Τρίτη, Μαρτίου 15

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με σύσσωμη κατ’ έθιμο τη συμμετοχή της πολιτικής, στρατιωτικής και πνευματικής ηγεσίας του Ελληνικού Κράτους, θα εορτασθεί όπως κάθε χρόνο από της ιδρύσεώς του έως σήμερα την Α΄ Κυριακή της Σαρακοστής, η Κυριακή της Ορθοδοξίας.
Κάθε χρόνο την ημέρα αυτή, από το 787 μ.Χ. αφ’ ότου η Ζ΄ Οικουμενική Σύνοδος της Νικαίας υπό την προεδρία του Οικουμενικού Πατριάρχη Ταρασίου διατύπωσε τα κείμενα του Συνοδικού και τα καθιέρωσε ως μέρος της επίσημης ακολουθίας ψάλλονται σ΄ όλες τις ορθόδοξες εκκλησίες επτά αφορισμοί κατά των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού καθώς κι ένα υβριστικό τροπάριο κι ένας υβριστικός μακαρισμός.
Τα κείμενα έχουν ως εξής :


1 «Έτι, τοις φρονούσι και λέγουσι κτιστήν είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυπόστατου θεότητος, ως κτιστήν εκ τούτου πάντως και αυτήν την θείαν ονσίαν αναγκαξομένοις δοξάζειν. Κτιστή γαρ κατά τους Αγίους ενέργεια, κτιστήν δηλώσει και φύσιν άκτιστον δέ, άκτιστον χαρακτηρίζει ουσίαν. Καντεύθεν ήδη κινδυνεύουσι εις θείαν παντελή περιπίπτειν, και την ελληνικήν μυθολογίαν και την των κτισμάτων λατρείαν, τη καθαρά και αμώμω των χριστιανών πίστει προστριβομένοις, μη ομολογοϋσι δε κατά τας αγίας θεοπνεύστους θεολογίας, και το της Εκκλησίας ευσεβές φρόνημα, άκτιστον είναι πάσαν φυσικήν δύναμιν και ενέργειαν της τρισυπόστατου θεότητος ανάθεμα τρις».



Δηλαδή ανάθεμα τρεις φορές στους Ορφέα, Θαλή, Αναξίμανδρο, Αναξιμένη, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Παρμενίδη, Ζήνωνα, Εμπεδοκλή, Ήράκλειτο, Αναξαγόρα, Δημόκριτο, Σωκράτη, Πλάτωνα κ.α..



2 «Τοις τα ελληνικά διεξιούσι μαθήματα, και μη δια παίδευσιν μόνον ταύτα παιδευομένοις, αλλά και ταις δόξαις αυτών ταις ματαίαις επομένοις, και ως αληθέσι πιστεύουσι και ούτως αυταίς ως το βέβαιον εχούσαις εγκειμένοις, ώστε έτερους ποτέ μεν λάθρα, ποτέ δε φανερώς ενάγειν αυταϊς και διδάσκειν ανενδοιάστως ανάθεμα τρίς».



3 «Τοις μετά των άλλων μυθικών πλασμάτων, αφ' εαυτών και την καθ' ημάς κλίσιν μεταπλάττουσι, και τάς πλατωνικάς ιδέας ως αληθείς δεχομένοις και ως αυθυπόστατο την ύλην παρά των ιδίων μορφούσθαι λέγουσι, και προφανώς διαβάλλουσι το αυτεξούσιον τον Δημιουργού, τον από του μη όντος εις το είναι παραγαγόντος τα πάντα, και ως ποιητού πάσιν αρχήν και τέλος επιτιθέντος εξουσιαστικώς και δεσποτικώς ανάθεμα τρίς».



4 «Τοις δεχομένοις, και παραδίδουσι τα μάταια και ελληνικά ρήματα, ότι τε προύπαρξις εστί των ψυχών, και ουκ εκ τον μη όντος τα πάντα εγένετο, και παρήχθησαν, οτι τέλος εστί της κολάσεως η αποκατάστασις αύθις της κτίσεως, και των ανθρωπίνων πραγμάτων, και διά των τοιούτων λόγων την βασιλείαν των ουρανών λυομένην πάντως, και παράγουσαν εισάγουσιν, ην αιωνίαν και ακατάλυτον αυτός τε ό Χριστός και Θεός ημών εδίδαξε, και παρέδοτο και διά πάσης της Παλαιάς και Νέας Γραφής ημείς παρελάβομεν οτι και η κόλασις ατελεύτητος και ή βασιλεία αΐδιος, διά δε των τοιούτων λό¬γων εαυτούς τε απολλύουσι, και ετέροις αιωνίας καταδίκης προξένοις γινομένοις ανάθεμα τρίς».



