Ασωτία και υποδοχή της, 3
"...
Περπάτησε λοιπόν ανάμεσα στις πέτρες
και μη σκεφτείς επιστροφή.
Άν σφάξω μόσχο
κρυφά θα τόνε σφάξω μοναχός τη νύχτα
και μοναχά για σένα.
Δυό ποτηράκια με κρασί θα βάλω
ένα για μένα κι ένα απέναντί μου
και στην υγειά θα πιώ της ασωτίας.
Μια θα ΄ν΄η ευχή μου
όρθιος μακριά μας πιά να ζήσεις
όπως θέλησες
με τη βοήθεια του Θεού
κι αν το μπορείς
χωρίς αυτήν
..."
Γιάννης Βαρβέρης, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ
6 σχόλια:
Όταv απoβάλλεις τo ρoύχo σoυ και μέvεις oλόγυμvoς
όπως o τύραvvoς εκείvoς ή ρεξ
πρoς τι τα λελυμέvα αιvίγματα;
Εδώ αναδύεται πάλι το φως
το ηθο-ποιό σώμα και πάθος.
Αντίοχος Σαράντης
"Η ιστορία των δυο μας όπως ξέρεις
είναι σαν άδειος κάλυκας οβίδας
γεμάτος από θάνατο κωφάλαλο
κι όμως οι κύριοι δικαστές
ακόμα δεν κατάλαβαν το ρόλο
που τα ζυγωματικά σου παίζουνε
στις αναψηλαφήσεις
όταν πικρίζει το χορτάρι πάνω τους
και φεύγουν τα μικρά κατσίκια
έτσι μπορεί να δικαστούνε πάλι
οι αθηναίοι στρατηγοί
για το ατύχημα στις αργυνούσες
δηλαδή να δικαστώ εγώ
ακόμη και για την πατρίδα που έχασα
στην πρέφα
και για την άπρεπη χειρονομία μου στα σκέλη σου,
ως εκεί ω αγαπημένη των καιρών.
Είσαι για μένα μια παράβαση
για την απαλλαγή των δικαστών
απ’ την ευθύνη που συντρίβει,
θα υποβάλλω ένα σχέδιο για τη στρογγυλότητα
των περιπτώσεων, ας πούμε της κοιλιάς σου
γλυκό μου πρόστιμο,
τιμάριθμέ μου."
"Από κει κάτω θάρθη
το σκοτεινό πουλί της συμφοράς∙
Θ ανέβη
σίγουρα ζυγιάζοντας τ' ατσάλινα φτερά του
για να ραμφίση με το ράμφος του τη νηνεμία αυτή.
Θάρθη και θα ξανάρθη, για να σκίση στα δυο τις ήσυχες ημέρες
που θάχω ξεπληρώσει μ' αίμα
Αλλά κι εγώ, θα είμαι ακονισμένος πια.
Θάχω ένα φίδι μες στα μάτια
για να δαγκώνη στην καρδιά το θάνατο
Θα έχω αυτή τη μυστική πληγή
που αιμορραγεί, χωρίς ποτέ να μ' εξαντλή,
να με τινάζη, πάντοτε σαν έλασμα απ' ατσάλι
σα λόγχη που ανασύρεται απ' τη θήκη της μ' οργή
Ναρθή λοιπόν, ναρθή ο γύπας τ' ουρανού
αν θέλη ακόμα το αίμα μου.
Μια του και μια μου ως το τέλος.
Ναρθή.
Εδώ 'μαι."
(Σταύρος Βαβούρης)
"Σύντροφε, κοιμάσαι;
Ήθελα να μου πεις, ξέρεις καμιά σελίδα μαρξισμού
που να βουλιάζουν οι λέξεις στο χαρτί
σαν τη σιωπή μου
στις κόρες των ματιών της;"
-το βράδυ στις 8 στην πλατεια Κοτζιά...
"Λοιπόν, λίγο κουράγιο ακόμα.
Όποιος βρεθεί με άλογο
του μένει να τραβήξει για την ήττα
καβαλάρης..."
to mitos
«Βάρβαρες φυλές με μεγάλα πέλματα ανάσκαψαν την πατρώα γή
και μόνο ένα χάνι ερειπωμένο έστεκε ακόμα πλάι στο δρόμο
όπου άφηναν τις ψείρες τους οι περαστικοί,
και τον ποιητή στο έλεος όλου του κόσμου».
Δημοσίευση σχολίου