Να φοβάσαι τους ποιητές ...

Τα φτερά μου τρέμουν/ απ' τις ζητωκραυγές/ λίγο ακόμη/ και θα μαδήσουν

Μεγάλη δυσκολία/ το πλάσιμο/ των θετικών ηρώων-/ όταν αφήσουν χάμου/ τις σημαίες/ δεν ξέρουν πια/ τι να κάνουν τα χέρια τους/ ούτε και εμείς-/ καλύτερα λοιπόν/ καθόλου να μη γίνουν/ τ' αποκαλυπτήρια/ αυτού του αγάλματος/ και του ποιήματος αυτού.

Τ' όμορφο αγόρι/ άφησε το ποδήλατό του/ στην πόρτα του κουρείου/ κοιτιέται στον καθρέφτη/ γι' αυτό συχνά φοβόμαστε/ τα ποιήματα.

Ο ένας φορούσε μαύρα/ κι ο άλλος μαύρα/ η μόνη διαφορά/ ήταν που ο δεύτερος κρατούσε/ ένα λουλούδι.

Ήρωες προδότες αδιάφοροι/ αντιπροδότες αντιήρωες/ μάζεψε τις σημαίες/ πλύνε τες/ κρέμασέ τες στο σύρμα/ πλάι στις φανέλες και στα σώβρακα-/ οι κήρυκες θ' αργήσουν ακόμη.

Όταν η απραξία/ γίνεται αυτάρκεια/ κι ο στοχασμός απραξία/ οι λύκοι χορεύουν

Γ. Ρίτσος εκεί στα τέλη της δεκαετίας του 70

Κατμαντού. Πόλη μαγική, βγαλμένη, θαρρείς, από παραμύθι...

Ορκωμοσία του πρώτου προέδρου της Δημοκρατίας του Νεπάλ Η τελετή της ορκωμοσίας του Ραμ Μπαράν Γιαντάβ πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη, δύο ημέρες μέτα την εκλογή του.
Με την υποστήριξη του κεντρώου Κόμματος του Κογκρέσου του Νεπάλ, ο 61χρονος Ραμ Μπαράν Γιαντάβ είχε λάβει 308 από τις 590 ψήφους των μελών της Συντακτικής Συνέλευσης, κερδίζοντας τον υποψήφιο που υποστήριζαν οι μαοϊστές, οι οποίοι διαθέτουν το μεγαλύτερο αριθμό εδρών στη Συνέλευση, αλλά όχι και την απόλυτη πλειοψηφία.
Η εκλογή του βύθισε τη χώρα σε μια νέα πολιτική κρίση, καθώς οι μαοϊστές αποφάσισαν πως υπ' αυτές τις συνθήκες δεν θα σχηματίσουν αυτοί την πρώτη κυβέρνηση της Δημοκρατίας του Νεπάλ.
Η ορκωμοσία του Ραμ Μπαράν Γιαντάβ έγινε ενώπιον της Συνέλευσης που στις 28 Μαΐου αποφάσισε την κατάργηση της μοναρχίας στο Νεπάλ

Μια σπάνια πρόσκληση από την «ιέρεια του θλιμμένου σώματος» στο θέατρο της Επιδαύρου

Η χορογραφημένη όπερα (opéra dansé) Ορφέας και η Ευρυδίκη της Πίνα Μπάους, αντιπροσωπευτική της πρώτης περιόδου της διάσημης επιγόνου του εκφραστικού χορού στη Γερμανία, δίνει σάρκα και οστά στο δραματικό τοπίο της όπερας του Γκλουκ μέσα από μια σκηνοθεσία όπου χορός και τραγούδι συμβάλλουν ισότιμα σε ένα διάλογο που καλεί όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση. Η τραγική ιστορία του Ορφέα τροφοδοτεί την έμπνευση της χορογράφου, που από τα πρώτα της βήματα δεν φοβήθηκε να φέρει στη σκηνή τους φόβους, την κατάθλιψη, την απελπισία και την οδύνη. Μέσα από τοιχογραφίες συνόλων πένθιμες, μεγάλης πλαστικής δύναμης, που εναλλάσσονται με ντουέτα και σόλο πυκνής ενέργειας, ο χορός της είναι μια γλώσσα ζωντανή και εκφραστική, με την αλήθεια και την καθαρότητα μιας κίνησης που αντλεί από βαθιά.Μια σπάνια πρόσκληση από την «ιέρεια του θλιμμένου σώματος» στο κοίλον της Επιδαύρου, σε μια ευτυχή σύμπραξη με το Μουσικό Σύνολο και τη Χορωδία Μπαλτάζαρ Νόυμαν και τους υπέροχους χορευτές του Μπαλέτου της Όπερας του Παρισιού, στο οποίο κατ’ αποκλειστικότητα εμπιστεύτηκε η χορογράφος το κλασικό της αριστούργημα.

