Πέμπτη, Απριλίου 24

νέος χυμός
Μετρό
ημέρα ποίησης
όπου οι στίχοι
ο νέος χυμός Αμίτα
παρέλαση
Έμειναν απούλητες φέτος οι σημαίες
ένας στους δέκα οι εθνικόφρονες στην παρέλαση
οι εννιά αλλοδαποί
μπήκα στον καθολικό ναό
απέναντι η τράπεζα Ελλάδος
δίπλα το οφθαλμιατρείο
στη μέση ο στρατός
που πάει?
Γιάννος Βράχος, Απόπειρες

Τετάρτη, Απριλίου 23

Σου ταχυδρόμησα ένα βότσαλο
χτες
....
Μόλις το λάβεις
εσύ που ξέρεις να πεταλώνεις χρώματα
...
ζωγράφισέ μου σε παρακαλώ
...τις άδειες κόγχες ...των ματιών του.
Από: Κικής Δημουλά ,"Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως"

Παρασκευή, Απριλίου 18







Teresa Salgueiro



ΠΑΛΛΑΣ 20/4/2008
http://www.youtube.com/watch?v=hCUOQYruotI


Αναπόληση του Θωμά Γκόρπα


Θα καταργήσω τον ουρανό θα καταργήσω τη γη και θ' αφήσω μόνο ένα ουζερί για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό κ' εσύ να περνάς απ' έξω.

Δευτέρα, Απριλίου 14











Ηλέκτρα αυτουργός

Χορός από MATISSE στο χοροθέατρο Ροές , Ηλέκτρα αυτουργός

Στο συγκλονιστικό μύθο της Ηλέκτρας, κατά την εκδοχή του Ευριπίδη, βασίζεται η νέα παραγωγή του Χοροθεάτρου «Ροές», της Σοφίας Σπυράτου.

Ο Ευριπίδης καινοτομώντας και δίνοντας βαρύτητα στην ψυχολογική αλήθεια των ηρώων του, οι οποίοι παρουσιάζονται περισσότερο σύνθετοι και ανθρώπινοι, γράφει μια τραγωδία που αποτελεί σημαντική αφετηρία για το ευρωπαϊκο θέατρο. Η σύλληψη της ιδέας και η χορογραφία της Σοφίας Σπυράτου βασίστηκε ακριβώς σ’ αυτή την τραγωδία, με αποτέλεσμα μια παράσταση που συνδυάζει σύγχρονες χορευτικές τεχνικές και αφηγηματικές μεθόδους. Για την «Ηλέκτρα Αυτουργό» η χορογράφος συνεργάστηκε με τον διεθνούς φήμης συνθέτη Michael Nyman, που έγραψε πρωτότυπη μουσική. Η «Ηλέκτρα Αυτουργός» αποτελεί μια σπουδή στις πολύπλοκες σχέσεις εξουσίας, πάθους και μίσους που αναπτύσσονται ομοφαγικά ανάμεσα στον Ορέστη, την Κλυταιμνήστρα και την Ηλέκτρα. Επεισόδια, χορικά, μονόλογοι και προβολές video κρατούν το αφηγηματικό νήμα της παράστασης. Λίγα λόγια για την παράσταση Η Ηλέκτρα αναδύεται από το Χορό. Προσπαθεί να παλέψει και να κρατηθεί αποκομμένη στη ζωή. Ο Χορός θρηνεί τη μοναξιά της και την προτρέπει να εκδικηθεί τη μητέρα της, την Κλυταιμνήστρα. Ο αδελφός της Ορέστης και ο φίλος του Πυλάδης έρχονται για να τη συνδράμουν. Ο φόνος του εραστή της Κλυταιμνήστρας, του Αίγισθου, και έπειτα της ίδιας της Κλυταιμνήστρας θα ανατρέψει τις ισορροπίες: θα παραδώσει τον Ορέστη στο χάος των συνεπειών της πράξης του και θα οδηγήσει την Ηλέκτρα στην κάθαρση, αλλά και στην καταδίκη της από το απρόσωπο, αδηφάγο πλήθος του Χορού. Η παράσταση συλλαμβάνει την ουσία του μύθου και την τοποθετεί στο χώρο ενός λευκού, απογυμνωμένου σκηνικού, μη προσδιορίσιμου χρονικά και τοπικά.

