Δευτέρα, Ιουλίου 7

"Νεάζω αποφασισμένα"
Δεν ελπίζω στην πολιτική αλλά στην αξιοποίηση των ρωγμών της και την πλεύση μέσα απ' τα κανάλια που διαμορφώνονται. Τέλειωσαν οι θεωρίες, οι επαναστάσεις, οι προτάσεις. Τι κάνουμε λοιπόν; Εγώ απαντώ: προσομοίωση. Προσποιούμαστε καθ' υπερβολήν υποσκάπτοντας την αντίφαση, προκειμένου να την κάνουμε γόνιμη. Μέσα σ' αυτήν την προσποίηση ενθέτουμε γούστο, σοφιστεία, ρητορική, τέχνη. Ετσι, παραπλανητικά, θα γεννηθεί ό,τι μας προχωρήσει...
Από συνέντευξη του Γ.Βέλτσου μ αφορμή την έκδοση των ποιημάτων του.

23 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"Δήλωσε πως επείγεσαι
τη θέση παίρνοντας του Κάφκα
στην αίθουσα μπροστά του πόνου
Δήλωσε και να βιαστείς
μη και τη θέση του σου δώσει ο Πεσόα
στο στριμωγμένο κενοτάφιο του Δήμου
Μη κι ο Σινόπουλος
το φωτεινό ζαρκάδι του σ’ αφήσει να κοιτάξεις
Και δήλωσε πως βιάζεσαι
μη και σου δώσει θέση στη Ζώνη ο Ταρκόφσκι
και τρελαθείς από το άχρηστο υλικό πολέμου
κι οδηγηθείς μετά γυμνός
στις αίθουσες του Λούβρου
ν’ ακολουθείς τον Ζερικό
επάνω στη σχεδία
ισορροπώντας με ό,τι οργανώνει μέσα σου
ό,τι αποδιοργανώνει
Και έρθουν
ο Κάφκα, ο Πεσόα, ο Σινόπουλος, ο Ταρκόφσκι
να σου πουν πως είσαι γνώριμος και μη εξαιρετέος
να ξαναρχίσεις πάλι απ’ την αρχή
ισορροπώντας
με ό,τι οργανώνει μέσα σας τον εαυτό
ό,τι αποδιοργανώνει τον καιρό
–χρόνια μπροστά και πίσω–
μπας και αυτό δώσει τη θέση του
σε κάτι άλλο από τον εαυτό
σε μια ωχρότητα ιδανική
γνωστή απ’ τους αυτόχειρες
Επείγεσαι να φτάσει η σχεδία στ’ ανοιχτά
Αδιαφορείς για τη συνάρτηση της Ιστορίας
το διάγραμμα, τον τίτλο
τον όρο της συμμετοχής
τις δάφνες
Ένα αποτύπωμα χαράς
σα σκόνη άστρων στα πόδια σου
για να σου πουν πως είσαι γνώριμος παλιός
πως δεν σταμάτησες να ζεις
και περιμένεις πάλι στη σειρά
δηλώνοντας πως βιάζεσαι"


Γιώργος Βέλτσος

Ανώνυμος είπε...

"Μάτι τυφλό από ακρόπρωρο φωτός
διακρίνεις την υπεροχή στο χάος
τη δύναμη του ποιητή που χάραξε τους στίχους του σε τζάμια
τα κομματάκια των γυαλιών στον φράχτη του μπηγμένα
Η ποίηση πάντα κοιτά
Το μάτι βλέπει
δίχως στο αυτί να δίνει
το σπάνιο ηχόχρωμα του φάσματος
στο δέρμα ενός τυμπάνου
Αρχίζει η συμφωνία των νερών
τα σπλάχνα μου υγραίνει
πέφτει η πρώτη η φτυαριά
αγάλλεται η λάσπη
Τον τάφο του ποιος αγαπά;
Τη σκήτη ποιος φροντίζει;
Αλλά προς τι το Ιερό
όταν γαμάμε ακόμη;
Με το μουστρί της φύσης μας
κλείνουμε όπου μπάζει;"

nikitas είπε...

