eidenai

ΤΟ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΩΝ ΕΙΔΗΣΕΩΝ
Συντάκτης :
Της Έλενας Αποστόλου /ΑΥΓΗ 5-2-08

Επεισόδια στο κέντρο της Αθήνας το Σάββατο που μας πέρασε και τα κανάλια πήραν φωτιά από τις απευθείας μεταδόσεις, με ολίγη από αντικειμενική ενημέρωση. Μόνο που ξεχάσαμε τι σημαίνει αντικειμενική ενημέρωση και την μπερδεύουμε με την αμερόληπτη στάση. Και εξηγούμαι: παρακολουθώντας τα μεσημεριανά δελτία του Σαββάτου και τις εικόνες που αναμετέδιδαν εκείνη την ώρα από το κέντρο της Αθήνας, καθένας μπορούσε να διαπιστώσει ιδίοις όμμασι ότι μέσα από τις διμοιρίες των ΜΑΤ ξεπρόβαλαν χρυσαυγίτες, κραδαίνοντας ελληνικές σημαίες-κοντάρια εναντίον ομάδων αντιεξουσιαστών (πολύ θα ήθελα να εξηγήσει κάποιος τη σημειολογική αξία ενός κονταριού-ελληνικής σημαίας που στα χέρια ενός "πατριώτη" τιμωρεί και ξυλοκοπάει "αντιπατριώτες", αριστερούς... Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών με το ζόρι...). Οι αφοσιωμένοι στο έργο τους διμοιρίτες δεν έδειξαν να ενοχλούνται από την παρουσία των ατόμων αυτών, που τελικά μια χαρά τους συνέδραμαν στο δύσκολο έργο της εξόντωσης των "ανθελληνικών" στοιχείων. Κάποιος που γράφει σε μια εφημερίδα της αριστεράς, μπορεί να υποστηρίζει ότι ηθελημένα και συστηματικά τα ΜΑΤ προσφέρουν κάλυψη στους φασίστες χρυσαυγίτες σε κάθε πορεία και εκδήλωσή τους και ίσως μια τέτοια δήλωση να ήταν πολύ "προχωρημένη" για τους στυλοβάτες της εξουσίας, τα τηλεοπτικά κανάλια. Όμως το ότι η οργάνωση Χρυσή Αυγή είναι φασιστική και μέλη της έχουν βίαια επιτεθεί, ξυλοκοπήσει και μαχαιρώσει ανθρώπους, είναι ένα πραγματικό γεγονός, που ένας δημοσιογράφος, ανεξάρτητα από το μέσο όπου εργάζεται, οφείλει να το γνωρίζει και να μην το συγκαλύπτει, κάνοντας λόγο απλώς για πορείες δύο αντίθετων ιδεολογικά ομάδων. Αντίθετοι στο ρατσισμό και τη βία είμαστε όλοι. Κι εδώ έγκειται η διαφορά ανάμεσα στην αμερόληπτη στάση και την αντικειμενική ενημέρωση. Δεν ζητήσαμε, κύριοι των ειδήσεων, να μας πείτε αν τα ΜΑΤ ή οι χρυσαυγίτες είναι οι καλοί ή οι κακοί και ποιος φταίει εν προκειμένω. Ζητήσαμε να μας ενημερώσετε αντικειμενικά, μεταδίδοντας αυτά που πράγματι συμβαίνουν, λέγοντας την αλήθεια για το υπόβαθρο αυτών των καθ’ όλα αιτιολογημένων συγκρούσεων. Αν έβλεπε κανείς τα βίντεο από το κέντρο της Αθήνας, με τον ήχο της τηλεόρασης οφ, έβγαζε τελείως διαφορετικά συμπεράσματα από ό,τι αν άκουγε τις αναμεταδόσεις διαφόρων ρεπόρτερ. Οι οποίοι βέβαια ακόμη και μεταξύ τους διαφωνούσαν, αφού υπήρχαν κάποιοι που ανέφεραν ότι οι χρυσαυγίτες έχουν συνταχθεί με τα ΜΑΤ και χτυπάνε προς πάσα κατεύθυνση, ενώ υπήρξαν και άλλοι δημοσιογράφοι που ανέφεραν ότι απλά υπάρχουν ομάδες ατόμων στο κέντρο της Αθήνας που πολεμάνε μεταξύ τους, σαν να μην υπήρχε λόγος, σαν να επρόκειτο για έναν πόλεμο εφηβικών συμμοριών. Εν τέλει, αφού δεν υποχρεούμαι σε αντικειμενική και αμερόληπτη στάση, μπορώ να εκφράσω το εξής:διαφωνώ απολύτως με τη βία και με την καταστροφή των κοινόχρηστων χώρων ή και των ιδιωτικών περιουσιών. Βρίσκω όμως γενναίο και αγωνιστικό το ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που επιτέλους δεν διαφωνούν από την καρέκλα του σπιτιού τους, αλλά βγαίνουν να το φωνάξουν, με τίμημα ακόμη και να τους δείρουν φασίστες. Γέμισαν οι εφημερίδες, ο ιστοχώρος και οι πόλεις με αφίσες και καλέσματα σε διαφωνίες. "Διαφωνώ με το άλφα", "οργίζομαι με το βήτα" και λοιπές εκδηλώσεις συναισθημάτων που αφήνουν αδιάφορο τον Έλληνα και την Ελληνίδα. Οι διαπιστώσεις και διακηρύξεις δεν αλλάζουν το τοπίο. Όσοι διαφωνούμε δεν αρκεί να το λέμε, αλλά και να το κάνουμε πράξη. Οπότε ας είναι αυτές οι λίγες αράδες ένα ακόμη κάλεσμα, σε δράση και αντίδραση, όχι με τη βία, αλλά με τη συμμετοχή.