Ηλέκτρα Αυτουργός Η οικογένεια είναι ένας ύπουλος ιστόςκι η μάνα, η αράχνη του.Βασίλισσα σκοτεινή με γαμψά νύχια,κουρνιάζει εφιαλτικά μες στο νεκρικό πέπλοκαι το υφαίνει ξανά και ξανάμόνη, αυτεξούσια.

ΚλυταιμνήστραΕξόριστος ο Ορέστηςκι η Ηλέκτρα στο περιθώριο... σχεδόν γριά.Το αίμα του πατέρα σαπίζει στα κεραμμύδια.Ο φονιάς του χορεύει πρόστυχα στις πλάκες του τάφουκαι πετροβολώντας το μνήμα ουρλιάζει :«Πού είναι ο γιόκας σου ο Ορέστης να πάρει εκδίκηση για σένα,άθλιε ;»

Ωχρή...Μαραζωμένη...Στέρφα.... Διωγμένη σαν σκυλί...Πάντα με ρούχα σκοτεινά....Και ταραγμένο πρόσωπο.... ΗΛΕΚΤΡΑ(ποίηση: Στρατής Πασχάλης)











.

Σάββατο, Απριλίου 12











Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ
ΠΡΩΤΟΝ: Ο πρωταθλητής-αθλητής είναι πειθήνιος. Δεν αρκεί το πειθαρχημένος (και από εδώ κάτω αρχίζει η προστακτική)
.ΔΕΥΤΕΡΟΝ: Ο «παράγων» (κάθε γλοιώδης και μωροφιλόδοξος) της Ομοσπονδίας είναι ημίθεος. Ο προπονητής (τέως «ήρωας» πιθανόν, ή και αυτοδίδακτος στην «τέχνη») είναι θεός! Φωτογραφίσου με τον πρώτο και λίγα λόγια. Ακολούθησε τυφλά ό,τι σου λέει ο δεύτερος.
ΤΡΙΤΟΝ: Όταν ακούς για «άσπρη, για «cream» ή για «ονειρεμένη», μη ρωτάς πολλά. Κλείσε τα μάτια και κατάπιε τα χάπια σου ή χαλάρωσε για την ενεσούλα.
ΤΕΤΑΡΤΟΝ: Χές’ το το σχολείο. Δεν βλέπεις αυτούς με τα πτυχία; Ή delivery είναι ή διαδηλωτές. Πες στους δικούς σου ότι η δουλειά είναι σίγουρη στο Δημόσιο ή και αλλού! Θα έχεις σπίτι, λεφτά, γκάζια, ό,τι ποθείς.
ΠΕΜΠΤΟΝ: Μην τσινάς όταν σε χουφτώνουν οι πολιτικοί. Να φωτογραφίζεσαι με όλους, κυρίως τους «μεγάλους». Πού ξέρεις, αν γίνεις αυτό που σε φτιάχνουμε, μπορεί να σε βάλουν και σε ψηφοδέλτιο επικρατείας ή να σε σπρώξουν να εκλεγείς.
ΕΚΤΟΝ: Βρήκα σπόνσορα με βαθιά τσέπη. Υπόγραψε το συμφωνητικό, θα παίρνεις το 30% και η «εταιρεία» το υπόλοιπο. Αυτό για αρχή. Αν πας καλά, θα αυξηθούν οι απολαβές σου.
ΕΒΔΟΜΟΝ: Θα κάνεις διαφημιστικό για κάτι κουφώματα αλουμινίου. Δεν είναι τίποτα σπουδαίο, αλλά πού θα πάει, έρχονται και οι τράπεζες ή το Red Bull. Ετοιμάσου. Να κάνεις ό,τι σου λένε αυτοί με τις κάμερες.
ΟΓΔΟΟΝ: Όχι πολλά πολλά με τους δημοσιογράφους, χωρίς να μου λες ποιος θέλει και τι. Είπαμε, ο δικός μας είναι ο Λάκης. Οι άλλοι είναι ρουφιάνοι. Σ’ αυτούς θα λες στάνταρ: Προσπαθούμε για το καλύτερο. Να τιμήσουμε τη χώρα και τον κόσμο που περιμένει πολλά από μας.
ΕΝΑΤΟΝ: «Ο Λάκης μου είπε ότι με ένα face και ένα body sculpture γίνεσαι εξώφυλλο στο ΤΙΚ. Γιατί, ο Μπέκαμ που διαφημίζει σώβρακα του Armani ήταν καλύτερος; Νομίζεις ότι δεν έχει κάνει καμία επεμβασούλα ο βλάχος της Βικτόρια;
ΔΕΚΑΤΟΝ: Άσε τους έρωτες και τα ψυχοπλακωτικά για αργότερα. Θα «δώσουμε» ότι μπήκες στο σκάφος του Α και ότι μάλλον κοιμήθηκες εκεί. Έχεις αγώνα αύριο. Και το νου σου. Αν πλακώσουν οι ιπτάμενοι, όλα άκυρα. Σύμφωνοι;
Αριστέα Μουγάτσου (http://www.enet.gr/online/online_text/c=115,id=59763904)

