Πέστε μου που, σε ποιό μέρος της γής,/ είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη,/ η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαίς,/ η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη;/ Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι/ των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά,/ η εμορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη./ Μα που ΄ναι τα χιόνια τ΄ αλλοτινά;/ ...................................................................... Πρίγκιψ, αν τις αναζητείτε τώρα,/ τάχα θα τις έβρετε πουθενά,/ τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα΄/ Μα που ΄ναι τα χιόνια τ΄ αλλοτινά;/
Alfama το πέρασμα απ τη πόλη στο ποτάμι κι από εκεί η απέραντη θάλασσα. "για να σε χαιρετήσω για να σε χαιρετήσω όπως σου αρέσει τους στίχους μου πρέπει να κάνω άλογο τραίνο σαίτα βιασύνη του κόσμου πράγματα..."
"Βγαίνει απ' τα νέφια τώρα το φεγγάρι πέφτει το φως.Κι είν' όλα φωτεινά του φεγγαριού οι αχτίνες είχαν πάρει το φάντασμα.Δεν είναι πουθενά". ................................... "Κι ετοίμαζε άλλο ζύμωμα με την παλιά τη σκόνη"
..."Σε ξέρω μόνο ότι παράπεσε στα χέρια μου κάποια φωτογραφία σου ......................... ........................... ανοιχτό το μπουφάν ανέμιζε στραμμένο προς να φύγει".......
(ΟΧΙ, δεν πρόκειται για την περί ης ο λόγος φωτογραφία).
Τι κρύβεται πίσω από την αγάπη του Διογένη στην ωμοφαγία, του Ρουσό στα γαλακτοκομικά και την αποστροφή του Σαρτρ για τα οστρακόδερμα; Ο Michel Onfray «γευματίζει» με τους μεγάλους φιλοσόφους και κάνει ενδιαφέροντες συνειρμούς Η φράση «πες μου τι τρως για να σου πω ποιος είσαι» φαίνεται ότι δεν ισχύει μόνο για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς αλλά και για τους φιλοσόφους, η «κουζίνα» των οποίων κατά περίεργο τρόποεκφράζει και καθορίζεται από τις φιλοσοφικές ιδέες τους και τη στάση που αυτές υπαγορεύουν για τη ζωή. Αν λοιπόν στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα οι καλεσμένοι έπιναν άφθονο κρασί το οποίο συνόδευαν με τα τραγήματα, δηλαδή ξηρούς καρπούς και φρούτα, δεν συνέβαινε το ίδιο με τον Διογένη, τον κυνικό φιλόσοφο, ο θάνατος του οποίου οφείλεται, σύμφωνα με μια εκδοχή, στο γεγονός ότι έφαγε ωμό χταπόδι!
Την πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα αυτή σχέση ανάμεσα στις «αφηρημένες» φιλοσοφικές ιδέες και τη συγκεκριμένη καθημερινή διατροφή παρατηρεί και ξεδιπλώνει ο Michel Onfray στο βιβλίο του «Η κοιλιά των φιλοσόφων» των εκδόσεων Εξάντας. Στο νέο του βιβλίο, που, κλείνοντας το μάτι στον Καντ, φέρει τον υπότιτλο «Κριτική του διαιτητικού λόγου», ο Γάλλος διδάκτορας Φιλοσοφίας καταφέρνει για μια ακόμη φορά να πρωτοτυπήσει, σε μια εποχή που όλα φαίνεται να έχουν ειπωθεί. Μετά τα βιβλία του περί αθεΐας, υλισμού και ηδονισμού ο Onfray… γευματίζει με τους μεγάλους φιλοσόφους που καθόρισαν τη σκέψη της ανθρωπότητας και ως γνήσιος Γάλλος… μαγειρεύει τη δική του gourmet φιλοσοφία. Ολα αυτά βέβαια με γενναίες δόσεις έμπνευσης, φαντασίας και χιούμορ, κάνοντας το… πιάτο που σερβίρει εξαιρετικά νόστιμο, πικάντικο και φυσικά εύπεπτο! Τι κρύβεται πίσω από την επιλογή του Διογένη για ωμοφαγία, από την προτίμηση του Ρουσό στα γαλακτοκομικά, από την καταδίκη του Καντ για τη μέθη, από τη συμπάθεια του Φουριέ για τα γαλακτοκομικά, από την προτίμηση του Νίτσε για την κουζίνα του Πιεμόντε και από την αποστροφή του Σαρτρ για τα οστρακόδερμα;
Ο Onfray παρατηρεί ότι πίσω από τις προτροπές για ωμοφαγία του Διογένη βρίσκεται όλη η άρνησή του για τον πολιτισμό και η επιστροφή στην απλή ζωή που λίγο απέχει από τον πρωτογονισμό. Ο Διογένης τρεφόταν με φρούτα που έκοβε από τα δέντρα, με ρίζες, έπινε νερό από τις πηγές, ενώ από τη διατροφή του δεν αποκλειόταν και το αίμα.
