όπως μας τόστειλε φίλη απ το βορρά απατώντας ? στο σχόλιο της λολ/λολ
για τη ματιά της φίλης Β . Κ.
18 σχόλια:
Ανώνυμος
είπε...
"Με τα κουρέλια σου έχω ντύσει μια ζωή κι εσύ νομίζεις πώς παράσταση θα κάνω και πως θ' ανέβω κάποια μέρα στη σκηνή και μ' ένα ψεύτικο μαχαίρι θα πεθάνω"
Η Αριάδνη περιφέρεται ανήσυχη... τι να γυρεύει άραγε; λες να μην ξέρει τι γυρεύει; ή μήπως προσπαθεί τους σκοτεινούς της δρόμους να κάνει φώςε στα πέλαγα για να περάσει αμέριμνος ο ραβδοσκόπος του αιώνα;
... συντρίμια, κουρέλια, ρημάδια... δεν είναι υποχρεωτικά τέλος, μπορεί να σημαίνουν μια νέα αρχή...
"στη ψυχή σου δεν φθάνει κανείς ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης
Αυτό το δισκίο το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι, που το περνάς κι εσύ, όπως κι οι άλλοι, για φεγγάρι, άσ το, δεν είναι φεγγάρι. Είναι το βραδυνό μου χάπι..."
Και γιατί νάναι ανήσυχη; Θάλεγα έτσι κιαλλοιώς " Η δράσι της γυναίκας είναι στίλβουσα .... με προσοχή (σ)τους πίθους των ονείρων .... και με τους στεναγμούς των καρωτίδων .... που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα όπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε μεσ' στον αφρό της θάλασσας."
Η Αριάνδη καβάλα στο ποδήλατο περιφέρεται ανήσυχη
18 σχόλια:
"Με τα κουρέλια σου έχω ντύσει μια ζωή
κι εσύ νομίζεις πώς παράσταση θα κάνω
και πως θ' ανέβω κάποια μέρα στη σκηνή
και μ' ένα ψεύτικο μαχαίρι θα πεθάνω"
Μάνος Ελευθερίου
'Τι βιαστική
λες και χωρίς πανσέληνο αύριο
δε θάβλεπες να εκλείψω"
Η Αριάδνη περιφέρεται ανήσυχη... τι να γυρεύει άραγε;
λες να μην ξέρει τι γυρεύει;
ή μήπως προσπαθεί τους σκοτεινούς της δρόμους να κάνει φώςε στα πέλαγα για να περάσει αμέριμνος ο ραβδοσκόπος του αιώνα;
... συντρίμια, κουρέλια, ρημάδια... δεν είναι υποχρεωτικά τέλος, μπορεί να σημαίνουν μια νέα αρχή...
Άραγε σε ποιο όνειρο ανέθεσα
του όλου τη φύλαξη
και το πήρε ο ύπνος;
"Η διάθεση να σ΄εντοπίσω
στη συστρεφόμενη εντός μου γη απουσιών
Έτσι σε βρίσκει:
πικρή παραθαλάσια αοριστία"
"στη ψυχή σου δεν φθάνει κανείς
ούτε δια ξηράς ούτε δια θαλάσσης
Αυτό το δισκίο
το ακουμπισμένο στο μαύρο ατμοσφαιρικό τραπέζι,
που το περνάς κι εσύ, όπως κι οι άλλοι, για φεγγάρι,
άσ το, δεν είναι φεγγάρι.
Είναι το βραδυνό μου χάπι..."
"Κουτσομπολιά των ονείρων οι άλλοι"
Η φλόγα γίνεται φίλημα στα μέλη κι αναφιλητό.
Δεν το ακούς;Δεν το νιώθεις;
“...Tο μακρόν όνειρο προ του βραχέος χρόνου τι κάνει. Oξύνεται ή περισπάται"
Το αίσθημα σου μένει
Συντριβής
για τον αιώνιο θρίαμβο
των αισθημάτων.
Αγαπητέ mitos, χρειάζεται απαραίτητα να βάλω έναν τόνο;
Αν ναι,διαλέγω τον τόνο της alfama
ο καθένας μας στήνει τον δικό του λαβύρινθο....
έπειτα επινοεί την Αριάδνη του και περιμένει τ' ακροδάχτυλα που θα του περάσουνε το μίτο....
"Άρα δεν είναι φήμη ο ουρανός
υπάρχει
και δεν είναι το χώμα λοιπόν
η μόνη λύση
όπως ισχυρίζεται ο κάθε τεμπέλης νεκρός".
Έρχομαι απ' των Τατάρων τις ορδές.Είμαι ο στρατιώτης
που' σφαξε τον Αττάρ κι είμαι επίσης
ο ίδιος ο Αττάρ και το μαχαίρι που τον έσφαξε.
Ο χρόνος είναι ανακριβής μέθοδος στην καταγραφή των γεγονότων...
μήπως πρέπει να βρούμε ενα πιό βολικό εκφραστικό σύστημα;
"Δεν έχει θρόνο εδώ για να καθήσεις.
Ανάμεσα στους δύο μας θανάτους
υπάρχει ένας θάνατος παρών"
"Η Άτροπος των ημερών" 1988
Σταύρος Ζαφειρίου
Πάντως ..μόνο ανήσυχη δε δείχνει η Αριάδνη στη φωτογραφία.
Ανέμελη;
Λόγω του στίλβοντος ποδηλάτου;
Και γιατί νάναι ανήσυχη;
Θάλεγα έτσι κιαλλοιώς " Η δράσι της γυναίκας είναι στίλβουσα
.... με προσοχή (σ)τους πίθους των ονείρων
.... και με τους στεναγμούς των καρωτίδων
.... που στίλβουν την ημέρα και την νύχτα
όπως τα στήθη τους την ώρα που βουτάνε
μεσ' στον αφρό της θάλασσας."
O έρωτας;Είναι ανάπτυξις στίλβοντος ποδηλάτου;
Είναι σπασμός; (αν ναι, πού;στο κορμί; στην ψυχή;)
Δημοσίευση σχολίου