Τετάρτη, Απριλίου 9

Ντόπινγκ


-Κώστα, βρέθηκαν ντοπαρισμένοι έντεκα αθλητέςτης εθνικής ομάδας άρσης βαρών.
-Α, τους καριόληδες, τους Αλβανούς!

Δευτέρα, Απριλίου 7


20/4/2008 στο ΠΑΛΛΑΣ

http://www.youtube.com/watch?v=mLIjV6VISJE







"Ο Αλέξανδρος νεκρός; Αδύνατον.. Ολόκληρος ο κόσμος θα έπρεπε να έχει βρωμίσει από την μπόχα που αναδύει το πτώμα του "
"Asclepiades, the son of Hipparchus, brought the first tidings of Alexander's death to Athens, which Demades told them was not to be credited; If it was true, the whole world sould have stunk by his dead corpse" (Πλούταρχος: Φωκίων)




«Θα πω ότι προσωπικά δεν τρέφω ιδιαίτερη εκτίμηση για τον Μέγα Αλέξανδρο, αν και γνωρίζω ότι η άποψή μου αυτή μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο επικρίσεων στις δύο χώρες. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν σίγουρα μεγάλος κατακτητής, όμως έσφαξε χιλιάδες ανθρώπους και κατέστρεψε πολλές πόλεις. Δεν διέδωσε τη δημοκρατία και τις πολιτειακές αξίες. Για τον λόγο αυτό μου φαίνεται περίεργο που υπάρχει τέτοια αντιπαλότητα, σχετικά με το ποιος θα τον κληρονομήσει»
Συνέντευξη του Αμερικανού διαπραγματευτη για το Μακεδονικό Μάθιου Νίμιτς σε εφημερίδα των Σκοπίων, Οκτώβριος 2007
Μια χαμένη ευκαιρία

