Παρασκευή, Νοεμβρίου 6


Μ. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ


ΟΜΟΡΦΙΑ

Ράντισε τήν ἀσκήμια μ’ ὀμορφιά
πῆρε μιά κιθάρα
πῆρε ἕνα ποτάμι πλάι-πλάι
Τραγουδώντας

Ἔχασε τή φωνή του
τοῦ τήν ἔκλεψε ἡ ἔξαλλη γυναίκα
πού ‘κοψε τό κεφάλι της στά κόκκινα νερά
κι ὁ φτωχός δέν ἔχει πιά φωνή νά τραγουδήσει
καί τό ποτάμι τό ἤρεμο κεφάλι
κυλάει μέ βλέφαρα κλειστά

Τραγουδώντας

Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ (1945)

14 σχόλια:

Τσέζαρε είπε...

"Στα νησιά που δεν μπόρεσα
να πάω
πέταξε και πήγε
ο Άγιος- πτεταλούδα"

Παβέζε είπε...

"Και τότε εμείς οι δειλοί
που αγαπούσμε τους ψιθύρους
της νύχτας, τα σπίτια,
τα μονοπάτια στο ποτάμι,
τα κόκκινα και βρώμικα φώτα
εκείνων των τόπων, την ήρεμη,
σιωπηλή θλίψη-
τραβήξαμε τα χέρια
από τη ζωντανή αλυσίδα
και σωπάσαμε, μα η καρδιά μας
σκίρτησε στο αίμα
και δεν υπήρχε πια ηδονή
δεν υπήρχε πια εγκατάλειψη
στο μονοπάτι στο ποτάμι-
όχι πια σκλάβοι, μάθαμε
πως είμαστε ζωντανοί και μονάχοι"

διαβάζεται κι αλλιώς είπε...

Εκείνο που φοβάμαι πιο πολύ
είναι μη γίνω "ποιητής"
Μην κλειστό στο δωμάτιο
ν' αγναντεύω τη θάλασσα
κι απολησμονήσω.
Μην κλείσουνε τα ράμματα στις φλέβες μου
κι από θολές αναμνήσεις και ειδήσεις της ΕΡΤ
μαυρίζω χαρτιά και πλασάρω απόψεις.
Μη με αποδεχτεί η ράτσα που μας έλειωσε
για να με χρησιμοποιήσει.
Μη γίνουνε τα ουρλιαχτά μου μουρμούρισμα
για να κοιμίζω τους δικούς μου.
Μη μάθω μέτρο και τεχνική
και κλειστώ μέσα σε αυτά
για να με τραγουδήσουν.
Μην πάρω κιάλια για να φέρω πιο κοντά
τις δολιοφθορές που δεν θα παίρνω μέρος...Κ.Γ.

mitos είπε...

"Η ΔΥΣΚΟΛΗ ΔΕΥΤΕΡΑ

Πέρασε κι αυτό το δύσκολο πρωινό
της Δευτέρας
σπάσανε τα γυαλιάμου
έσπασε το χέρι μου
-Σκέτη δυστυχία - είσαι!
(είπε κάποιος)
Εγώ όμως αγόρασα άσπρα
λουλούδια
κάθισα στην πολυθρόνα μου
κι άρχισα να γελάω σαν τρελός" Μ. Σ.

Λίτσα είπε...

Στο καφενείο

έρχεται ο χοντρός νονός µου

µε τις λίρες

Ούτε µία δεν είναι για σένα, λέει

γιατί δεν έγινες ο βαφτιστικός µου

που περίµενα.

Τότε λέω κι εγώ στο γκαρσόνι, πλάι µου

-Φέρε µου ένα φλιτζάνι µε µελάνιΜ.Σ

mitos είπε...

"Ιόπλοκ΄ άγνα μελλιχόμειδε Σάπφοι
θέλω τί τ΄είπην αλλά με κωλύει αίδως"

Ελπήνωρ είπε...

