Καὶ πῶς τοῦ παραδίνονταν λὲς καὶ τὰ μαύλισε
τὰ πράγματα Ρίχνανε στα πόδια τους τὶς
νικημένες τους σημαῖες τὰ ὅπλα τους τὰ
διάσημα τῆς ἀρχοντιᾶς τους κι ἀκόμα τοὺς
 |
| “Που είναι μια φλόγα να μας χαρίσει την ησυχία της τέφρας!”, |
ἀδένες τους ποὺ ἐκκρίνανε τὶς σημασίες
ἐκεῖνες τὶς ἀνείπωτες ποὺ ξεσηκώναν
τὰ αἰδοῖα τῶν Βακχῶν τὸσο ποὺ πιὰ δὲν ἔπαιρνε
ἄλλο κ´ ἔκανε πανιὰ γιὰ τὴν ἀλάλητη γιὰ τὴ γυμνὴ βερυκοκιὰ νὰ τὴν κοιτάζει ἔφηβος
Ἀντίνοος τῶν βοστρύχων
Στράφι στράφι οἱ νίκες
Μὰ τὸ ποτάμι τὸν ἀκολουθοῦσε
τὸν περίμενε ὅλο ρουφῆχτρες
Κι αὐτὸς ἀνύποπτος τί ἀνισόπεδος
τί μὲ τὸ πλάσμα τῆς βαρύτητας σημαδεμένος
τί ἐραστὴς κατάνακρος μὲς στὴν ἀστροφεγγιὰ
στὴν ἀγγελοκρουσία
Τί μὲ τὸν ἄμωμο ἀγέρα ἀχόρταγος
τί μόνος μόνος καταμόναχος
γιὰ πάντα.
Κ´ οἱ φρόνιμοι: Ποιός εἶναι τοῦτος ὁ
πορφυρογέννητος τῆς ἐρημιᾶς καὶ τῆς ἀντάρας;
Ὁ δρόμος του χαράχτηκε περνάει ἀπ´ τὶς
ἀστραπὲς Ποὺ ὄχι μονάχα δὲ φυλάχτηκε ὁ
ἄμυαλος μὰ ποὺ τραβοῦσε κατεπάνω τους ὁ
μαυλισμένος δρομολόγιο τῆς κόλασης Κὶ πῶς
νὰ εἶναι ἡ θάλασσα ἀσπρόρουχο; μὰ τί λέει
ὁ τρελός; Πῶς τ´ ἄπαρτο ἁδόφραγμα ξέστηθος
ἥλιος; Καὶ ποῦ μαθὲς τὸ βρῆκε νά ´ναι τὸ
κάθε ἁλώνι μας τοῦ Χάρου καὶ τοῦ Διγενῆ; Τί
λέει ἐτοῦτος; Κι ἄν εἴτανε ὡς τό ´πε σμίλη
δὲν θά ´γλυφε τὴν πέτρα νὰ βγάλει ἄνεμο; Μὴν
κάποτε δὲν ρώτησε μιὰ θαλασσοσπηλιὰ ἄν εἶναι
κόρη μέλισσας; Κ´ ἐκείνη παραλοϊσμένη:
ἄχ νά ´σουνα ὁ καλός μου Κι ὅμως τῆς γύρισε
τὶς πλάτες κ´ ἔφυγε Τί νὰ ζητοῦσε; Τώρα
πάλι κοπάδι ἐλάφια ἡ λύπη του: ἡ ἀστρομάτα
ποὺ τὸν μάτιασε μιὰ παναγιὰ λαφίνα
τοῦ τό ´ταξε νὰ τόνε κάνει τοῦ θολοῦ νεροῦ
γιὰ πάντα
Ὅταν μετὰ αἰῶνες οἱ σκαπάνες
σ´ ἀρχαῖο τάφο βρίσκοντας τὰ ὀστά μου
θὰ δοῦνε πάνω τους νὰ φωσφορίζει τ´ ὄνομά σου
ἄραγε θὰ ξαφνιαστοῦν;
θὰ καταλάβουν;
θά ´ναι ὥς τότε ἀκόμα ὁ ἔρωτας
πνοὴ πρωιοῦ ἀπάνω στὸ τριφύλλι;
θὰ βλασταίνει ἀκόμα τοῦτο στὸν πλανήτη
ὅταν οἱ σκαπάνες;
Έκτωρ Κακναβάτος
7 σχόλια:
"Αλλιώς δε γίνονταν ως φαίνεται.
Αρχή αρχή ακέραιος και βόνασος
ύστερα χίλια κομμάτια με την άρνηση
κλασματικός ακόμα υπήρχες
συνεχίστηκες σημάδι από πουλιά
ή τρία δάχτυλα
σμιχτά του μόσχου χαράζοντας γητειές
κι ευθείες κάθετες, ώσπου χαμήλωνες
τσακίδια και μαδάρες καταμεσί των αριθμών
ώσπου μετριόσουνα
μετριόσουνα που δεν έλεε να σωπάσεις…
… χαρτογραφούσες τον πηλό αυτόν το δαίμονα
τη φτερούγα μέσα σου που έτρεμε κι εμίλειε
λέγοντας πέτρα περπατώντας θάματα
φωνάζοντας: σώστε το παράλογο
το άλλο σας εντόσθιο που άρπαξε το σκυλί
και χάθηκε προς τα οινόφυτα του γαλαξία…
Όλην τη νύχτα τουφεκούσες ένα φεγγάρι
κόκκινο•
το πρωί σε βρήκανε μες στα αποτσίγαρα."
"την είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί..."
"Ποίηση" : Τίμος Σίτος,εκδ: Ανεμόμυλος, Αθήνα 2011.
Αφιερωμένο στους διπλωματούχους και μη ηδονιστές και γυαλιστές "καταρτιών"
Άγονος Κόπος
Φαυλεπίφαυλες επιθυμίες
ρυτιδιασμένης σαρκός
Κλεψιγαμίες ορέγονται
ψυχικών οργασμών
Αβρότης κίβδηλη
-υποθάλπουσα-
πάθη κενών καλύκων
νεύουν διάτρητα
κέντρα ομφάλιων λώρων
- Ω! Μνήμη παλίνδρομος
υπέταξε την πλημμυρίδα
σίελων λιμναζόντων –
Η καρτερία απέμεινε
λευκοντυμένης κλίνης
-ονείρωξις-
κόπος άγονος
άνυδρης εκσπερμάτισης
από εδώ:
http://perihghths.blogspot.com/2009/09/blog-post_08.html
“Που είναι μια φλόγα
να μας χαρίσει
την ησυχία της τέφρας!”,
η επανάληψη θα βοηθήσει να επιτύχετε το αποτέλεσμα( για σας μόνο, να εξηγούμαστε)
πράγμα που ευχόμαστε όλες.
" Έρωτά μου τοκογλύφε
γλύφε το κορμί μου γλύφε!
Απόψε έχω περίοδο, μα έχω κι άλλη δίοδο.
Θέλω στο σώμα σου σαν μπω, να με χτυπάς με το σαμπώ.
Τα ματάκια σου με καιν γιατί είσαι μανεκέν.
Μωρό μου είσαι όργιο, σαν τον Αγιο Γεώργιο
Σε είδα στο ποδήλατο και ήσουν όλο τρέλα, μα ξαφνικά κατάλαβα πως έλειπε η σέλλα".
Στίχοι : Αρούν Μεροβιάν
Moncler Opaque Black Hood Jacket are available for both men, women and for the kids also. You can get many different styles and designs and can get them in the color of your choice.
Δημοσίευση σχολίου