O διάβολος με το κηροπήγιο (Απάνθισμα Γ. Δουατζής)
...κι ύστερα ξανά μονάχος μ'ένα ωραίο παράθυρο στο χέρι, που το
είχα βρεί μες στ' όνειρο...
Σκέφτομαι, αλήθεια, γιατί όλα αυτά, αφού με πολύ λιγότερα μπορεί κανείς να χαθεί.
...η εξέγερση θα γίνει τα μεσάνυχτα, έλεγαν, "έτσι θα μάθουμε και την ώρα", είπε κάποιος...
Δώσε, λοιπόν, Kύριε, σε κάθε βιβλίο να υπάρχει μια σελίδα σκισμένη...
..." θα το βρείς, του λέω, αλλά ύστερα τί θα κάνεις! "
...ώ χρόνε, γέρο-υφαντή, άφησε μιά καλή ιστορία για το τέλος.
Eίμαι άντρας, και με μιά φτωχή βιογραφία πρέπει να ετοιμάσω
μιά δίκαιη αναχώρηση.
...στις έγκυες μάλιστα σήκωναν το φόρεμα
κι έβρισκαν πανάρχαια κλοπιμαία...
Yπάρχουν, αλήθεια, χιλιάδες τρόποι να κερδίσει κανείς τη ζωή του
μα ένας μόνο για να τη χάσει.
...στο τέλος, ανάμεσα στους επιζώντες έβρισκες τους πιό αληθινά πεθαμένους...
...και πές στους φίλους μας
πως έχασαν την αιωνιότητα, μονάχα εκείνοι που έπαψαν να τη
θυμούνται...
Φτωχή ανθρωπότητα, δεν πρόφτασες ούτε ένα μικρό κεφάλαιο να
γράψεις ακόμα...
Aλλά δεν μπορώ παρά να κλάψω, κάθε φορά που το χέρι μου αγγί-
ζει στον αφαλό της πόρνης
αυτά τα μικρά χνούδια - σαν κάποιος να μου συνεχίζει μια τρυφερή
διήγηση
απο πολύ μακριά...
..κι οι πραγματικές ιστορίες έγιναν σπάνιες.
...λύσσαγαν που τους ξέφευγα διαρκώς,
δεν ήξεραν
πως έπρεπε να πάω το γράμμα...
Kι όλα τα σχέδια για τη μεγάλη
απόδραση κλεισμένα σ' ένα μικρό άχρηστο κουτί,
έτσι που αν το άνοιγαν δε θά 'βρισκαν παρά λίγο χιόνι από έναν
παιδικό περίπατο...
...ή να πονέσω τόσο πολύ που ο Θεός να υπάρξει...
...κάθε φορά που κάποιος μπαίνει στη ζωή σου,
είναι σαν να σου παίρνει μια βελόνα γραμμοφώνου, ώσπου, τελικά,
πρέπει να τραγουδήσεις μόνος σου...
Συλλογιέμαι, αλήθεια, πως άν είχα μια αιωνιότητα στη διάθεσή μου
θ' αποτελείωνα, ίσως, αυτό το ταξίδι απ' την πόρτα μου ώς τ' αντικρινό περίπτερο... ...ώσπου ένα μικρό τυχαίο άστρο μου 'παιρνε και το τελευταίο επιχείρημα
πως δεν είναι ωραίος ο κόσμος!
...δεν έμεναν παρά τα λιγοστά φανάρια με το κίτρινο φως
κι η νοσταλγία ενός κόσμου έξω απ' τον κόσμο.
...όταν ήρθε η στιγμή να πληρώσω, έβγαλα απ' την τσέπη μου την άδεια κουβαρίστρα της μητέρας - ενώ έπρεπε να μου δώσουν και ρέστα οι άθλιοι!
...η εξέγερση έριχνε πάνω απ' την πόλη μιά σκάλα, σαν την προσευχή...
Eίμαι, λοιπόν, ξεγραμμένος
σαν το θαύμα που κάνει ακόμα πιό αβέβαιη τη ζωή...
...σαν τους φτωχούς συγγενείς που τους αφήνεις να σε κλέβουν,
για να νοώθεις πιό πλούσιος...
...αφού όλα όσα ζούμε απλώς περνούν
και μόνο αργότερα θα γίνουν μέσα μας.
...αφού η ομορφιά είναι το πιό συλλογισμένο απ' τα πένθη μας...
...κι ο οίκτος έχει ξύλινο πόδι κι ακούγεται...
...κι ο Bλαδίμηρος Iλιτς έκανε τον πεθαμένο για να μη συναντήσει το βλέμμα μου
(1975),Τάσος Λειβαδίτης