"Μέσα στον ύπνο μου όλο βρέχει,
γεμίζει λάσπη τ' ονειρό μου
είναι ενα σκοτεινό τοπείο
και περιμένω ένα τραίνο.

Ο σταθμάρχης μαζεύει μαραγαρίτες
που φύτρωσαν πάνω στις ράγιες
γιατί έχει πολύν καιρό νάρθη
τραίνο σ' ετούτον το σταθμό
και ξάφνου πέρασαν τα χρόνια
κάθομαι πίσω απ' ένα τζάμι
μάκρυναν τα μαλλιά, τα γένεια σά νάμαι άρρωστος πολύ
κι όμως με παίρνει πάλι ο ύπνος
σιγά-σιγά έρχεται εκείνη
κρατάει στο χέρι ένα μαχαίρι
με προσοχή με πλησιάζει
το μπήγει στο δεξί μου μάτι!"

Μαρίνα είπε...

"Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο

κρεβάτι

ένα φιλί ανοιγόκλεινε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές με τα μαχαίρια αρχίσαν

να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι

στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε

κι έσβησε

ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ' το καντηλέρι
έξω ακούγονταν κλάματα και ποδοβολητά

Άνοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι
έπειτα μπήκε το φεγγάρι
αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί

Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή:

Οι μέρες περνούν
το χιόνι μένει..."

@ Αδωνις που... χάθηκε!

Αδωνις είπε...

"Έχω σηκώσει χέρι καταπάνου στα βουνά τα μαύρα και τα δαιμονικά του κόσμου τούτου. Έχω πει στην αγάπη "γιατί" και την έχω κυλήσει στο πάτωμα. Έγιναν πόλεμοι και ξανάγιναν και δεν έμεινε ούτ' ενα κουρέλι να το κρύψουμε βαθιά στα πράγματα μας και να το λησμονήσουμε. Ποιος ακούει; Ποιος άκουσε; Δικαστές, παπάδες, χωροφύλακες, ποια είναι η χώρα σας; Ένα κορμί μού μένει και το δίνω. Σ' αυτό καλλιεργούνε, όσοι ξέρουν, τα ιερά, όπως οι κηπουροί στην Ολλανδία τις τουλίπες. Και σ' αυτό πνίγονται όσοι δεν έμαθαν ποτέ απο θάλασσα κι απο κολύμπι......

Ροές της θάλασσας και σεις των άστρων μακρινές επιρροές - παρασταθείτε μου!"


-στην Μαρίνα???

Άδωνις + Μαρίνα είπε...

Σας ευχαριστούμε και οι δυο που βοηθήσατε να γνωριστούμε.

Μαρίνα + Άδωνις = love !!!!

mitos είπε...

"Την πόρτα χτύπησε.
Αν σου ανοίξουν μπες.
Αλλιώς κοιμήσου στο σκαλοπάτι
όπου καλύτερα θα ονειρευτείς
για το τι γίνεται στη σάλα."

@ Μαρίνα + Αδωνις
"είτε Οδυσσέας ή Κύκλωπες μισούν το Θειάκι"

Ελπήνωρ είπε...

MA AYTO DEN EINAI BLOG EINAI GRAFEIO GNVRIMIVN!

Αδωνις ο ...κανονικος,όχι ο... άλλος! είπε...

"Είσαι σαν κάποια χώρα
που ποτέ κανένας δεν ονόμασε.
Τίποτα δεν περιμένεις
παρά μονάχα τη λέξη
που θ' αναβλύσει απ' τα βάθη
σαν τον καρπό ανάμεσα στους κλώνους.
Είναι ένας άνεμος που σε προφταίνει.
Πράγματα στεγνά, ξαναπεθαμένα
σου φράζουν το δρόμο, τα παίρνει ο άνεμος.
Μέλη και λέξεις αρχαίες.
Τρέμεις μέσα στο καλοκαίρι. "

Αλίκη απ' τη χώρα των θαυμάτων είπε...

θα' θελες, ε;;

στον..κανονικό Άδωνι!!!!