Πέμπτη, Μαΐου 22







1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Κάθομαι στην καρέκλα και θαυμάζω
το ζώο πάνω στο γραφείο μου
για την ακρίβεια έχω χουφτώσει
την προβοσκίδα του με το δεξί μου χέρι
και πλοηγώ στσ σπλάχνα του
αν είμαστε ό τι γράφουμε αναλογίζομαι
τότε αυτό το ζώο με περιέχει
αν χρειαζόμαστε έναν καθθρέφτη
για να προβάλλουμε το πρόσωπό μας
τότε αυτό το ζώο είναι ο καθρέφτης μου
η ζωή μου εξαρτάται
απ' το σκληρό στομάχι του
κι από τη μνήμη του ασφσλώς
και καθώς η δική μου μνήμη
ολοένα και αδυνατίζει
μπορείτε φαντάζομαι να δικαιολογήσετε
τη λατρεία μου γι' αυτό το ζώο
κάθε φορά που ανοίγω την κοιλιά του
χώνομαι όλο και πιο βαθιά μέσα
σιγά σιγά μ' αφομοιώνει
κι ούτε που θα το καταλάβω
πως μ' ένα λάθος πάτημα του delete
θα με αποβάλλει οριστικά
στον κάδο της ανακύκλωσης.
"ΖΩΟΝ".Στάθη Κουτσούνη