5 «Τοις ευσεβείς μεν επαγγελλομένοις τα των Ελλήνων δε δυσσεβή δόγματα τη ορθοδόξω και καθολική εκκλησία περί τε ψυχών ανθρωπίνων, και ουρανού και γης, και των άλλων κτισμάτων αναιδώς ή μάλλον ασεβώς επεισάγουσιν ανάθεμα τρίς».



6 «Tοις την μωράν των έξωθεν (= Ελλήνων) φιλοσόφων λεγομένην σοφίαν προτιμώσι, και τοις καθηγηταίς αυτών επομένοις, και τας τε με¬τεμψυχώσεις των ανθρωπίνων ψυχών, η και ομοίως τοις αλόγοις ζώοις ταύ¬τας απόλλυσθαι, και εις το μηδέν χωρείν δεχομένοις και δια τούτο ανάστασιν, και κρίσιν, και την τελευταίαν των βεβιωμένων ανταπόδοσιν αθετούσιν ανάθεμα τρίς».



7 «Τοις λέγουσιν ότι οι των Ελλήνων σοφοί και πρώτοι των αιρεσιαρχών, οι παρά των επτά αγίων και καθολικών συνόδων, και παρά πάντων των εν Ορθοδοξία λαμψάντων πατέρων αναθέματι καθυποβληθέντας, ως αλλότριοι της καθολικής εκκλησίας δια την εν λόγοις αυτών κίβδηλον και ρυπαράν περιουσίαν κρείττονες εισι κατά πολύ, και ενταύθα και εν τη μελλούση κρίσει, και των ευσεβών μεν και ορθοδόξων ανδρών, άλλως δε κατά πάθος ανθρώπινον ή αγνόημα πλημμελησάντων ανάθεμα τρίς».




8 σχόλια:

Mεθ`υμών ο Θεός είπε...

" Ο δρόμος πηγαίνει

Οδηγεί στο ιερό

Της άνοιξης

Τον παίρνω ξοπίσω

Κουβαλώντας

Τους ελλειμματικούς μου καταγραφείς

Ακριβές ανάσες και πείσμων

Συντονισμός

Καδράρω στο τοπίο

Φευγαλέες λήψεις

Σε

Προσπάθεια αποτύπωσης

Μια ματιά κι αμέσως άλλη

Λόφοι βουνά και μικρές ισιάδες

Παραλλαγές του πράσινου

με πινελιές λευκές και μοβ

Ανάμεσα


Ρύακες νερού για μια γη

Αγκουσεμένη


Ανοιχτή κείτεται

Mε αφημένα τα μύρα της

Περιμένει "

Κων/νος Κοπρώνυμος είπε...

