eidenai

Γιώργος Κόρδης: εικαστική διαδρομήστην ποίηση του Κώστα Καρυωτάκη

Τα νηπενθή του Δημήτρη Μαραμή στο μπαράκι του Βασίλη
Ο ανεπιτήδευτος χώρος, οι όμορφες φατσούλες, «η νύχτα η πανέμορφη που λεφτά ζητούσε να φύγει» συνωμότησαν με την ΒΙΚΤΩΡΙΑ ΤΑΓΚΟΥΛΗ, τον ΝΑΡΙ και τον ΕΡΑΤΕΙΝΟ υπό τα πλήκτρα του ΜΑΡΑΜΗ σε μια νύχτα Παρασκευής … μες στο χειμώνα.
Ήταν πράγματι Σκηνές από βουβή ταινία, Έρωτες σκοτεινοί, Δέσμες από τριαντάφυλλα…
Ιδιαίτερη η αναφορά στην πριγκηπέσα της λύπης , τη Μαρία Πολυδούρη.
Αφιερωμένο στον φίλο nikitas που μου έστειλε το στίγμα

http://www.blogger.com/profile/06083417499037022220

Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,

δεν έχω θλίψη στην ψυχή μου.

Ό,τι είχα στη ζωή μου ωραίο

χάθηκε κ’ είμαι μοναχή μου.

Είνε η ζωή μου χωρίς χάρη,

χωρίς χαρά και χωρίς λύπη.

Κι’ αν τη ματιά δε μούχουν παρει,

ο λογισμός μου πάντα λείπει.

Με τις σκιές μαζί γυρίζω.

Η μοναξιά πλατιά με ζώνει.

Τους τόπους πια δεν τους γνωρίζω.

Νοιώθω πυκνό να πέφτη χιόνι.

Τίποτε εδώ δε με πλανεύει.

Τίποτε εκεί δε μ’ οδηγάει.

Η σκέψη μου όλο και στενεύει,

ενώ η καρδιά μου όλο λυγάει.

Ω, μη με βλέπετε που κλαίω,

κάποια παλιά συνήθεια θάναι.

Τα μυστικά μου όλα σας λέω,

τώρα που πια δε με μεθάνε.

Στοίχοι Μαρίας Πολυδούρη,

Κυριακές μες τοχειμώνα, Μουσική ΔΗΜ ΜΑΡΑΜΗ