Εκφραστής του ορθολογισμού στη φιλοσοφία του ο Ζαν-Ζακ Ρουσό βλέπει την τροφή όχι ως απόλαυση αλλά ως το μοναδικό μέσο για τη διατήρηση της ζωής. Η λιτότητα που διακρίνει τις ιδέες του χαρακτηρίζει και τα γεύματά του. Ο ίδιος έγραφε στις «Εξομολογήσεις»: «Δεν έχω (…) φάει τίποτα καλύτερο από αυτά που τρώνε οι αγρότες. Με γαλακτοκομικά, αβγά, χόρτα, τυρί, μαύρο ψωμί και ένα ανεκτό κρασί να είναι κανείς σίγουρος ότι θα μείνω υπερευχαριστημένος».
Δημιουργός θεωριών για την αρετή και την ηθική ο Εμάνουελ Καντ δεν είναι παράδοξο που καταδίκαζε τη βουλιμία και τη μέθη. Στο έργο του «Μεταφυσική των ηθών» δεν παραλείπει να περιλάβει ένα κεφάλαιο με τίτλο «Περί της αποβλάκωσης λόγω κατάχρησης των ηδονών ή της τροφής» όπου τονίζει μεταξύ των άλλων: «Οταν βρίσκεται σε κατάσταση μέθης μπορούμε να μεταχειριστούμε τον άνθρωπο μόνο ως ζώο, όχι ως άνθρωπο…».
Περισσότερο συνειδητός ίσως από οποιονδήποτε άλλο φιλόσοφο ο Νίτσε υπέδειξε τον καθοριστικό ρόλο του σώματος στη δημιουργία μιας σκέψης, μιας φιλοσοφίας. Αντιπαθεί τη γερμανική κουζίνα και αντιπαραθέτει την κουζίνα του Πιεμόντε, που θεωρεί ελαφριά και αέρινη. Συνδυάζοντας την ηθική με την αισθητική και τις καλές τέχνες, η νιτσεϊκή διαιτητική εξορίζει την αναγκαιότητα και εξυμνεί τη χαρούμενη γνώση.
Στον αντίποδα της ηθικολογίας του Καντ ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο αλκοολισμός του οποίου είναι αναμφισβήτητος, αντιπαθούσε, σχεδόν φοβόταν, τα οστρακοειδή, τα στρείδια, τα καβούρια και τα μαλάκια, διότι του φαίνονταν όντα ενός άλλου κόσμου. Τα οστρακοειδή εμφανίζονται στα έργα του και σύμφωνα με μια εκδοχή από αυτά και την ασχήμια τους προσπαθούσε να ξεφύγει σε όλη του ζωή…
27 σχόλια:
Akey to your heart
Σηματάκια μπαίνουν,σηματάκια βγαίνουν.Σημεία των καιρών.
a key to your heart?
Πέστε μου που, σε ποιό μέρος της γής,/ είναι η Φλώρα, η ωραία από τη Ρώμη,/ η Αλκιβιάδα, κι ύστερα η Θαίς,/ η ξαδέλφη της με τη χρυσή κόμη;/ Ηχώ απαλή, σκιά σε λίμνη, τρόμοι/ των φύλλων, ροδοσύννεφα πρωινά,/ η εμορφιά τους δεν έδυσεν ακόμη./ Μα που ΄ναι τα χιόνια τ΄ αλλοτινά;/
......................................................................
Πρίγκιψ, αν τις αναζητείτε τώρα,/ τάχα θα τις έβρετε πουθενά,/ τάχα θα υπάρχουν σε καμιά χώρα΄/ Μα που ΄ναι τα χιόνια τ΄ αλλοτινά;/
Όπου της γης.Έχει σημασία;
http://www.youtube.com/watch?v=UDGr6vdDwPU
Alfama το πέρασμα απ τη πόλη στο ποτάμι κι από εκεί η απέραντη θάλασσα.
"για να σε χαιρετήσω
για να σε χαιρετήσω όπως σου αρέσει
τους στίχους μου πρέπει να κάνω άλογο
τραίνο
σαίτα
βιασύνη
του κόσμου πράγματα..."
"Βγαίνει απ' τα νέφια τώρα το φεγγάρι
πέφτει το φως.Κι είν' όλα φωτεινά
του φεγγαριού οι αχτίνες είχαν πάρει
το φάντασμα.Δεν είναι πουθενά".