"πόση γύρη καταχράστηκα για να κάνουν μέλι σπιτικό οι φωτογραφίες"

Η Αριάνδη καβάλα στο ποδήλατο περιφέρεται ανήσυχη

Μίτος και λαβύρινθος ένα

όπως μας τόστειλε φίλη απ το βορρά απατώντας ? στο σχόλιο της λολ/λολ

για τη ματιά της φίλης Β . Κ.

WOMAN OF THE DUNESHiroshi TeshigaharaΗ πλήρης αποκατεστημένη κόπια της παράξενης, κλειστοφοβικής ταινίας του Hiroshi Tashigahara είναι ένα ατμοσφαιρικό αριστούργημα, μια αλληγορική καταγραφή του απρόσμενου που μπορεί να σου αλλάξει το πεπρωμένο, αλλά και η απόδειξη ότι ο άνθρωπος μπορεί να προσαρμοστεί σε οποιεσδήποτε συνθήκες -ακόμα και στις πιο δύσκολες. Είναι το χρονικό μιας απίστευτης περιπέτειας, του νεαρού εντομολόγου που αναζητά σκαθάρια στους αμμόλοφους, για να καταλήξει εξαπατημένος από τους ντόπιους χωρικούς, φυλακισμένος στον πάτο μιας κοιλάδας, η οποία περιτριγυρίζεται από τόνους κινούμενης άμμου, κι απ’ όπου είναι αδύνατο να ξεφύγει. Η φιλοξενία που του προσφέρει η χήρα που ζει εκεί και υπόκειται σε ένα σισύφειο βασανιστήριο, καταλήγει να γίνει εφιαλτική, γιατί το επόμενο πρωί αντιλαμβάνεται ότι είναι προορισμένος να ζήσει εκεί για πάντα. Σταδιακά αναπτύσσεται μεταξύ τους μια σχέση ακραίου ερωτισμού και αποκαλύπτονται όλες οι πλευρές της ανθρώπινής τους φύσης, μέσα σε ένα περιβάλλον συνεχούς μεταβολής και διάβρωσης -από την άμμο, αλλά και τις δοκιμασίες που τους υποβάλλουν οι συνεχείς εντάσεις. Βασισμένη στο βιβλίο του Kobo Abe και με μινιμαλιστικό σάουντρακ του σπουδαίου Tοru Takemitsu, το Woman On The Dunes είναι μία μοναδική ταινία που δεν μοιάζει με καμία άλλη.

"Νεάζω αποφασισμένα"

Δεν ελπίζω στην πολιτική αλλά στην αξιοποίηση των ρωγμών της και την πλεύση μέσα απ' τα κανάλια που διαμορφώνονται. Τέλειωσαν οι θεωρίες, οι επαναστάσεις, οι προτάσεις. Τι κάνουμε λοιπόν; Εγώ απαντώ: προσομοίωση. Προσποιούμαστε καθ' υπερβολήν υποσκάπτοντας την αντίφαση, προκειμένου να την κάνουμε γόνιμη. Μέσα σ' αυτήν την προσποίηση ενθέτουμε γούστο, σοφιστεία, ρητορική, τέχνη. Ετσι, παραπλανητικά, θα γεννηθεί ό,τι μας προχωρήσει...

Από συνέντευξη του Γ.Βέλτσου μ αφορμή την έκδοση των ποιημάτων του.

LISBOA

Old tram in the Alfama, in front of the Museum of Decorative Arts (red house to the left).

http://www.youtube.com/watch?v=HH6jgxfWO2Y