Τετάρτη, Μαΐου 20

Συχνά φαντάστηκα το τέρας Ύπνος σαν ένα βαρύ, γιγάντιο κεφάλι με αδύναμο σώμα και έτσι το απεικόνισα. Κεφάλι και σώμα κρατιούνται με ισορροπία με τις διχάλες της πραγματικότητας. Αν σπάσουν αυτές οι διχάλες έχουμε την αίσθηση ότι θα "πέσουν". Οι περισσότεροι από τους αναγνώστες μου έχουν ήδη βιώσει την αίσθηση ότι πέφτουν απότομα στο κενό τη στιγμή ακριβώς που τους καταλαμβάνει απόλυτα ο ύπνος. Αν ξυπνήσουν ξαφνικά, με την καρδιά να τρέμει αποκλείεται να έχουν την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτή η αίσθηση είναι η ανάμνηση του τραβήγματος την ώρα της γέννησης...
Σαλβαδόρ Νταλί στο "Η Μυστική Ζωή του Σαλβαδόρ Νταλί", 1942

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

x2

nikitas είπε...

επτά, αριθμός "αμήτωρ", σύμβολο τελειότητας ...

ανέσπερος είπε...

«Το να ξέρει κανείς πώς να κοιτάξει ένα αντικείμενο με τα μάτια του νου ισοδυναμεί με το να το βλέπει με τη μεγαλύτερη δυνατή αντικειμενικότητα.

Οι άνθρωποι όμως δε βλέπουν παρά στερεότυπες εικόνες των πραγμάτων, απλές σκιές αδειασμένες από οποιαδήποτε έκφραση, απλά φαντάσματα των πραγμάτων, ενώ θεωρούν χυδαία και φυσιολογικά όλα εκείνα που συνηθίζουν να βλέπουν καθημερινά, όσο θαυμαστά και εκπληκτικά κι αν είναι αυτά. Βλέπω σημαίνει επινοώ.»

to mitos

το βράδυ μέχρι 9 και 30 θα ειμαι μύλο...

nikitas είπε...

το στερεότυπο

η παράδεισος της απόλαυσης
[στους εφτά ουρανούς]

το πρόσωπο -έκφραση στο τελείωμα ηδονικής στιγμής-