μένω με την απορία πως αξιοποιείς τις ρωγμές;....
γιατί η προσομοίωση μου φέρνει κάτι από... αυτοικανοποίηση;

mitos είπε...

to nikitas(Συνέχεια της συνέντευξης)
"Ζήσατε ένα είδος θεολογικής μεταστροφής; Οπως ο Παύλος καθ' οδόν προς την Δαμασκό;"

«Αν με ζούσες, θα καταλάβαινες ότι δεν υπάρχει τίποτε το αποκαλυπτικό σ' αυτή την υποτιθέμενη στροφή ή τροπή. Δεν συναίνεσα ποτέ σε τέτοιου είδους κρυπτο-θεολογικές κατηγοριοποιήσεις. Δεν πιστεύω στην έννοια του "χαμένου κέντρου". Δεν καταλαβαίνω την εμμονή στον Παπαδιαμάντη, θεωρώ ότι ο Μακρυγιάννης δεν είναι "ο μεγαλύτερος πεζογράφος μας". Πιστεύω πως πίσω απ' τη μαγκιά του Παπαγιώργη υπάρχει (ακόμη) ο Χάιντεγκερ και μπρος από την αθωότητα του Αρανίτση ο Λακάν. Η ποίηση στην ηλικία μου καταλαμβάνει τη θέση που καταλάμβαναν σε άλλες ηλικίες άλλες χειρονομίες. Κάθε φορά αναζητούσα έναν συντονισμό τόνων, αισθημάτων, εντάσεων, ενεργειών».

Ανώνυμος είπε...

Από την πατριδογνωσία του "Κ"

Γ. Βέλτσος αυτοσυνεντευξιαζόμενος:
Τι πιο μικρο ελληνικό αγάπησα
Ένα μυγόχεσμα στο βορινό παραθύρι στο χωριό του πάππου μου.ΣΤο παιδικό μου μυαλό, φάνταζε - contre lumiere- σαν ο γεωφυσικός χάρτης της Ελλάδας.

lolita lolitaki είπε...

Αγαπητέ mitos:Πολύ ενδιαφέροντα και αποκαλυπτικά όλα:Τα δυο κείμενα μετά των σχολίων.

Ειδικότερα:Ο τίτλος του δεύτερου εμφανίζει- εκτός των προαναφερθέντων-την απελπισία της μέσης ηλικίας που αναγκαστικά καταφεύγει στην προσομοίωση της ζωής.

Αν το πείτε και αυτοϊκανοποίηση ,μέσα θα είστε.
...............................


Όσο αφορά στο¨"απρόσμενο" και πώς το χειρίζεται κανείς..ανάλογα τα ..γονίδια..

.................................
Περί της ποιητικής του Βέλτσου,επιφυλάσσομαι.Σήμερα έχει καύσωνα.

nikitas είπε...

"...Η ποίηση στην ηλικία μου καταλαμβάνει τη θέση που καταλάμβαναν σε άλλες ηλικίες άλλες χειρονομίες. Κάθε φορά αναζητούσα έναν συντονισμό τόνων, αισθημάτων, εντάσεων, ενεργειών».
.... εμμένω.... στην πρώτη εντύπωση...

Ανώνυμος είπε...

to l/l
"Κι αν πρέπει όπως λες
να είναι όλα πιστά στον καιρό τους
με τη μορφή του ταιριασμένα

όταν εγώ υποτροποίασα θέρος
εσύ γιατί δεν ήρθες να ταιριάξεις
θεράπον τζικίκι στο κλαδί μου?"

Ανώνυμος είπε...

to l/l
"Κι αν πρέπει όπως λες
να είναι όλα πιστά στον καιρό τους
με τη μορφή του ταιριασμένα

όταν εγώ υποτροπίασα θέρος
εσύ γιατί δεν ήρθες να ταιριάξεις
θεράπον τζικίκι στο κλαδί μου?"

nikitas είπε...