...................................
"Κι ετοίμαζε άλλο ζύμωμα με την παλιά τη σκόνη"
"Το φως κορνέρει μανιασμένο
θέλει να προσπεράσει"
'...κορνάρει...' φυσικά.. έλεος
θα φορέσω γυαλιά για .. κοντά.....
"Της νεότητός μου ρεύμα,θολωμένον απ' τα πάθη,
διατί κυλάς βραδέως προς του μηδενός τα βάθη;"
............................
Κάπου ξέχασες τα μαύρα γυαλιά,
ίσως σου τα' κλεψαν.
Κάποιος πράγματι έχασε τα μαυρα γυαλία και ..δεν μπορεί να υπογράψει...
" Για σας θα κάνω μια καλύτερη τιμή..."
Τι βιαστικός..Λες και χωρίς πανσέληνο
αύριο δε θά' βλεπες να εκλείψω.
"Μια καλύτερη τιμή"..
"Δημοπρατείς τα δώρα μου;"
Ποτέ!!!
....μην ξεχνας δεν υπάρχει μονο η τιμή του δημοπρατηρίου....
..."Σε ξέρω μόνο
ότι παράπεσε στα χέρια μου
κάποια φωτογραφία σου
.........................
...........................
ανοιχτό το μπουφάν ανέμιζε
στραμμένο προς να φύγει".......
(ΟΧΙ, δεν πρόκειται για την περί ης ο λόγος φωτογραφία).
"Δημοπρατώ τα δώρα σου"
...
"Τα γράμματά σου κατακυρώθηκαν
σ΄ένα συλλέκτη σκορπιστή αέρα"
"Βρε τι παθαίνει μια ψυχή
όταν αντί να κοιμηθεί οραματίζεται
ορθογραφίες μαφιόζες:....."
Ισως γιατί εδώ υπάρχει τόση ησυχία, ακούγονται τόσο επίμονα οι δείκτες....
(... αλληγορικά για τη φωτογραφία ..έ;..)
Ήμουν βέβαιη περί του εν λόγω συλλέκτη.
................................
Φοβού τους Δαναούς.
Προειδοποίηση θαρρώ.... οχι απειλή...(;)....
Προς όλους μας.Προειδοποίηση.
Ή μάλλον.Διαπίστωση.
παθούσα...;.....ομοίως....
Ο mitos απουσιαζει;....
.....και γω πάω στου Μαγεμένου για την 201η επέτειο...
Απουσίες..
Και μαγεμένες νύχτες..
Άλλοι πάλι σε νησιά της Καλυψώς
πίνουν ποτά από λωτό.
Μαγειρεύοντας γκουρμέ φιλοσοφίες
Τι κρύβεται πίσω από την αγάπη του Διογένη στην ωμοφαγία, του Ρουσό στα γαλακτοκομικά
και την αποστροφή του Σαρτρ για τα οστρακόδερμα; Ο Michel Onfray «γευματίζει»
με τους μεγάλους φιλοσόφους και κάνει ενδιαφέροντες συνειρμούς
Η φράση «πες μου τι τρως για να σου πω ποιος είσαι» φαίνεται ότι δεν ισχύει μόνο για όλους εμάς τους κοινούς θνητούς αλλά και για τους φιλοσόφους, η «κουζίνα» των οποίων κατά περίεργο τρόποεκφράζει και καθορίζεται από τις φιλοσοφικές ιδέες τους και τη στάση που αυτές υπαγορεύουν για τη ζωή. Αν λοιπόν στο «Συμπόσιο» του Πλάτωνα οι καλεσμένοι έπιναν άφθονο κρασί το οποίο συνόδευαν με τα τραγήματα, δηλαδή ξηρούς καρπούς και φρούτα, δεν συνέβαινε το ίδιο με τον Διογένη, τον κυνικό φιλόσοφο, ο θάνατος του οποίου οφείλεται, σύμφωνα με μια εκδοχή, στο γεγονός ότι έφαγε ωμό χταπόδι!
Την πρωτότυπη και ενδιαφέρουσα αυτή σχέση ανάμεσα στις «αφηρημένες» φιλοσοφικές ιδέες και τη συγκεκριμένη καθημερινή διατροφή παρατηρεί και ξεδιπλώνει ο Michel Onfray στο βιβλίο του «Η κοιλιά των φιλοσόφων» των εκδόσεων Εξάντας. Στο νέο του βιβλίο, που, κλείνοντας το μάτι στον Καντ, φέρει τον υπότιτλο «Κριτική του διαιτητικού λόγου», ο Γάλλος διδάκτορας Φιλοσοφίας καταφέρνει για μια ακόμη φορά να πρωτοτυπήσει, σε μια εποχή που όλα φαίνεται να έχουν ειπωθεί.
