Τρίτη, Οκτωβρίου 26

" Παράξενα φέγγει στη μνήμη μου η αρχή.


Είναι το φέγγρισμα

πίσω απ' το βράδυ, όταν το φως υποχωρεί απ' τις γωνιές,

όπως τα δίχτυα που απλώνουν στα τηλέφωνα κι ακούς

ένα ασυνάρτητο κενό μέσα στις ανοιχτές γραμμές,

μιαν έκσταση από άτεχνες φωνές μες απ' τα σύρματα,

το βράδυ στο σταθμό που συντροφεύει η θάλασσα,

δυο τρία βράχια κι ο κόρφος ανοιχτός δίχως ορίζοντα
κι ο ήλιος σα λυπημένη Κυριακή κοντά στα κάστρα.

Δεν θα ξεχάσω αυτό το φέγγος στο σταθμό

το πάθος που ξεπερνά την ευφροσύνη του κορμιού

και από σάρκα γίνεται πνευματική αγωνία,

η αγωνία που φέρνουν οι σβησμένες φωνές στο κατώφλι της νύχτας

η αγωνία που φέρνει η μοναξιά δίπλα στον άλλο,

η μοναξιά

μέσα στον άλλο, η μοναξιά μέσα στο πάθος του άλλου.

Όλα τελειώνουν στο τελευταίο σύνορο

χαμηλώνουν τα φώτα στο θάλαμο και σβήνουν

οι σιγανές πατημασιές.

Προσευχηθείτε

για τις σκοπιές που αγρυπνούν."


Νίκος Αλέξης Ασλάνογλου- Σταθμός Λιτοχώρου

Από τη συλλογή Δύσκολος θάνατος (1954)

29 σχόλια:

μια γκαρσόνα απο τα λαδάδικα είπε...

"Φύτρωσαν μάτια τα φιλιά σου στο κορμί μου
δεν αντέχω
άλλο την ομορφιά σου να κοιτώ.
Θέλω να σε μερώσω με το χάδι
θέλω να σ' αγριέψω με το χάδι
θέλω
μέσα σου να χυθώ.

Προσκυνώντας σε
τρέμοντας
θέλω
μ' όλο μου το κορμί θέλω παντού να σε αγγίξω∙ θέλω
σαν πληγωμένο αγρίμι να μουγκρίξω
θέλω
μέσα σου να χαθώ."

ο Πάτροκλος είπε...

"Γιατί ο Οδυσσέας δεν ήθελε τον πόλεμο
γιατί δεν ήθελε στρατιώτη να τον πάρουν
έπιασε κι όργωνε σαν έμαθε πως φτάνουν
απεσταλμένοι του Αγαμέμνονα.
Όργωνε με το ένα και με τ' άλλο
χούφτωνε αλάτι και το έσπερνε
για να τους πείσει ότι ήτανε τρελός.
Ή μήπως δίχως να το ξέρει
μετείχε σε μια πράξη μαγική, το αλάτι σπέρνοντας,
αυτός που του μελλόταν να θερίζει
χρόνια ολόκληρα τη θάλασσα;"

η Ανδρομάχη του Βαρδάρη είπε...

"Φανερώσου
Με τα σκοτάδια σου να χαμογελούν
Την πέτρινη αγκαλιά σου να ορέγεται ακόμη
Στρατιές μοναχικών δημίων
Τους πειρατές των εφτά σκουπιδότοπων
Με τις λιγδιάρικες στολές τους
Να λαμπυρίζουν
Στη διάταξη των μικρών και των μεγάλων φαλλών
Αναλογίσου όλους εμάς
Που καρτερούμε τυλιγμένοι σε μολυσμένες ρόμπες
Με παντόφλες και κέρατα
Ρίχνοντας χαμόγελα νάρκες στους καχύποπτους γείτονες
Όλους εμάς
Που φτυαρίζουμε αποκαμωμένοι το σκοτάδι
Με υπεριώδη βλέμματα
Και στρώνουμε δείπνα συντροφικά
Και μοιραζόμαστε ψίχουλα μπαγιάτικιας δόξας
Και μουχλιασμένους μύθους
Αναλογίσου μας και φανερώσου
Με το επίσημο σου ένδυμα
Με τα δόντια σου τα κοφτερά τα δίκαια
Ροκάνισε το θάνατο
Που καρφιτσώθηκε στα κόκαλα μας
Και ξαναβάφτισέ μας γιους σου
Φανερώσου
Μητέρα θλίψη
Δεν την αντέχουμε πια
Τόση ορφάνια."

καφέ Ανατολικό είπε...