Η λέξη «Έλλην» δεν χρησιμοποιήθηκε αδιάσπαστα στην Ιστορία προκειμένου να χαρακτηρίζει τους κατοίκους του νοτιότερου τμήματος της Βαλκανικής Χερσονήσου. Κατά το μεγαλύτερο διάστημα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας π.χ., η λέξη «Έλλην» σήμαινε τον ειδωλολάτρη, τον εθνικό και γι' αυτό απέφευγαν οι Βυζαντινοί να αποκαλούν τον εαυτό τους «Έλληνα» και προτιμούσαν τον όρο «Ρωμαίος». Παρ' όλα αυτά είχαν πάντοτε συνείδηση του ελληνικού παρελθόντος τους. Κάποιες πληροφορίες επί του θέματος περιέχει το βιβλίο τού Steven Runciman, Η Τελευταία Βυζαντινή Αναγέννηση, εκδόσεις Δόμος, το οποίο θεωρώ πολύ σημαντικό και κατατοπιστικό.
Αντίθετα με ό,τι υποστηρίζουν κάποιοι σήμερα, οι Βυζαντινοί μιλούσαν αδιάσπαστα την ελληνική γλώσσα –η οποία ελάχιστα διαφοροποιείται από τη σημερινή καθομιλουμένη της Νέας Ελληνικής– και έτρεφαν μεγάλο θαυμασμό για τον Όμηρο, τον Αριστοτέλη και τον Πλάτωνα, τους οποίους κάθε εγγράμματος της εποχής όφειλε να γνωρίζει και να μελετά. Η πεζογραφία, η ποίηση και τα ιστορικά κείμενα γράφονταν στα Ελληνικά και μιμούνταν συχνά την αρχαία αττική διάλεκτο.
Την αγάπη αυτή για τον αρχαίο κόσμο την είχαν ενθαρρύνει ιδιαίτερα οι εικονομάχοι Αυτοκράτορες, ο Κωνσταντίνος ο Πορφυρογέννητος και οι καλλιεργημένοι Βασιλείς του ενδέκατου αιώνα. Αλλά και μετά το 1204 –χρονολογία της Άλωσης της Πόλης από τους Σταυροφόρους– η σπουδή των ελληνικών γραμμάτων απέκτησε ακόμη περισσότερο βάθος. Και αυτό γιατί οι Βυζαντινοί είχαν την ανάγκη να κάνουν αισθητή την παρουσία τους στον Δυτικό κόσμο, παρά τις ταπεινώσεις που είχαν δεχθεί. Μέσα, λοιπόν, στη γενικότερη κατάπτωση του Βυζαντίου, υπήρχε κάτι δυνατό και φωτεινό που γινόταν προσπάθεια την εποχή εκείνη να διατηρηθεί, και αυτό ήταν η ελληνική παράδοση.

Μεθ`υμών ο Θεός είπε...

http://immerwiederdasein.blogspot.com
( που ανήκει το ποίημα.ΔΕΣ)

Χρόνια πολλά

Ανώνυμος είπε...

"Ένα παρθένο δάσος σκοτωμένων φίλων το μυαλό μας.

Κι αν σου μιλώ με παραμύθια και παραβολές

είναι γιατί τ΄ ακούς γλυκότερα, κι η φρίκη

δεν κουβεντιάζεται γιατί είναι ζωντανή

γιατί είναι αμίλητη και προχωράει

στάζει τη μέρα, στάζει στον ύπνο,

μνησιπήμων πόνος."

ο ποιητής του μύλου είπε...

"Άλλα τις νύχτες παίρνω χάπια και πλαγιάζω νωρίς, όχι για να κοιμηθώ,
αλλά για να πάω σε παράξενες συναντήσεις με ανθρώπους που έχασα
ή με πρόσωπα αβέβαια, θαμπά, πριν από χρόνια σε κάποιες νύχτες ξαφνικά συναντημένα — και δόξα τω Θεώ δεν κατάλαβα ποτέ τον κόσμο
και αυτό το ρίγος που διατρέχει το σπίτι είναι από πράξεις που
αποφύγαμε (και μετανιώσαμε)
μεγάλα γεγονότα που χάθηκαν μες στη συντομία των ήμερων, σκέψεις υπέροχες που αρκέστηκαν στα δάκρυα
και τις νύχτες η πικρή ανάμνηση εκείνων που σε πρόδωσαν
και που ο ύπνος τους συγχωρούσε. Κι αγάπησα τις λέξεις που με ταπείνωσαν γιατί με ανακαλούσαν σε μιαν άλλη παιδικότητα.
Α, έχασα τις μέρες μου
αναζητώντας τη ζωή μου.

Ώσπου σιγά-σιγά όλα σωπαίνουν και μόνο το χαλασμένο πάτωμα τρίζει δυσοίωνα — συλλογιέμαι τους δρόμους έρημους κατά κει που
φύγαν τα χρόνια
τα θρανία να σαπίζουν κάτω απ’ τα παλιά υπόστεγα και το ρολόι
πάνω στον κομό χτυπούσε σα μια πληγή, αλλά γιατί να μας παιδεύουν πράγματα
που τα 'χουμε ξεχάσει
ενώ τα βράδια η σελήνη έβγαινε απαλά απ’ τα σύννεφα φωτίζοντας τα χλωμά χέρια των παιδιών που θα πεθάνουν σε λίγο
και τα όνειρα των τρελών που είναι ίσως αθάνατοι — στιγμές που ανοίγεις ένα παράθυρο σα να
λύνεις ένα αίνιγμα ή κλείνεις μια πόρτα σα να συνοψίζεις μια ζωή.

