Απ΄το μεγάλο αόρατο καμπαναριό? - Ένας ήλιος, σίγουρα, τριανταφυλένιος
με τρείς λεπτές γρατσουνιές στη δεξιά του καμπύλη
όπως το μάγουλο Τοσκάνας γυναίκας απ΄τα γένια του άντρα."
Μοντεμαρτσέλλο, 29.VI. 90
Καλημέρα παράθυρα και δέντρα.
Καλημέρα ημέρα.
4 σχόλια:
"Οι ωραίοι οι μόνοι οι ανυπεράσπιστοι
οι σιωπηλοί οι περήφανοι
αυτοί που ερωτεύονται τ’ αγάλματα."
από που θα βγει ο ήλιος;
ερώτηση ουσίας και συν-ουσίας, στην αρχική σημασία σίγουρα....
περιδιαβαίνοντας τα όμορφα στενοσόκακα του Montemarcello, στο πυρήνα του παλαιού οικισμού με τις δρομικές και τα πλακόστρωτα, δεν ξέρεις πούθε να περιμένεις την ανατολή... από τη θάλασσα; από τα δέντρα;
όμοια δεν ξέρεις και που θα δύσει ο ήλιος.
είναι αυτή η αβεβαιότητα που σε σπρώχνει να ερωτεύεσαι τα αγάλματα....
γιατί είναι τα μόνα που σίγουρη την "αντίδρασή" τους έχεις...
παρεμπιπτόντως: είσαι μέσα ή έχεις βγει έξω; το ταξίδι προβλέπει πέρασμα από Montemarcello πολύ έξω δεν είναι;
καλά να περνάς, καλή χρονιά
"Δεν αντέχω- είπε-
τόση ομορφιά και τόση αμαρτωλή αγιότητα. Θα βγω στον άσπρο εξώστη
να καπνίσω συνέχεια δεκαπέντε τσιγάρα, αποθαυμάζοντας από ψηλά
τη θέα της Ρώμης, βλέποντας κάτω μεγάλα λεωφορεία
ν’ αδειάζουνε τσαμπιά τουρίστες στα προπύλαια του Μουσείου,
σπάζοντας με τα δυο μου δάχτυλα μέσα στην τσέπη του
παντελονιού μου
ένα σωρό κλεμμένες οδοντογλυφίδες, σαν να σπάζω
όλους τους ξύλινους σταυρούς όπου σταυρώθηκαν οι ανθρώπινες
επιθυμίες."
(Ρώμη, 18. IX. 78)
"Ω πόλη
όλες οι πόρτες σου πεσμένες -
από που να βγούμε?"
Γ. Ρίτσος , ΑΞΑΦΝΑ , 1979
Καλή χρονιά ανέσπερε
Καλή χρονιά nikitas
Δημοσίευση σχολίου