"έτρεχε σε δρόμους υπονόμους
άλλοτε
ράμφιζε καρπούς
άγνωστων οπωροφόρων
κάποτε
μπέρδευε της γλώσσας
την πρόθεση
έλεγε ας πούμε θάνατος
κι εννοούσε δολοφόνος
άκουγε ανάμεσα
συστολή διαστολή
τρία τικ τακ
οι γιατροί λέγανε
αρρυθμία
αυτή ήταν ευτυχής
έστω κι έτσι
τα έκανε να
υπάρχουν".

"ας έρθει να με κοιμηθεί όποιος θέλει
μήπως δεν είμαι η θάλασσα;"

μία γκαρσόνα του Αλεξανδρινού είπε...

"Πώς ασπρίζουν τα μαλλιά των ανθρώπων
και φέρνουν πίσω το τενεκεδένιο δόντι της εξορίας
στα λίκνα των δρόμων γυμνοί όνειρα όνειρα πάλι
κάποιοι τραγουδούνε ακόμη μα στην αγορά ένας ήχος
«δώσ' μου την πραμάτεια, ξένε, ό,τι μου ζητήσεις θα πληρώσω»

βάλτος λάσπες απόνερα και νάιλον προσφορές άλλες
εκείνων που ανεβαίνοντας μελλοντικά κυπαρίσσια τις ραχούλες
σούρουπο σκιές γλιστρώντας στο κλαρί ν' ανταμώσουν
τις ομάδες την ιερή φωτιά τα συντριμμένα αδιέξοδα
σαν Ιστορία σαν Ιστορία σαν Ιστορία

δεν είσαι για δυστυχίες εσύ κάτσε στ' αυγά σου
ήρθαν και τα γηρατειά πέρασε η ζωή πέρασε
άλλαξε το χρώμα των ματιών το ψωμί από στάχτη
μην ακούς την καρδιά σου μ' αγκάθια η χώρα της τριανταφυλλιάς
παρότι φίλος των ίππων είλωτας είλωτας τελειώνεις."

η Ανδρομάχη του Βαρδάρη είπε...

"Κόκκορα
άσχημα την έχουμε,
οι κακογαμημένοι
θέλουν να μας σφάξουν."

Κουβανή καθαρίστρια είπε...

Ωραία η σελιda σας. Μου μίλησε μια φίλη καθαρίστρια για σελιda σας από το Μαdaγκασκάρη.

Εγώ από Κούβα ήρθα εdώ . Σπίτια καταρίζω και το βραdy χορεύω και για λόgous bioποριστιcs τα έχω με το Βρασίdas.

Ama thέλετε μπογιατζή για σπίτι σας να μου πείτε να το φωνάξω.

Στο diathεσή σας ότι τέλετε μου λετε.

Αλβανή χορεύτρια είπε...

Καλέ ,κυρία κουμπανέσκα! Οκι τώρα το μπογιατζή. Σε μας είναι. Μας παίρνει όλο το τετράγωνο. Ακόμα ντεν τελειώνει.
Εσείς να περιμένατε τώρα.

Λίτσα είπε...

"Κόκορα,είσαι λέκτωρ ή αλέκτωρ;"

στην Ανδρομάχη.
του Βαρδάρη

Σιγκμουντ Φρουντ είπε...

Από τον Χ.Ο.Α.Σ.ΠΕ.ΚΑ. ανακοινώνεται ότι ομάδα αγνώστων ατόμων επικολλά στις Στάσεις του Οργανισμού αυτοκόλλητα ψευδούς περιεχομένου, με τα οποία παροτρύνεται δήθεν από τον Χ.Ο.Α.Σ.ΠΕ.ΚΑ. το Επιβατικό Κοινό να δίνει το εισιτήριό του σε άλλους επιβάτες όταν δεν το χρειάζεται και εφόσον είναι εντός του χρονικού ορίου ισχύος του.

Διευκρινίζεται ότι τα αυτοκόλλητα αυτά ουδεμία σχέση έχουν με τον Χ.Ο.Α.Σ.ΠΕ.ΚΑ. και την σωστή χρήση του εισιτηρίου. Αντίθετα, όποιος προκαλεί ή παροτρύνει με οποιονδήποτε τρόπο άλλον σε δόλια αποδοχή εισιτηρίου καθώς και όποιος, με πρόθεση να μην καταβάλει αντίτιμο, δέχεται την παροχή αυτή, τιμωρείται από το νόμο με χρηματική ποινή ή φυλάκιση.
Ο Οργανισμός έχει ήδη ζητήσει την άσκηση ποινικής δίωξης για τον εντοπισμό και τιμωρία όσων ενήργησαν σε βάρος των συμφερόντων του Χ.Ο.Α.Σ.ΠΕ.ΚΑ., παραπλανώντας το Επιβατικό Κοινό.

