από παιδί γυρισμένη προφίλ πάνω στους ώμους της ριγμένο το ριγέ πουκάμισό του το χέρι της καλύπτει το στήθος της σαν φτερό κουρασμένο τα δάχτυλά της ψαχουλεύουν του λαιμού της την άκρη τα πόδια της σταυρωμένα και κάτω από τους δικέφαλους η αύρα της θηλής το ορατό αυτί της σχεδόν αόρατο στο πρόσωπό της μια παιδική σοβαρότητα"
"Βιάζονταν πολύ να φιληθούν. Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν. Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο. Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους, τις έκαναν σκάλες για τα δωμάτιά τους. Όταν βράδιασε, όλα τα κατάπιανε τα φύλλα, χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους. Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι."
6 σχόλια:
η Σαλώμη χωρίς τα πέπλα της
'Η Νοσταλγία Γυρίζει
Η γυναίκα γδύθηκε και ξάπλωσε στο κρεβάτι
ένα φιλί ανοιγόκλεινε πάνω στο πάτωμα
οι άγριες μορφές με τα μαχαίρια αρχίσαν
να ξεπροβάλλουν στο ταβάνι
στον τοίχο κρεμασμένο ένα πουλί πνίγηκε
κι έσβησε
ένα κερί έγειρε κι έπεσε απ’ το καντηλέρι
έξω ακούγονταν κλάματα και ποδοβολητά
‘Ανοιξαν τα παράθυρα μπήκε ένα χέρι
έπειτα μπήκε το φεγγάρι
αγκάλιασε τη γυναίκα και κοιμήθηκαν μαζί
Όλο το βράδυ ακουγόταν μιά φωνή:
Οι μέρες περνούν
το χιόνι μένει"
η πόρτα του ύπνου είναι χαμηλή
και σκύβεις για να μπεις, σαν σε ξωκλήσι
"κάτι περισσότερο
από παιδί
γυρισμένη προφίλ πάνω
στους ώμους της ριγμένο
το ριγέ πουκάμισό του
το χέρι της καλύπτει
το στήθος της
σαν φτερό κουρασμένο
τα δάχτυλά της
ψαχουλεύουν
του λαιμού της
την άκρη τα πόδια της
σταυρωμένα και κάτω
από τους δικέφαλους η
αύρα
της θηλής
το ορατό αυτί της
σχεδόν αόρατο
στο πρόσωπό της
μια παιδική
σοβαρότητα"
"Βιάζονταν πολύ να φιληθούν.
Μπήκαν στο σπίτι. Κλείδωσαν.
Τις δυο καρέκλες τις άφησαν στον κήπο.
Όσο έλειπαν τα πουλιά οικειοποιήθηκαν τις καρέκλες τους,
τις έκαναν σκάλες για τα δωμάτιά τους.
Όταν βράδιασε,
όλα τα κατάπιανε τα φύλλα,
χτυπώντας ηδονικά τις γλώσσες τους.
Οι δυο καρέκλες περίμεναν ακόμη σα δυο μικρά ικριώματα
στο χείλος μιας πράσινης μοναξιάς μπροστά στο φεγγάρι."
"Θέλω να κοιμηθώ πλάι πλάι μαζί σου
Μαλλιά μπερδεμένα
Αιδοία γαντζωμένα
Με το στόμα σου για προσκεφάλι.
Θέλω να κοιμηθώ μαζί σου ράχη ράχη
Δίχως να μας χωρίζει ανάσα
Δίχως λέξεις να μας περισπούνε
Δίχως μάτια να μας διαψεύδουν
Δίχως ρούχα.
Θέλω να κοιμηθώ μαζί σου στήθος στήθος
Συσπασμένη και ιδρωμένη
Λαμπυρίζοντας με χίλια σύγκρυα
Απ’ την αδράνεια φαγωμένη
Της έκστασης τρελή
Πάνω στον ίσκιο σου να ‘χω ξεμείνει
Καταχτυπημένη από τη γλώσσα σου
Για να πεθάνω ανάμεσα στα δόντια σου λαγού
Τα σάπια
Ευτυχισμένη".
Δημοσίευση σχολίου