Δεν είμαι ο Φίλιππος εγώ
ή ο Αλέξανδρος
ένας απλός οπλίτης είμαι
που πήγε στο ληνό πριν απ τον τρύγο.
Το πρόσωπό μου προσωπείο χρυσόενδόξως έπεσε στην αίθουσα Δ΄,
με μάτια κλειστά, με κράνος χάλκινο,
μα πιο πολύ με το αρχαϊκό χαμόγελο
που ευγενικά μου χάρισε ο τεχνίτης,
αιώνες πριν απ τη Τζοκόντα του Ντα Βίντσι,
αινιγματικό, σαρδόνιονα σας τρυπά.