Το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού και των μειονοτήτων μέσα σε ένα κράτος και των κρατικών οντοτήτων υπό συγκρότηση ή διεκδίκηση, αποτέλεσε πάντοτε μια θέση αρχής της αριστεράς και ένα από τα θεμελιακά στοιχεία της πολιτικής των κομμάτων της. Μια θέση, η οποία καθιστούσε την υποστήριξη των αριστερών στους αγώνες των λαών όπου γης, για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων αυτών περίπου αυτονόητη. Από το δικαίωμα αυτοπροσδιορισμού των μουσουλμάνων της Δυτικής Θράκης μέχρι το αίτημα αυτοδιάθεσης των Παλαιστινίων του Ισραήλ. Στην περίπτωση, όμως, των Μακεδόνων της πρώην Γιουγκοσλαβίας το δικαίωμα του εθνικού αυτοπροσδιορισμού τους αγνοήθηκε ή ακόμα χειρότερα τέθηκε υπό όρους, δηλαδή αμφισβητήθηκε άρρητα, από τον ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, το κόμμα της ελληνικής αριστεράς. Γιατί δικαιώματα υπό όρους και προϋποθέσεις ουσιαστικά αναιρούνται και διατυπώσεις του τύπου "υποστηρίζουμε μια αμοιβαία αποδεκτή, ενιαία, ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό" αποτελούν διατυπώσεις όρων και όχι αναγνώριση δικαιωμάτων.
Θα μπορούσαν να διατυπωθούν διαφορετικές ή συμπληρωματικές ερμηνείες για τη θέση αυτή, πέρα από το γεγονός ότι παραβλέπονται κατά τη διαμόρφωση της πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ οι νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονται στα Βαλκάνια και οι σοβαρές διεργασίες εθνογενέσεων, μια από τις οποίες είναι η Μακεδονική, η οποία φαίνεται και να ολοκληρώνεται μετά από έναν περίπου αιώνα. Ερμηνείες διαφορετικές ή συμπληρωματικές, από την υποταγή στη γοητεία μιας "εθνικής πολιτικής" μέχρι τη φοβία της κατηγορίας της "εθνικής μειοδοσίας", αμφότερες με ιστορικές καταβολές στο πρόσφατο ή στο απώτερο ιστορικό παρελθόν, αλλά και στη μια και στην άλλη περίπτωση ερμηνείες "εθνικής" αφετηρίας. Αν όμως υπάρχουν, και υπάρχουν, ερμηνείες για τη στάση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην ονοματοδοσία της Μακεδονίας, δεν υπάρχουν επαρκείς αιτιολογίες και οι όποιες αιτιολογίες διατυπώνονται είναι συζητήσιμες και από θέσεις αρχών της αριστεράς και από λογικές πολιτικής αποτελεσματικότητας.
Η πρόσφατη σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ, κύριο θέμα της οποίας αποτελούσε η ένταξη της Αλβανίας, της Κροατίας, της Μακεδονίας και ενδεχομένως της Ουκρανίας και της Γεωργίας ήταν γνωστή εδώ και μήνες, όπως ήταν διαφαινόμενη η στάση της κυβέρνησης για την άσκηση βέτο και αναμενόμενη η προσπάθεια δημιουργίας κλίματος εθνικιστικής έξαρσης. Παρά τα από μήνες γνωστά, διαφαινόμενα και αναμενόμενα, ή ίσως και εξαιτίας αυτών, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, αντί να διακηρύξει έγκαιρα και να υπερασπιστεί από θέση αρχής το δικαίωμα των Μακεδόνων στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό τους, αυτό-εγκλωβίστηκε στην αποδοχή της θέσης ότι η Ελλάδα έχει αποφασιστικό λόγο στην ονοματοδοσία του γειτονικού κράτους, κατέληξε σε προτάσεις περί "σύνθετης ονομασίας, αμοιβαίας αποδοχής, με γεωγραφικό προσδιορισμό" και εντέλει ταυτίστηκε πολιτικά και πρακτικά με τον ελληνικό εθνικισμό, συμπράττοντας στο βαθμό που του αναλογεί στην ανάδειξη ενός ψευδο-προβλήματος σε μείζον ζήτημα εξωτερικής πολιτικής της χώρας. Το αδιέξοδο της θέσης αυτής επιτάθηκε με την πρόταση της άσκησης βέτο από την Ελλάδα στη διεύρυνση του ΝΑΤΟ, πρόταση η οποία ουσιαστικά ταυτίστηκε με την "εθνική" θέση άσκησης βέτο στην ένταξη της Μακεδονίας, αφού δεν συνοδεύτηκε από την αναγκαία συμπληρωματική θέση της αποχώρησης της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ. Αλλιώς το αίτημα να μην ενταχθούν άλλα κράτη στο ΝΑΤΟ, αλλά και να μην αποχωρήσει η Ελλάδα είναι πολιτικά αντιφατικό και κραυγαλέα προσχηματικό. Η σύμπτωση όλων των κομμάτων στο βέτο, άλλωστε, έδωσε στον Καραμανλή το δικαίωμα να διακηρύξει εκ των υστέρων μαζί με την επιτυχία της κυβέρνησης του τα καλά της "εθνικής ομοψυχίας".
Η υπεκφυγή του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ στην πρόκληση των πρόσφατων γεγονότων και υπό τους ευνοϊκούς όρους της συγκυρίας αποτέλεσε μια χαμένη ευκαιρία να αναδείξει την πολιτική ιδιαιτερότητα της αριστεράς και να αναμετρηθεί με τους κάθε λογής εθνικισμούς, των Ελλήνων, των Μακεδόνων και των αριστερών.
Δ. ΧΑΣΑΠΗΣ ΑΥΓΗ 6-4-2008