Σελήνη 20 ημερών απόψε...Πως έφυγαν τα χρόνια!"

Ανώνυμος είπε...

Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΠΟΘΗΚΗ Το ντοκιμαντέρ «Η Κίτρινη Αποθήκη» γυρίστηκε στο στο Βόλο και το Πήλιο στα 1984 και παρουσιάστηκε από την τηλεοπτική εκπομπή «Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα» της ΕΡΤ 1 στις 25 του Νοέμβρη 1984 , αφιέρωμα στην επέτειο της Εθνικής Αντίστασης. και ξανά στις 27 του Οκτώβρη 1985. Έρευνα και κείμενο-σενάριο: Βασίλης Πολύζος Διεύθυνση φωτογραφίας: Βαγγέλης Καραμανίδης Μοντάζ: Γιάννης Στεφάνου Σκηνοθεσία: Γιώργος Μπαλλής Η μουσική της ταινίας ήταν από το έργο του Βασίλη Αρχιτεκτονίδη «Αναστημένη Γη». Για τις ανάγκες της ταινίας κατέθεσαν τις προσωπικές τους μαρτυρίες οι: Τηλέμαχος Λαμπρόπουλος, Αλέξανδρος Δημητρίου, Γιάννης Χατζηευθυμίου, Αλέκος Παπαγεωργίου, Σπύρος Αδαμαντιάδης και Γραμμένος Μαϊτιανός και τραγούδησαν αντάρτικα τραγούδια τα μέλη της χορωδίας του 54 Συντάγματος του ΕΛΑΣ, που είχε ξανασυγκροτηθεί και έδινε συναυλίες κατά την εποχή που γυρίστηκε η ταινία υπό την διεύθυνση του μαέστρου της Ντίνου Πάντα. Για την ιστορική τεκμηρίωση της έρευνας οφείλω και από εδώ ευχαριστίες στον Γιάννη Σιαφλέκη, Πρόεδρο της Π.Ε.Α.Ε.Α. Βόλου την εποχή που γυρίστηκε η ταινία, στη συγγραφέα-δημοσιογράφο Νίτσα Κολιού και στον Γρηγόρη Ρέντη, συγγραφέα του βιβλίου «54 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ». Τους χαιρετίζω από καρδιάς όλους, όπου κι αν βρίσκονται σήμερα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις ατέλειωτες συζητήσεις μας στην παραλία του Βόλου, μ’ όσους τύχαινε να συναντήσω τον καιρό που γυριζόταν η ταινία, κι εκείνη την αφειδώλευτη πρόσκληση "έλα, κάτσε να πιούμε ένα ούζο και να τα πούμε". Δημοσιεύω εδώ το κείμενο που έγραψα για την ταινία: Η ΚΙΤΡΙΝΗ ΑΠΟΘΗΚΗ KATOXH Βόλος Κατοχή Γωνία Γαζή και Κρίτσκη Η παλιά καπναποθήκη Πανύψηλοι πελιδνοί τοίχοι Καγκελόφραχτα παράθυρα Ο ήχος της μπότας Εδώ δε θά ΄ρθουν τα χελιδόνια Εδώ κομματιάζουν τον ουρανό Περνούν στον ήλιο χειροπέδες Τον σέρνουν στο σφαγείο Στήσαν εδώ αργαστήρι θανάτου Ο φασισμός κι η σβάστικα Ο κουκουλοφόρος με τα φιδίσια μάτια Ο κύριος με τη μαύρη ρεμπούμπλικα και τη μαύρη καμπαρντίνα Να σταυρώσουν τη λευτεριά Βόλος Κατοχή Γωνία Γαζή και Κρίτσκη Η Κίτρινη Αποθήκη ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Απ’ τον πρώτο κιόλας χρόνο της Κατοχής φυσάει στο Βόλο ο άνεμος της Αντίστασης. Βαρύς ο ίσκιος του καταχτητή στην πόλη. Αδειάζει νωρίς η παραλία. Χαμηλώνουν οι φωνές στα κουτούκια της Ιωλκού. Πληθωρισμός, ανεργία, πείνα, μαύρη αγορά, - σύνεργα του χιτλεροφασισμού για την επιβολή της νέας τάξης πραγμάτων. Μα ο λαός δε σκύβει το κεφάλι. Σεπτέμβρη του ’41 ιδρύεται το Ε.