Nam Sibyllam quidem Cumis ego ipse oculis meis vidi in ampulla pendere, et cum Illi pueri dicerent: Σίβυλλα, τι θέλεις; respondebat illa: αποθανείν θέλω!
Nasce um Deus. Outros morrem A Verdade Nem veio nem se foi: O erro mudou. Temos agora uma outra Eternidade, E era sempre melhor o que passou.
Cega, a Ciencia a inutil gleba lavra Louca, a Fe' vive o sonho do seu culto. Um novo deus e' so' uma palavra. Nao procures nem creias: tudo e' oculto. f.p.
Ayes pitie des mains trop pales! Elles sembblent sortir des caves de la lune, Elles se sont usees a file le fuseau des jets d’ eau! Θερμοκήπια, ΜΩΡΙΣ ΜΑΙΤΕΡΛΙΚ, μεταφρ. Μηνάς Δημάκης.
Η καταιγίδα ευλόγησε τούς πελαγίσους μου όρθρους. Από φελό αλαφρότερον ορχήθηκα στο κύμα, Αιώνιο, όπως λέν, παγιδευτή θυμάτων, δέκα νύχτες, Χωρίς των φάρων τα χαζά να νοσταλγήσω μάτια.
η Ελεωνορα η χρυση κορη επαιζε αρπα με τα ωραια λευκα της χερια
απο την αρπα ομως δεν ακουγοτανε ηχος κανεις
ολη η μουσικη ητανε μεσα στα εμορφα της ματια αναμεσα στα πρασινα της τα μαλλια
απο την αρπα ομως βγηκαν το ενα κατοπιν του αλλου ενα πουλι μια πλακα πρασινο σαπουνι κι ενα σιδερο του σιδερωματος -απο τα κοινοτατα- αυτα ακριβως που οι Ζυγιωται ονομαζουν εν ωρα καταιγιδος Ars Amantis
11 σχόλια:
Nam Sibyllam quidem Cumis ego ipse oculis meis vidi in ampulla
pendere, et cum Illi pueri dicerent: Σίβυλλα, τι θέλεις;
respondebat illa: αποθανείν θέλω!
Nasce um Deus. Outros morrem A Verdade
Nem veio nem se foi: O erro mudou.
Temos agora uma outra Eternidade,
E era sempre melhor o que passou.
Cega, a Ciencia a inutil gleba lavra
Louca, a Fe' vive o sonho do seu culto.
Um novo deus e' so' uma palavra.
Nao procures nem creias: tudo e' oculto.
f.p.
Ayes pitie des mains trop pales!
Elles sembblent sortir des caves de la lune,
Elles se sont usees a file le fuseau des jets d’ eau!
Θερμοκήπια, ΜΩΡΙΣ ΜΑΙΤΕΡΛΙΚ, μεταφρ. Μηνάς Δημάκης.
... λοιπόν μαύρο- άσπρο; - ούτε καν άσπρο- μαύρο;- και οι αποχρώσεις; οι λεπτές αποχρώσεις ιδιαίτατα;....
"'Οχι,δε θα 'ρθω.Καληνύχτα."
Γ.Ρίτσου, η σονάτα του σεληνόφωτος.
Η καταιγίδα ευλόγησε τούς πελαγίσους μου όρθρους.
Από φελό αλαφρότερον ορχήθηκα στο κύμα,
Αιώνιο, όπως λέν, παγιδευτή θυμάτων, δέκα νύχτες,
Χωρίς των φάρων τα χαζά να νοσταλγήσω μάτια.
Σελιδοδείκτης ερώτων
Το βλέπω, κρατάς όσο γίνεται πιο ψηλά αυτό
το βράδυ, άρα δεν ξοδεύτηκε άδικα του λωτού
το κόκκινο λουλούδι — στην έξαρση του τέταρτου
ποτού, στου γυμνού ώμου την προβολή παίρνεις όρκο
να μείνεις πάντα εσύ, πιο καλά με τα φεγγάρια
στους δρόμους, στη λαβή του καιρού άοπλη, έτοιμη
όμως, όπως τότε που ανεβοκατέβαινες σκάλες
σωμάτων, να κάνεις πάλι απ’ την αρχή το σίδερο
μπαμπάκι. Η μετάξι. Άδυτον, μισογινωμέ
νο φιλί ν’ αφαιρέσει επιτέλους δικαιώματα
της λήθης, άσε το πουκάμισο τώρα ανοιχτό
στις σκληρές αλήθειες των φασμάτων (πόσο θ’ αντέξεις
πες μου, θ’ ακριβολογείς όπως το άσμα της αυγής,
όπως πάλλει η γη μες στο μυαλό του αστροναύτη;)
Γιώργος Βέης
Δίχως εσέ
Δίχως εσέ δε θα ‘βρισκαν
νερό τα περιστέρια.
Δίχως εσέ δε θ’ άναβε
το φως ο Θεός στις βρύσες του
Μηλιά σπέρνει τον άνεμο
τ’ άνθη της· στην ποδιά σου
φέρνεις νερό απ’ τον ουρανό
φώτα σταχιών κι απάνω σου
φεγγάρι από σπουργίτες.
Οδυσσέας Ελύτης
....Και είδα πλήρης οραμάτων
να υψώνεται απ' το πέλαγος της λύσσας
πληθυντική και όλη έναστρη η μορφή Σας"
Λάγιος
Kακοί μάρτυρες ανθρώποισιν οφθαλμοί
και ώτα βαρβάρους ψυχάς εχόντων.
HPAKΛEITOΣ
ΤΕΛ-ΑΒΙΒ
η Ελεωνορα
η χρυση κορη
επαιζε αρπα
με τα ωραια
λευκα της
χερια
απο την αρπα
ομως
δεν ακουγοτανε
ηχος κανεις
ολη η μουσικη
ητανε
μεσα
στα εμορφα της ματια
αναμεσα
στα πρασινα της τα μαλλια
απο την αρπα
ομως
βγηκαν
το ενα κατοπιν του αλλου
ενα πουλι
μια πλακα πρασινο σαπουνι
κι ενα
σιδερο
του σιδερωματος
-απο τα κοινοτατα-
αυτα ακριβως
που οι Ζυγιωται
ονομαζουν
εν ωρα καταιγιδος
Ars Amantis
(Νικος Εγγονοπουλος)
Δημοσίευση σχολίου