Τετάρτη, Απριλίου 2


Θωμάς Γκόρπας 5 χρόνια από τον θάνατό του

Του Γιώργου Λίλλη
Η καλλιτεχνική πορεία του Θωμά Γκόρπα δεν επηρεάστηκε από εγχώρια λογοτεχνικά ρεύματα αλλά από το κίνημα των μπητ, την αίσθηση της απόλυτης ελευθερίας του «Δρόμου» του Κέρουακ, την επαναστατικότητα του Μπάροουζ, το «Ουρλιαχτό» του Γκίνσμπεργκ, ενωμένα σ' ένα προσωπικό όραμα όπου κυριαρχεί η μυθολογία έντονων εικόνων και βιωμάτων. Η περιπλάνηση, η συνειδητοποίηση του κατακερματισμού των ιδανικών, η αγάπη του για το λαϊκό χωρίς να ολισθαίνει στον λαϊκισμό, καλλιτέχνης που με πάθος υπερασπίστηκε την ιδιαιτερότητά του να μιλά αληθινά χωρίς να φοβάται τις επιπτώσεις του κοινωνικού του εγκλεισμού.
Τα ποιήματά του αντικρούουν την καθεστηκυία τάξη. Οι στίχοι του κυοφορούν έναν επαναστατικό δυναμισμό στον πυρήνα τους, η φωνή του αντικατοπτρίζεται πιστά στα πιστεύω του, συνδράμει στην κοσμογονία τους, στην πιστή αναπαράσταση ενός φθίνοντος κόσμου. Στυλίτης της ανορθόδοξης γραφής, μοναδική περίπτωση στα εγχώρια λογοτεχνικά μας είδη, δεν κατατάχθηκε σε γενιές, η γλώσσα του πηγάζει από τις πιο ακραίες εκφράσεις της ελληνικής, πατώντας σ' ένα λαϊκό πρότυπο, που κι αυτό κλίνει προς την αργκό και τη γλώσσα του περιθωρίου. Και πίσω απ' όλο αυτό το γυμνό τοπίο, όπου τα γεγονότα καταγράφονται με το ψυχρό μάτι ενός αμφισβητία, ο Γκόρπας δημιούργησε την εικόνα ενός τρυφερού αντισυμβατικού:

Ο Γκόρπας ανήκει στους καλλιτέχνες οραματιστές. Το έργο του είναι μια πραγματεία πάνω στην υπαρξιακή αγωνία του πνευματικού ανθρώπου ο οποίος συνειδητοποιεί τον εγκλεισμό του. Η γραφή του γίνεται ένας τρόπος υγιούς αντιδιαστολής του ψέματος και της αλήθειας. Χρήσιμος όσο ποτέ άλλοτε, ειδικά στην τελματώδη πνευματική περίοδο που διανύουμε, κοιμούμενων συνειδήσεων και ευκολίας, ο Γκόρπας προφητεύει τον εκφυλισμό των αξιών, τάσσεται υπέρμαχος της ελευθερίας και συγχρόνως αντιτάσσεται στην υποδούλωση του ανθρώπου. Το αιρετικό του κήρυγμα, κατακραυγή ενάντια στο κίβδηλο.

