ΠΕΜΠΤΗ-Ανοιχτή θύρα: σκαλοπάτια πέτρινα, κεφαλές από γερά- νια, και πιο πέρα στέγες διάφανες, χαρταετοί, τρίμματα χοχλι- διών στον ήλιο. Ένας τράγος μηρυκάζει αργά τους αιώνες, κι ο καπνός, γαλήνιος, ανεβαίνει μέσ' από τα κέρατα. Την ώρα που κρυφά, στην πίσω αυλή, φιλιέται η κόρη του περι- βολάρη, κι από την πολλή αγαλλίαση μια γλάστρα πέφτει και τσακίζεται. Α, να σώσω αυτόν τον ήχο!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ- «Της Μεταμορφώσεως» των γυναικών που αγάπησα χωρίς ελπίδα: Ηχώ: Μα-ρί-νααα! Ε-λέ-νηηη! Κάθε χτύπος καμ- πάνας, κι από μια πασχαλιά στην αγκαλιά μου. Ύστερα φως πα- ράξενο, και δύο ανόμοια περιστέρια που με τραβούν ψηλά σ' έ- να μεγάλο κισσοστολισμένο σπίτι...
Κοιμούνται οι άνθρωποι με τ' ασημένιο πρόσωπο· άγιοι
Που άδειασαν από τα πάθη κι ολοένα τους φυσάει ο αέρας μακριά
Στον κάβο του Μεγάλου Κύκνου. Ποιος ευτύχησε, ποιος όχι
Και ύστερα;
Ίσα τερματίζουμε όλοι στερνά μένουν Ένα σάλιο πικρό και στο αξύριστό σου πρόσωπο Χαραγμένα ψηφία ελληνικά που το ένα στο άλλο ν' αρμοστούν
αγωνίζονται ώστε Η λέξη της ζωής σου η μία εάν...
Περασμένα μεσάνυχτα σ' όλη μου τη ζωή."
to mitos και σε όλη την παρέα
Καλό Σαβ/κο,εγω αναχωρώ για ένα προσκύνημα στον Επικούρειο Απόλλωνα. Και μην ξεχνάτε,όπου και αν βρισκεσθε, μνημονεύετε πάντα Οδυσσέα Ελύτη αδελφοί!Ακόμα και σ ένα δωμάτιο με επένδυση θωπείας!
ανέσπερος: τυχερέ... στον επικούρειο ικέτης, πες και για μας λόγια να ακούσει ο θεός....
ανδρίτσαινα, και σεπετό και στις αμυγδαλιές ή στου κορβά το χάνι... (κι από την άλλη δημητσάνα στεμνίτσα και λαγγάδια και... και.. και.. )μα ποιό πολύ αγαπώ την ανδρίτσαινα...
mitos: κανόνισε μια σύναξη στης φιγαλείας τα ιερά τα χώματα, κι από κει στης μονοβασιάς το μοναχικό το βράχο και περιμένω απάντηση
"Aγγελικό και μαύρο φως...Η καρδιά του σκορπιού βασίλεψε..."
Ενας μαύρος φιλος του eidenai, που λούσθηκε στα νερά του Σηκουάνα και απο ανέσπερος έγινε λεύκιος... Και απο τότε "το προσωπό του δειλιάζει σιγανά όταν έξαφνα φεγγοβολαει το φως μέσα του"
Μια σκέψη ας φυλάξουμε όχι για αυτό που έρχεται αλλά γι αυτό που μένει απ αυτό που πέρασε : το κίτρινο που έχουν τα φύλλα τώρα και τόσο διαφορετικά τα δείχνει.
to nikitas αντί απάντησης σου αφιερώνω το χάικου του Matsuo Basho " Μας ξεκουράζουν κάποτε τα σύννεφα απ΄ το φεγγάρι"
11 σχόλια:
ΠΕΜΠΤΗ-Ανοιχτή θύρα: σκαλοπάτια πέτρινα, κεφαλές από γερά-
νια, και πιο πέρα στέγες διάφανες, χαρταετοί, τρίμματα χοχλι-
διών στον ήλιο. Ένας τράγος μηρυκάζει αργά τους αιώνες, κι ο
καπνός, γαλήνιος, ανεβαίνει μέσ' από τα κέρατα.
Την ώρα που κρυφά, στην πίσω αυλή, φιλιέται η κόρη του περι-
βολάρη, κι από την πολλή αγαλλίαση μια γλάστρα πέφτει και
τσακίζεται.
Α, να σώσω αυτόν τον ήχο!
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ- «Της Μεταμορφώσεως» των γυναικών που αγάπησα
χωρίς ελπίδα: Ηχώ: Μα-ρί-νααα! Ε-λέ-νηηη! Κάθε χτύπος καμ-
πάνας, κι από μια πασχαλιά στην αγκαλιά μου. Ύστερα φως πα-
ράξενο, και δύο ανόμοια περιστέρια που με τραβούν ψηλά σ' έ-
να μεγάλο κισσοστολισμένο σπίτι...