ΜΙΤΟΣ ΙΩΒΗΛΑΙΟΥ είπε...

"Αλλά εσύ, «γυριστρούλα Σιωπή», στάσου πλησίστια
στ' αδιέξοδο έξοδο να βρεις.
Κι εσύ «ρυάκι που μέθυσε με δυόσμο»,
μη βάλεις ποτέ σύννεφα στην ορμή σου
και μαίανδρο «νόστιμον ήμαρ» στο λαβύρινθο πόθο".

Ιοζέλ είπε...

"+ΟΥΣΙΕΣ λέξεων με την πεμπτΟΥΣΙΑ των χρωμάτων τους,
εις τον πάτο μιας Εικόνας που κερδίζει στους 69 λήγοντες στίχους) "

69 απαραιτήτως!(καθόλου τυχαίο)

11888 είπε...

Είμαι και γω εδώ. Τυχαίο; Δεν νομίζω.

Δημήτρης είπε...

Ειν’ ένας δρόμος μακρύς και σιωπηλός.

Βαδίζω στο σκοτάδι και παραπατώ και πέφτω

και σηκώνομαι και με πόδια τυφλά πατώ πέτρες βουβές και ξερά φύλλα

και κάποιος πίσω μου κάνει το ίδιο:

αν σταματήσω, σταματάει

Αν τρέξω, τρέχει. Στρέφομαι κανείς.

Τα πάντα σκοτεινά και δίχως έξοδο

και στρίβω και ξαναστρίβω σε γωνιές που πάντα βγάζουνε στο δρόμο

όπου κανένας δεν περιμένει, δε μ’ ακολουθεί

όπου εγώ ακολουθώ κάποιονε που παραπατά και που σηκώνεται και λέει βλέποντας- με: κανείς.

(Οκτάβιο Παζ. Ο δρόμος.)

-έτσι για να ...συστηθώ!

Ντιμιτρέσκου είπε...

Και άμα ντεν απαντάει αυτός ο νούμερος ποιον νούμερο καλέσω?

Λίτσα είπε...

εσείς δηλαδή, Δημήτρη, είστε το παραπάνω νούμερο;(11888)

χρόνια σας πολλά!!

Ντιμιτρέσκου είπε...

Α!!!! Μαλήστα! Νούμερος γκιορτάζει και ντεν απαντάει! Τώρα εγκώ κατάλαβες.

Δημήτρης είπε...

η πρώτη επίσκεψή μου ειναιαγαπητη Αρετή...

Λίτσα είπε...

ο διαχειριστής οφείλει τότε να σας καλωσορίσει..

Δημήτρης είπε...

ΔΕΝ ΤΟΝ ΓΝΩΡΙΖΩ, ΑΠΟ ΦΙΛΟ ΤΟΥ ΦΙΛΟΥ
ΕΧΩ ΤΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ..

Λίτσα είπε...

φίλοι φίλων, ε;επιτρέπεται!

εξάλλου.."εν οιδα.." και λοιπά αρχαιότροπα.

θα γνωρίζετε.

Δημήτρης είπε...

Απ' τα τότες που κουράστηκα να γυρεύω
έμαθα να βρίσκω.
Απ' τα τότες που κάποιος άνεμος μου
εναντιώθηκε
ταξιδεύω μ' όλους τους ανέμους.

Φ. Ντίτσε


-στην Αρετή

Δημήτρης είπε...

ΔΙΟΡΘΩΣΗ


Απ' τα τότες που κουράστηκα να γυρεύω
έμαθα να βρίσκω.
Απ' τα τότες που κάποιος άνεμος μου
εναντιώθηκε
ταξιδεύω μ' όλους τους ανέμους.

Φ. Νίτσε ,φυσικά!!!!


-στην Αρετή

Λίτσα είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=wlsV9dqlmw8

προσέξτε μόνον.
τους ανέμους εννοώ.

Λουτσία είπε...

Καλέ, καλέ...βοήθεια! Θέλω να κάνω τσίσα! Να σας τα αμολήκω; Πού να τ`αφήκω;

Λίτσα είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=7yeCKE0zbyM&feature=related

πού μπαίνει ο τόνος;

@mitos

mitos είπε...

"Δολώνω μ’ άδειους στίχους αγκίστρια SMS
μήπως και «πιάσω» μεστή τη διάθεσή σου για ονειροπολήσεις…"

Αρμένισσα καθαρίστρια είπε...

Πού είναι κύριο Μενέλαος? Τέλω βιμπλίο του !!!

Λίτσα είπε...

http://www.youtube.com/watch?v=lMGEBTYNT5s&feature=player_embedded#!

καλό μήνα στο διαχειριστή:))