(...) Φυλάγοντας τη νιότη ξέρω πως φυλάγω το λαό / χίλιες φορές τους προδομένους αγαπώ / έχω τον ήλιο μα δεν παίζω το Θεό / τον ήλιο τον μοιράζω όλον στους φτωχούς / τους φίλους μου μοιράζω σε φυλάκια εφόδου / στους τόπους ταξιδεύω με τους στεναγμούς / και το εισιτήριο ποτέ ποτέ μετ' επανόδου

(...) Δεν έχει απομείνει τίποτε για να προπαγανδίσουμε / τίποτε δεν μπορούμε πια να θυμηθούμε - για το καλό μας...

Παντού πωλούνται οικόπεδα
παντού
πωλούνται φάρμακα ακριβά για τις αρρώστιες που δεν ήρθανε ακόμα.
Ηδη οι «τυχεροί» και οι «έξυπνοι» ψάχνουν πυρετωδώς
μες στις αυριανές μας σκέψεις...
Ηδη αποθηκεύονται νέες πουστιές νέες ρουφιανιές και Δυστυχώς ακόμα...
Δελφοί πού είναι λοιπόν οι γκάνγκστερς
που θα διανυκτερεύσουνε στα μπιχλιμπιδωτά οτέλς σου
πού είναι των μεγαλομπακάληδων οι κόρες
που τις κατατρυπάνε εσατζήδες και ποδοσφαιριστές
πού είναι οι σαφρακιασμένοι κινηματογραφικοί αστέρες
που πίνουνε χασίσι για όλους τους μπουζουκτσήδες της Ελλάδας>

Ο Μπάμπης ο Χαράλαμπος ο Χάρης
αστήρ δεν έγινε του σινεμά μα έγινε πορτιέρης
με μόνιμη γυναίκα και με καθαρά πουκάμισα επιτέλους
και σίγουρα τσιγάρα και τέρμα τα όνειρα
πήζοντας στα χαμόγελα των ψεύτηδων και των χέστηδων της ζωής.

Το παν σ' αυτό τον τόπο / είναι να λησμονάς / να βρίσκεις και τον τρόπο / μπριζόλες να μασάς. / Μπριζόλες «γκόμενες» και γιωταχί / ιδού οι Ελληνες σκατοαστοί.

(...) παλιές φωτογραφίες και μακρυμπάνι της μνήμης / πεταλούδα που γλιτώνει απ' τη φωτιά / φωτιά που γλιτώνει απ' τα νερά / χαρά που γλιτώνει απ' τα γεράματα / βιολέτες σ' άσπρο λαιμό / άσπρο άλογο που τρέχει σε μαύρο ουρανό / μαύρος ήλιος καλοκαιρινός / άσπρος ήλιος χειμωνιάτικος / λεμόνι κάρβουνο γλυκό του κουταλιού / νύχτα στρωμένη τσιγάρα / λέξεις...

Εγώ αγαπώ τον Κάλβο εσύ το Σολωμό / μας χωρίζει μια αλλαγή βλέμματος / ή άβυσσος;

(...) Η Ελλάς ανέκαθεν υπήρξεν / αξιέραστος κόρη της οποίας οι σπουδαίοι ερασταί / (όρα και στρατηγόν Μακρυγιάννην) / παραμένουν / ακόμα μέσα στα χαρτιά αμελέτητοι και μακρινοί / συγγενείς / δια την λεγομένην μάζαν που με κάτι / ψευτογκόμενους / που τους αλλάζει σαν πουκάμισα / καλά τα περνάει - α! ονόματα δε λέμε...

Οταν παλιώνουν οι πατάτες,φυτρώνουν.Οταν παλιώνουν τα όνειρα,λυτρώνουν.

Γκορπισμός (απόσπασμα)
Γκόρπα, Γκόρπα, (Ποιος είναι; Να πα' να τον μάθετε) μόνο εμείς ψιλιαστήκαμε, μόνο εμείς πήραμε τόσο σοβαρά αυτή την υπόθεση, γι' αυτό κι όλα τριγύρω πολτός, φρενολογικές κλινικές, από δω προκύπτουν τ' αναρχούμενα κείμενα, τα γραφτά μας χωρίς κώλο ούτε μύτη. Δεν υπάρχει για μας κοινωνικό ψεύδος είτε γιατί ήρθαμε πολύ νωρίς, είτε πολύ αργά, δεν υπάρχει συγγραφικό ψεύδος γιατί διαλυθήκαμε μαζί με τα πράγματα και πού να κάθεσαι τώρα να συνθέτεις;
Μάριος Χάκκας, "Ο μπιντές"

