Παρασκευή, Σεπτεμβρίου 12

Αναζήτηση



7 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ιδανικές φωνές κι αγαπημένες
εκείνων που πέθαναν, ή εκείνων που είναι
για μας χαμένοι σαν τους πεθαμένους.

Κάποτε μες στα όνειρά μας ομιλούνε·
κάποτε μες στην σκέψι τες ακούει το μυαλό.


Και με τον ήχο των για μια στιγμή επιστρέφουν
ήχοι από την πρώτη ποίηση της ζωής μας -
σα μουσική, την νύχτα, μακρυνή, που σβύνει.

nikitas είπε...

Μια κρύα νύχτα, στο Βορρά ( Βορράς και βορά.....), πάντα ο σκοτεινός Βορράς μας παγώνει (δεν συμφωνείτε;)...
Τι άραγε αναζητά η συγκεκριμένη ομάδα; και προς τι οι έντονες ματιές; αχ αυτές οι ματιές...
αλήθεια ποιος αναζητεί; η ομάδα ή η μοναχική φιγούρα που διαβαίνει αντίθετα πορεύοντας στο άπειρο του βάθους του δρόμου;

Ανώνυμος είπε...

τρύγος - θέρος -πόλεμος

Ανώνυμος είπε...

to nikitaς:

όχι, αγαπητέ μου, δε συμφωνούμε πώς ο Βορράς παγώνει..(τα αρνάκια ,σύμφωνα με το στιχάκι ..ίσως, τους λύκους όμως;)

Η φιγούρα που χάνεται στο βάθος, εκεί ν' αναζητήσουμε τις απαντήσεις..

lolita lolitaki είπε...

η φιγούρα "είναι" όλα τα πρόσωπα που βρίσκονται σε πρώτο πλάνο.

Φαντάζουν απειλητικά..θα γυρίσει να τ' αντικρίσει;

nikitas είπε...

...."είναι" όλα τα πρόσωπα σε χρόνο μέλλοντα;
...."είναι" η μοναχική φιγούρα αναχωρητής; ή "υγιώς αντιδρών";

ασάλευτος, ως ίσκιος ναού αρχαίου στην πλήμμυρα του Ήλιου ο νούς.....

Ανώνυμος είπε...

Φαντάζομαι ότι είναι σε χρόνο παρελθόντα..αλλά πάλι αυτό ακριβώς είναι και το θέμα:χρόνος δεν υφίσταται .