέφει.
Κάθε πτώμα είναι άρνηση ενός σώματος.
Κυρία μου, κοίταξέ με στα μάτια κι άκου το επιτύμβιο που εζήτησες
ΕΝΘΑΔΕ ΚΕΙΤΑΙ
Η ΩΡΑΙΑ ΕΚΕΙΝΗ
ΠΟΥ ΠΙΑ ΕΦΥΓΕ ΠΑΝΤΟΤΙΝΑ
ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙ ΤΗΣ ΤΙΣ ΛΥΠΕς ΜΟΥ.
Όπου τελειώνει ο έρως αρχίζει η συγκατάβαση τελειώνει όπου.
Σήμερα η ερωτική πράξη θεωρείται άσκηση.
Η κάθε μέρα που σβήνει, η κάθε αυγή που έρχεται,
δυναμώνει την ασέβειά μου.
Τα άσχημα σώματα είναι χαρακτηριστικά.
Ας τεθεί, επιτέλους, και η γυναικεία ωραιότης υπό απαγόρευσιν.
Δια της ηδονής ο έρως απαλλάσσεται της θλίψεως.
Η συνουσία κορύφωση του εγωϊσμού η.
Δεν γνωρίζω κάτι πιο μελαγχολικό από ένα ολόγυμνο γυναικείο σώμα.
Ω αιδοίον, ορφανών ωδείον, κέρας της Αμαλθείας,
θηκάρι μου, Σκύλλα και Χάριβδη.

Όχι το σώμα σου, αλλά τα αισθήματά μου ανατέμνω.
Έκαστον σώμα κι ένας κωδ'ίκελος.
Στέφανός σου το μίσος σου.
Μόνον ιστορίες θανάτων αφηγείται το σώμα.
Η ηδονή η ηχώ των ποτέ.
Σιωπάς εσύ, αλλά δε σε ανακαλύπτω.
οι αληθινές μας στιγμές είναι οι στιγμές της μοναξιάς.
Καθώς τα λουλούδια, κάθε γυναικείο σώμα έχει το άρωμά του.
Ο θάνατος αποτελεί την μόνη αξιοπρεπή πράξη του σώματος.
Αγνοώ που ανήκω που.
Ο άνδρας με τη βέβηλη καρδιά δεν χαίρεται την ωραιότητα
του γυναικείου σώματος την ομορφιά.
Ηδονή χαμόγελο τελείας πράξεως.
Πλαγιασμένη γυμνή, με το περιδέραιο των δακρύων του στα στήθια της,
σκέφτεται πως η ωραιότης παέχεται από τη φύση σαν ελεημοσύνη.
Έσο επιεικής με τις παρορμήσεις του σώματος.
Είμαι ανεύθυνος για το κακό που πράττω.
Ελάχιστα πιστευω στη διανοητικότητα των γυναικών.
Στον έρωτα όλοι είμαστε αυτοδίδακτοι.
Ο έρως δεν είναι σκοπός.
Οι άνδρες παραμένουν πιστοί μόνον προς την εργασία.
Οι άνδρες θεωρούν το έρωτα αλληγορικό διάλειμμα.
Η λήθη ο ανήθικος αυτός μηχανισμός η λήθη.
Η ωραία νεκρή μάλλον είναι αδύνατο να νιώθει υπερηφάνια.
Και την πατρίδα λησμονώ μπρος σ' ένα γυμνό νεανικό γυναικείο σώμα.
Η παρουσία της γυναίκας επιβάλλει την περισυλλογή.
Ναι, είναι ένας μύθος η δήθεν πλήρωση που προσφέρει ο έρως.
Ονομάζουν ζήλεια την αμοιβή του ερωτευμένου προς τη σύνευνόν του.
Η φιλολογία στον καιρό μας διέβρωσε και την σεξουαλική πράξη.
Ο έρως δεν εζήτησε την έγκρισί μας.
Οι άνθρωποι της Ανατολής εκ παραδόσεως και επί χιλιετίες,
είχανε το ατριότερο σύστημα ιδιοκτησίας γυναικείων σωμάτων.
Το σώμα της γυναίκας είναι ένα οπτικό φαινόμενο,
που ορμητικά τείνει να γίνει ένα γεγονός αφής.
Η συνουσία είναι πάλη. Μόνο στο σκοτάδι δεν φοβάμαι.
Ρόγχος η συνουσία.
Ω, ιερόν αιδοίον και αηδές, ω, φιδομάνα και φιδότρυπα και φιδοφωλιά,
ω, αντι-ψωραίον αιδοίον, προπύλαια της πλήξεως,
ω, γλυκιά μου τιμωρία.

Οι άνδρες, ενώπιον μιας γυμνής γυναίκας, είναι περισσότερο
ντροπάλοί απ' όσον υποθέτετε.
Αγκαλιασέ με και πνίξεμε, η αισχρότης το καύχημά μου.
Για το χατίρι της αγαπημένης γίνομαι Λερναία Ύδρα.
Η δραματικότης της ανθρώπινης ψυχής, ερίδεται στην υποχρεωτική
συγχώρηση που παρέχει ο καθείς εις εαυτόν για την ανηθικότητά του.
Μίσος έρως μάυρος.
Η ιδεώδης ερωτική πράξη με δάκρυα λήγει.
Στου φιλώ τα μάτια, γιατί κι εσυ νιώθεις ότι ο έρως
αποτελεί το απαράδεκτον λάθος της φύσεως.
Δύο εραστές δύο συνένοχοι δύο.
Όποιος επαφίεται στη μοίρα ζει στην αλήθια.
Όμως και τα αισθήματα αποταμιεύονται.
Τώρα σ' αγαπώ, και τώρα νιώθω σα νάχω βγάλει φύλλα.
Με γιαεμιά στολίζω τις μουχλιασμένες σου μασχάλες.
( Είναι φορεύς συνειδήσεως ο ερωτευμένος; )
Κάτι τι ζωώδες ενυπάρχει στην λατρεία της γυναικείας ομορφιάς.
Το κάλλος η φιλοδοξία της νεότητος.
Ω, αιδοίον, χοάνη του διαβόλου: ω, αιδοίον, δοξασμένε νεροχύτη,
ω, αιδοιον, Μέκκα των λογισμών μου,ω, μακεδονικέ ουρανέ.

Εκπορεύεται από την αγάπη η μελαγχολία,
αλλά και συντρίβει την αγάπη η μελαγχολία.
Η ηδονή απωτάτη εκδίκιση του χρόνου
Μισανθρώπους, αποκαλούν τους φίλους της οικουμένης οι μισάνθρωποι.
Η γραμματική των φιλιών εξάλλου απαραίτητη
με τη γραμματική των λέξεων.
Κακή νίκη η των σωμάτων συνουσία.
Το μέλλον θα καταδείξει αν έρως σημαίνει εξαγρίωση
ηθών και αισθημάτων.
Αυτά και κάποια άλλα που με τρομάζουν και που δεν γράφονται
σκέφτομαι σαν βλέπω τις γυμνές γυναίκες του Παύλου Μοσχίδη.

Υ.Γ. Το Σώμα, για το οποίο καταδικάστηκε σε φυλάκιση ο Ηλίας Πετρόπουλος είναι εδώ.
Οι δικαστές του, λήθη.

Υ.Γ.2 Στη Μαίρη Κουκουλέ, που από απροσανατολισμένη αστούλα
ανήλθε στο ύψος γυναικός του πένθους.