Μόνο οι γυναίκες
Από του Βάρναλη τις μέρες ώς τα μερόνυχτα του Γκόρπα πολλά αλλάξανε της γης οι κολασμένοι δεν βρυχώνται, η καβαλίνα κι η ροδακινιά εξοστρακίσθηκαν και το κρασί δεν είναι άρωμα και πτήσις και αφρός μόνο οι γυναίκες, α, οι γυναίκες, δύστυχε Θωμά, όσο περνούν τα χρόνια γίνονται πιο όμορφες και πιο φασίστρες και πράμα φυσικό μάς βασανίζουν περισσότερο.
Χρίστος Ρουμελιωτάκης, "Ξένος ειμί"

Περί ποιήσεως πάλι
Μνήμη Τάκη Σινόπουλου
Δημοτικό Τραγούδι
Χριστόπουλος ήχος μπουζουκιού
Κάλβος ήχος πλατάνων
Σολωμός ήχος γιασεμιών
Παλαμάς ήχος τίποτε
Μαλακάσης ήχος πόλεως σαν παίρνει να βραδιάζει
Καβάφης ήχος πόλεως προχωρημένο βράδι
Βάρναλης ήχος του μέλλοντος από παλιές καμπάνες
Φιλύρας ήχος προπολεμικής ταβέρνας
Σικελιανός ήχος ματισμένος από αρχαίες πομπές και σύγχρονα φαγοπότια
Καρυωτάκης ήχος πόλεως που κοιμάται
Σεφέρης ήχος του παλαμικού τίποτε
Εμπειρίκος ήχος που συνεχίζεται μες στα ποιήματά μας

Τα ίδια και τα ίδια (απόσπασμα)
Ο Σεφέρης επιτέλους πέθανε οριστικά "στο φέρετρό του ακούμπησε" η Ελλάδα αυτός πού ακούμπαγε κανείς δε λέει... Στην κηδεία του πήγανε και πεθαμένοι φίλοι γνωστών διευθύνσεων κ' εχθροί φυλετικών και άλλων διακρίσεων... Λαϊκό Τραγούδι
["Τα θεάματα", 1982]

Οι θρησκευτικοί ποιηταί
Το γάλα το άγριο γάλα! Τελευταία συχνά μ' επισκέπτονται παλιά αιμοστάζοντα αγριόσυκα όνειρα σεξουαλικά ρεύσις κατάρρευσις των ιδεών και των γούστων των παλιών μου φίλων... Τα μεσημέρια παίζουν τάβλι με τις ώρες παίζουν ξερή τα πενηντάρικα και τα τομάρια τρώγονται χύνουνε χολή την πίνουνε οι έρημοι. Εν συνεχεία επιστρέφουν στο καφέ-μπινέ κι αράζουν περιμένοντας εκπλήξεις. Εκπλήξεις βέβαια δεν έρχονται έρχεται το σούρουπο και μέσα του ανεβαίνουν τη Σταδίου καταλήγουνε σε κεντρικό εκκλησάκι (όλα τα 'χει τελοσπάντων αυτή η Αθήνα εξόν πράσινον και δημόσια ουρητήρια...) κ' ενταφιάζονται εντός του εσπερινού περιττόν ο ένας θάβει τον άλλο με μάτια κλειστά ανταλλάσσουν εντυπώσεις κ' έτσι βελτιώνουν τη φίρμα τους στη λαχαναγορά πού και πού παριστάνουν και τον Κόντογλου πού Κόντογλου είναι γελοίοι - αν το μάθουνε κι αυτό πάει τετέλεσται...

Αναπόληση
Θα καταργήσω τον ουρανό θα καταργήσω τη γη και θ' αφήσω μόνο ένα ουζερί για ένα πιοτό για ένα τραγούδι για ένα χορό κ' εσύ να περνάς απ' έξω.