ΕΙΔΕΝΑΙ "Μόνη μου πατρίδα ο χρόνος"
Τρίτη, Νοεμβρίου 3
Φεγγαρόφωτο προς τιμήν της Σαλώμης.
Το χιούμορ είναι βραδύτητα, δεν είναι
για βιαστικούς.
Αλλ η σελήνη ριγηλή και διεθνής κι ανήκουστη
σκυλιάζει από ερεβώδεις ορμές -
αβρό μου φαινόμενο.
Στο κλάμα είμαι μαγευτική, δεν είμαι? -
αλαζόνευε η φωνούλα της Σαλώμης.
ΡΗΤΗ ΣΙΩΠΗ . ΝΌΤΙΣΜΑ, ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ, 1988, Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
15 σχόλια:
..." Ν' αλλάζεις δόγματα θρησκείες ή φορεσιές να συλλαβίζεις
Τη γλώσσα των πτηνών να μην μπορείς αόρατος να γίνεις
Κι ας ρίχνεις φίλτρα μαγικά στο αίμα σου να βάφεσαι
Στα χρώματα του δειλινού και να σε φανερώνουν
Τα ίχνη των πληγών από τ' αδέσποτα και καταλυτικά
Φιλιά να συλλογίζεσαι πως είναι λίγο θάνατος
Η κάθε μετακίνηση πώς να μεταφερθούνε τέλος πάντων
Τα σκεύη εκείνα για μεγάλα όνειρα
........."
επιφυλακτική σε κάθε τι αλαζονικό..ακόμα και σε φωνούλες.
"Συναντηθήκαμε αργά το απόγευμα κάπου προς τον παλιό
σταθμό. Φυσούσε από το πρωί κι η θάλασσα ήταν
έρημη στα καφενεία και στα τραμ της αφετηρίας
Κοιτούσα τα χέρια του που έσφιγγαν ήρεμα, με κρυφή συγ-
κατάθεση, τα δικά μου. Μες στο σακίδιο ήταν όλος
ο κόσμος του – πουλόβερ, βιβλία, γράμματα… Ε-
πρεπε να ‘ρχονταν τα πράγματα αλλιώς, μα το θε-
λήσαμε τάχα
Αχρωμο φως, μια Κυριακή φθινοπωριάτικη, καμιά ελπίδα.
Μικρά ταξίδια στις ακτές, όλα χαλάσανε. Θεέ μου,
τόση ερημιά
Εβρεχε στην επιστροφή και ο αυτοκινητόδρομος γέμισε
φωτεινά σήματα, πικρά ολομόναχα φώτα."
Δεν μας βάλατε κατιτίς από το χορό της Σαλώμης. Γιατί; Πόσο θα περιμένουμε; Αφού σας διαβάζουμε. Δεν θα μας κάνετε και το χατήρι; Άντε πια! Περιμένουμε.
Συγκινητικά και τα δύο ποιήματα , μα πιο πολύ του Άδωνι.Δεν πειράζει ε; Έχει πολύ ρομάντζο.Ναι, καλός θα ήταν κι ο χορός της Σαλώμης.Γιατί όχι;
Καληνύχτα σας.
Περιμένετε και λίγο.
"Αλλ η σελήνη ριγηλή και διεθνής κι ανήκουστη
σκυλιάζει από ερεβώδεις ορμές"
@ areti
"Γυρνάς ξανά στα μέρη που σε άλλαξαν
Φτωχά τα καφενεία δε σε ξεδιψούν
τώρα που μόνος σου συναίνεσες στη συμφορά
και η θάλασσα λαμποκοπά και τα χωριά ερήμωσαν
Πού να τον ψάχνεις στ' ακρογιάλια ή στο βυθό
πού να 'βρεις το ξανθό του το κουφάρι"
@ Αδωνις
Στη Μπία & Ευλαλία το 7ο πέπλο της Gomez
Καλά εσείς ό,τι σας λένε το κάνετε;
στο διπλανό λουπανάριο ένας λύκος ξέσκιζε-σε ολόγιομη σελήνη-τα τελευταία ξέφτια μιάς γριάς.
λίγο πριν της είχε πέσει μια λεκάνη-που της δώσανε να κρατάει.
@ areti
Ερωτήματα:
Τι υπήρχε στην λεκάνη ?
Πως βρέθηκε η γριά στο λουπανάριο ?
τι μπορεί να εμπεριέχει μια λεκάνη..είναι εμφανές..
όσο για τη γριά..ποιητική αδεία γριά..μου θυμίζετε μια άλλη ερώτηση, πριν χρόνια:τι γύρευες-με είχε ρωτήσει κάποιος-στο δάσος.
θα το βρείτε, την καλησπέρα μου.
@ areti
Κασσάνδρα η κοκκινοσκουφίτσα
διαζευκτικό;;κοκκινοσκουφίτσα,βεβαίως.
παράθεση;;πρωτοφανής εκδοχή αλλά ωραία εικόνα.
εσείς ξέρετε.
'Η Νοσταλγία Γυρίζει
Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι
ένα φιλί ανοιγόκλεινε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές με τα μαχαίρια αρχίσαν
να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι
στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε
κι έσβησε
ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ’ το καντηλέρι
έξω ακούγονταν κλάματα και ποδοβολητά
‘Ανοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι
έπειτα μπήκε το φεγγάρι
αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί
Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή:
Οι μέρες περνούν
το χιόνι μένει"
Δημοσίευση σχολίου