Μετά τα βιβλία του περί αθεΐας, υλισμού και ηδονισμού ο Onfray… γευματίζει με τους μεγάλους φιλοσόφους που καθόρισαν τη σκέψη της ανθρωπότητας και ως γνήσιος Γάλλος… μαγειρεύει τη δική του gourmet φιλοσοφία. Ολα αυτά βέβαια με γενναίες δόσεις έμπνευσης, φαντασίας και χιούμορ, κάνοντας το… πιάτο που σερβίρει εξαιρετικά νόστιμο, πικάντικο και φυσικά εύπεπτο!
Τι κρύβεται πίσω από την επιλογή του Διογένη για ωμοφαγία, από την προτίμηση του Ρουσό στα γαλακτοκομικά, από την καταδίκη του Καντ για τη μέθη, από τη συμπάθεια του Φουριέ για τα γαλακτοκομικά, από την προτίμηση του Νίτσε για την κουζίνα του Πιεμόντε και από την αποστροφή του Σαρτρ για τα οστρακόδερμα;
Ο Onfray παρατηρεί ότι πίσω από τις προτροπές για ωμοφαγία του Διογένη βρίσκεται όλη η άρνησή του για τον πολιτισμό και η επιστροφή στην απλή ζωή που λίγο απέχει από τον πρωτογονισμό. Ο Διογένης τρεφόταν με φρούτα που έκοβε από τα δέντρα, με ρίζες, έπινε νερό από τις πηγές, ενώ από τη διατροφή του δεν αποκλειόταν και το αίμα.
Εκφραστής του ορθολογισμού στη φιλοσοφία του ο Ζαν-Ζακ Ρουσό βλέπει την τροφή όχι ως απόλαυση αλλά ως το μοναδικό μέσο για τη διατήρηση της ζωής. Η λιτότητα που διακρίνει τις ιδέες του χαρακτηρίζει και τα γεύματά του. Ο ίδιος έγραφε στις «Εξομολογήσεις»: «Δεν έχω (…) φάει τίποτα καλύτερο από αυτά που τρώνε οι αγρότες. Με γαλακτοκομικά, αβγά, χόρτα, τυρί, μαύρο ψωμί και ένα ανεκτό κρασί να είναι κανείς σίγουρος ότι θα μείνω υπερευχαριστημένος».
Δημιουργός θεωριών για την αρετή και την ηθική ο Εμάνουελ Καντ δεν είναι παράδοξο που καταδίκαζε τη βουλιμία και τη μέθη. Στο έργο του «Μεταφυσική των ηθών» δεν παραλείπει να περιλάβει ένα κεφάλαιο με τίτλο «Περί της αποβλάκωσης λόγω κατάχρησης των ηδονών ή της τροφής» όπου τονίζει μεταξύ των άλλων: «Οταν βρίσκεται σε κατάσταση μέθης μπορούμε να μεταχειριστούμε τον άνθρωπο μόνο ως ζώο, όχι ως άνθρωπο…».
Περισσότερο συνειδητός ίσως από οποιονδήποτε άλλο φιλόσοφο ο Νίτσε υπέδειξε τον καθοριστικό ρόλο του σώματος στη δημιουργία μιας σκέψης, μιας φιλοσοφίας. Αντιπαθεί τη γερμανική κουζίνα και αντιπαραθέτει την κουζίνα του Πιεμόντε, που θεωρεί ελαφριά και αέρινη. Συνδυάζοντας την ηθική με την αισθητική και τις καλές τέχνες, η νιτσεϊκή διαιτητική εξορίζει την αναγκαιότητα και εξυμνεί τη χαρούμενη γνώση.
Στον αντίποδα της ηθικολογίας του Καντ ο Ζαν Πολ Σαρτρ, ο αλκοολισμός του οποίου είναι αναμφισβήτητος, αντιπαθούσε, σχεδόν φοβόταν, τα οστρακοειδή, τα στρείδια, τα καβούρια και τα μαλάκια, διότι του φαίνονταν όντα ενός άλλου κόσμου. Τα οστρακοειδή εμφανίζονται στα έργα του και σύμφωνα με μια εκδοχή από αυτά και την ασχήμια τους προσπαθούσε να ξεφύγει σε όλη του ζωή…
ΠΑΣΑΜΙΧΑΛΗ ΕΛΠΙΔΑ
Ελεύθερος Τύπος
Αποστρέφομαι τα οστρακοειδή και τα ψάρια.
''''''''''''''''''''
Δημοσίευση σχολίου