-to mitos and gaspare
δεν σας είδα χθες στο ΜΥΛΟ και ανησύχησα!
"Έφερνα γύρους μες στον ουρανό και φώναζα
Με κίνδυνο ν' αγγίξω μια ευτυχία
Σήκωσα πέτρα και σημάδεψα μακριά
Μιλημένη από τον ήλιο η Μοίρα
Έκανε πως δεν έβλεπε
Και το πουλί του κοριτσιού πήρ' ένα ψίχουλο θαλάσσης
και αναλήφτη."
..."άρτι αφιχθείς", κι ειπα να δω "πως" βρισκόμαστε...
...δηλαδή καλά που δεν "πέρασα" από το ΜΥΛΟ....
ανάλαφρα πατήματα... γατίσια... (;)
"Ώ λινό καλοκαίρι, συνετό φθινόπωρο,
Χειμώνα ελάχιστε,
Η ζωή καταβάλλει τον οβολό του φύλλου της ελιάς
Και στη νύχτα μέσα των αφρόνων μ’ ένα μικρό τριζόνι
κατακυρώνει πάλι το νόμιμο του Ανέλπιστου"
ΑΝΈΣΠΕΡΕ σώνεται ο χειμώνας...
nikiτas για ποιάς τη χάρη εγκλώβισες το φεγγάρι?
για ποιας, εσύ λες ν' αξίζει;.....
Περασμένα μεσάνυχτα σ' όλη μου τη ζωή
Σαν σε χαμηλωμένο Γαλαξία το κεφάλι μου βαρύ
Κοιμούνται οι άνθρωποι με τ' ασημένιο πρόσωπο· άγιοι
Που άδειασαν από τα πάθη κι ολοένα τους φυσάει ο αέρας μακριά
Στον κάβο του Μεγάλου Κύκνου. Ποιος ευτύχησε, ποιος όχι
Και ύστερα;
Ίσα τερματίζουμε όλοι στερνά μένουν
Ένα σάλιο πικρό και στο αξύριστό σου πρόσωπο
Χαραγμένα ψηφία ελληνικά που το ένα στο άλλο ν' αρμοστούν
αγωνίζονται ώστε
Η λέξη της ζωής σου η μία εάν...
Περασμένα μεσάνυχτα σ' όλη μου τη ζωή."
to mitos και σε όλη την παρέα
Καλό Σαβ/κο,εγω αναχωρώ για ένα προσκύνημα στον Επικούρειο Απόλλωνα.
Και μην ξεχνάτε,όπου και αν βρισκεσθε, μνημονεύετε πάντα
Οδυσσέα Ελύτη αδελφοί!Ακόμα και σ ένα δωμάτιο με επένδυση θωπείας!
ανέσπερος: τυχερέ...
στον επικούρειο ικέτης, πες και για μας λόγια να ακούσει ο θεός....
ανδρίτσαινα, και σεπετό και στις αμυγδαλιές ή στου κορβά το χάνι... (κι από την άλλη δημητσάνα στεμνίτσα και λαγγάδια και... και.. και.. )μα ποιό πολύ αγαπώ την ανδρίτσαινα...
mitos: κανόνισε μια σύναξη στης φιγαλείας τα ιερά τα χώματα, κι από κει στης μονοβασιάς το μοναχικό το βράχο
και περιμένω απάντηση
Νικήτα,
πολλούς χaiρετισμούς απο την Νέδα, τον Αλφειό,την Τσεμπερούλα ,που στενάζουν λυπημένα κάτω απο την πίεση την αβάσταχτη των γεφυριών...
Eχουμε κανονίσει μια σύνοδο στη Δαφνούλα,θα σε ειδοποιήσειο mitos!
θΑ ΧΑΡΏ ΝΑ ΣΕ ΓΝΩΡΊΣΩ...
"Aγγελικό και μαύρο φως...Η καρδιά του σκορπιού βασίλεψε..."
Ενας μαύρος φιλος του eidenai, που λούσθηκε στα νερά του Σηκουάνα και απο ανέσπερος έγινε λεύκιος... Και απο τότε "το προσωπό του δειλιάζει σιγανά όταν έξαφνα φεγγοβολαει το φως μέσα του"
nikitas - ανέσπερε
Μια σκέψη ας φυλάξουμε
όχι για αυτό που έρχεται
αλλά γι αυτό που μένει απ αυτό που πέρασε :
το κίτρινο που έχουν τα φύλλα τώρα
και τόσο διαφορετικά τα δείχνει.
to nikitas αντί απάντησης σου αφιερώνω το χάικου του Matsuo Basho
"
Μας ξεκουράζουν
κάποτε τα σύννεφα
απ΄ το φεγγάρι"
Δημοσίευση σχολίου