"...όταν εγώ υποτροπίασα θέρος
εσύ γιατί δεν ήρθες να ταιριάξεις
θεράπον τζικίκι στο κλαδί μου?"

απορία, επίπληξη, πόνος;........

Ανώνυμος είπε...

"μη μου ρίχνεις λοιπόν την ευθύνη
ότι δεν ήμουνα φθινόπωρο
γι αυτό δε φέρθηκες πρωτοβρόχι"

lolita lolitaki είπε...

"Πάντα υπερέβαλλε η ζωή.
Τώρα σηκώνει ψηλά τα χέρια"

nikitas είπε...

Ευθύνη!!!
τι λέξη κι αυτή.....
απ΄το αρχαίο "εύθυνα" καταγόμενη, που κυριολεκτικά για "ισιωμα" για ευθύ για διόρθωση μιλάει....
και σήμερα πως λόξεψε τόσο και τεθλασμένη καταντά ...
...κιαντί για να διορθώνει, ενίοτε (;) καταδικάζει....

lolita lolitaki είπε...

to mitos,to nikitas:
Η εξωστρέφεια στο λόγο ειδικότερα όταν προέρχεται από επώνυμα χείλη καταντά έως αποκρουστική.


"ευθύνη":έτσι ονομάζουμε συνήθως τις επιλογές μας{κυρίως εμείς των άλλων},"νανουρίζοντας" την ψυχή μας.

Ανώνυμος είπε...

& to topio tholo tha elege kaneis...
Kalimera sas.
( Depy +++ )

nikitas είπε...

"Νεάζω αποφασισμένα"....
Έτσι αποκομένο...
Τώρα γιατί μου θυμίζει "πουρό" συμπεριφερόμενο ως "τζόβενο";...
Θυμάστε - όσοι θυμάστε - εκεί δεκαετίες ΄70 - ΄80....
κείνοι οι κωλόγεροι με τις έντονες φαβορίτες και τα χαιμαλιά, τα πλουμιστά πουκάμισα και τα παντελόνια καμπάνα...
και κείνες τις κωλόγριες με το σταφιδιασμένο πρόσωπο, μαλί θυσανωτό και ρούχα τσιγκανέ....
αίσχος... καρατσικαριό του κερατά...
[δεν είναι καλύτερα να εκτιμήσουν οι άλλοι το νεάζον; γιατί απο διαφήμηση και κομπασμό φέρνει...]
....από συνέντευξη που θα δώσει ο nikitas!!!!

lolita lolitaki είπε...

Μπράβο ,Nikitas!

Να κι ένα σοβαρό σχόλιο!

Σου στέλνω τα φιλιά μου και την αρμύρα της θάλασσας!!

lolita lolitaki είπε...

Αλήθεια,ποιός μύθος του Αισώπου θα ταίριαζε στο εκρηκτικά "νεανίζον' προφίλ του κυρίου Βέλτσου;

mitos είπε...

"Δευτερεύον πόθος
Προέχει
αυτό το ονειρώδες πηγαινέλα
των ονείρων ν αληθεύει"

Αναφέρομαι στο μπουκάλι που είδες στη θάλασσα...

Ανώνυμος είπε...

To nikitas & lol/lol πρόκειται για την "ευθυνοφοβία"
περιμένοντας την βροχή του ημερολογίου

Ανώνυμος είπε...

to lol/lol
"Δήλωσε και να βιαστείς
μη και τη θέση του σου δώσει ο Πεσόα"

lolita lolitaki είπε...

Με τον Πεσόα,αγαπητέ mitos,"ζω " εδώ και καιρό.
..............................

οδός ονείρων.

lolita lolitaki είπε...

to mitos: "Δευτερεύον" και όχι "δευτερεύων". Ο πόθος.

Φαντάζομαι το πρόσεξες.