Να πείς εγώ

να πεις εσύ

ή αυτός

το ίδιο

μικρά κάδρα στον τοίχο

ένα θαμπό ποτήρι

ένα μαχαίρι

κι ο ήχος

απ΄ τ΄ άλλο δωμάτιο

(έκαναν έρωτα?)

δεν έβρισκες μιά πέτρα

να σπάσεις καρύδια.

Γ. Ρίτσος, ΑΞΑΦΝΑ, 34

"Στο πυρπολημένο δασος

τα λιοντάρια παραμένουν

πάντα δροσερά"

ΑΝΕΣΠΕΡΟΣ

" Είχε φεγγάρι

η υπνοβάτις αέρινη

άφησε στη στέγη

τη νυχτικιά της

πέρασε απ τον καπνοδόχο

πήρε τ άδειο ποτήρι

γονάτισε μπροστά στον άντρα

του τό δωσε¨.

Γ. Ρίτσος , ΚΑΠΟΤΕ

"Τι να σου κάνει η θλίψη?

το σκυμμένο κεφάλι?

αν δε χτυπήσεις τη γροθιά

δεν ανοίγει η πόρτα

δεν ανοίγει ο αγέρας

δε σηκώνεται το άγαλμα."

Γ. Ρίτσος, ΕΙΣΠΝΟΕΣ
"Ω πόλη

όλες οι πόρτες σου πεσμένες

από που

να βγούμε?"

Σύννεφο με παντελόνια

Τη σκέψη σας

που νείρεται πάνω στο πλαδαρό μυαλό σας

σάμπως ξιγκόθρεφτος λακές σ' ένα ντιβάνι λιγδιασμένο,

εγώ θα την τσιγκλάω

επάνω στο ματόβρεχτο κομμάτι της καρδιάς μου.

Φαρμακερός

κι αγροίκος

πάντα

ως να χορτάσω χλευασμό.

Εγώ δεν έχω ουδέ μιαν άσπρη τρίχα στην ψυχή μου

κι ουδέ σταγόνα γεροντίστικης ευγένειας.

Με την τραχιά κραυγή μου κεραυνώνοντας τον κόσμο,

ωραίος τραβάω,

τραβάω εικοσιδυό χρονώ λεβέντης.

Εσείς οι αβροί!...

Επάνω στα βιολιά ξαπλώνετε τον έρωτα.

Επάνω στα ταμπούρλα ο άξεστος τον έρωτα ξαπλώνει.

Όμως εσείς,

θα το μπορούσατε ποτέ καθώς εγώ,

τον εαυτό σας να γυρίσετε τα μέσα του όξω,

έτσι που να γενείτε ολάκεροι ένα στόμα;

Ελάτε να σας δασκαλέψω, εσάς τη μπατιστένια απ' το σαλόνι, εσάς την άψογο υπάλληλο της κοινωνίας των αγγέλων κι εσάς που ξεφυλλίζετε ήρεμα-ήρεμα τα χείλη σας σα μια μαγείρισσα που ξεφυλλίζει τις σελίδες του οδηγού μαγειρικής.

Θέλετε θα 'μαι ακέραιος, όλο κρέας λυσσασμένος -κι αλλάζοντας απόχρωση σαν ουρανός-

θέλετε-

θα 'μαι η άχραντη ευγένεια -

όχι άντρας πια, μα σύγνεφο με παντελόνια
Βλαδίμηρος Μαγιακοφσκι
Μετάφραση: Γιάννης Ρίτσος

Πάλι ο Χριστός θα πλύνει τα πόδια των δώδεκα, και πάλι ο Πέτρος θα του πει «Κύριε, όχι μόνο τα πόδια μου αλλά και όλο μου το σώμα». Δώδεκα αγάπες είχα κι εγώ στη ζωή μου, μα κανενός δεν αξιώθηκα να πλύνω τα πόδια.

Κανένας Πέτρος δε βρέθηκε για μένα.

Ακούω το ευαγγέλιο του μυστικού Σου δείπνου, και ξαφνικά φωτίζομαι: χίλιες φορές καλύτερα που δεν αξιώθηκα.

Σκηνές υπέρτατης θυσίας και ταπείνωσης, ας μην τις μαγαρίζει η καύλα μου με απομιμήσεις.

Από τη συλλογή Νεκρή ΠιάτσαNτίνος Χριστιανόπουλος.

Το ποίημα και τον πίνακα μας τον έστειλε φίλη του ιστολογίου από το βορρά

Ζητώ συγγνώμη που δεν απαντώ

Αλλά λάθος δικό μου δεν είναι

Που δεν αντιστοιχώ

Σ αυτόν που σε μένα αγαπάτε

Ο καθένας μας είναι πολλοί

Εγώ είμαι αυτός που νομίζω πως είμαι.

Άλλοι με βλέπουν αλλιώς

Καί πάλι λάθος κάνουν

Μη με παίρνετε γι άλλον

Κι αφήστε με ήσυχο.

Αν εγώ δε θέλω

Να βρώ τον εαυτό μου

Γιατί οι άλλοι για μένα να ψάχνουν"¨

FERNANDOPESSOA