Α.Μ. Κι ο Βόλος είναι έτοιμος να σηκώσει το μήνυμα του Αγώνα. Ο κρυφός λόγος της λευτεριάς ζεσταίνει τις καρδιές. Τον ψιθυρίζουν οι γειτόνοι στην Ανάληψη, στη Νέα Δημητριάδα, στις Παράγκες, στο Συνοικισμό. Τον κρύβουν κάτω από τα τρύπια ρούχα τους οι εργάτες κι οι εργάτριες στου Ματσάγκου. Τον ταξιδεύουν με το τρενάκι στο Πήλιο οι σιδηροδρομικοί. Οργάνωση! Αντίσταση! ΟΙ ΦΥΛΑΚΈΣ Κι ο φασισμός θα χτυπήσει με τις συλλήψεις, τα βασανιστήρια, τις ομαδικές εκτελέσεις। Στο Βόλο λειτουργούν τρία κολαστήρια: Φυλακές Αλεξάνδρας Φυλακές Ιωσαφάτ Κίτρινη Αποθήκη Η ΔΙΑΤΑΓΗ «Πάντες οι ανήκοντες εις τας ενόπλους γερμανικάς δυνάμεις εξουσιοδοτούνται και εντέλλονται να ποιούνται χρήσιν αμέσως παντός όπλου, όπερ φέρουσι μεθ’ εαυτών। Εις περίπτωσιν ταραχών εις δημοσίους χώρους και διαδηλώσεων εντέλλονται να βάλλουν κατά οιουδήποτε πλήθους αδιστάκτως, χωρίς ποειδοποίησιν». ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ Ανώφελη διαταγή. Η αντίσταση απλώνει σα φωτιά। 25 του Μάρτη 1942 συνθήματα γεμίζουν τους τοίχους: ΤΟ ’21 ΖΕΙ ΖΗΤΩ ΤΟ ΕΑΜ Το αντάρτικο φουντώνει στα χωριά του Πηλίου। Τον Οκτώβρη του 1943 σχηματίζεται το 54 Σύνταγμα του ΕΛΑΣ με έδρα την Άνω Κερασιά και τομέα ευθύνης το Πήλιο, το Μαυροβούνι και τον Κίσσαβο. Δίνονται νικηφόρες μάχες στην Τσαγκαράδα, στην Πορταριά, στη Ζαγορά, στην Αλικόπετρα. Οι Γερμανοί εφαρμόζουν θηριώδη αντίποινα σε βάρος του άμαχου πληθυσμού. Θα κάψουν συθέμελα τη Δράκια, τα Κανάλια, τις Μηλιές. (Συνεχίζεται) .

Να το παρακολουθήσεις αφού συνεχίζεται . Μην το χΆΣΕΙς!

to sapouni είπε...

VI. ΑΛΟΗ ΚΑΙ ΣΑΠΩΝΑΡΙΑ
Στον Γεδεών Γκουτσούμπα, στον Άδη

Το νερό δεν είναι ποτέ ζεστό
στην μπανιέρα, μόλις ανοίξεις το ντουζ, όσο
κι αν το σπρώχνεις στο κόκκινο. Το απόθεμα
των υδραυλικών σωλήνων εκστομίζει
κρύο κι αναφυλαξία. Εκείνη
τη στιγμή το χάος ανάμεσα
σ’ επιθυμία κι εντολή,
έχεις όλο το χρόνο να σκεφθείς,
πολύτιμα δευτερόλεπτα ανακωχής,
το σώμα σου στις ελάχιστες
παραμορφώσεις του: ο νεκρός χρόνος
της θέασης ενός σπίλου,
ένας καλόγηρος που κατασκήνωσε
σε μια πτυχή του γλουτού σου
μοναχός και παραδείσιος
από μηνός και πλέον,
η αντίστροφη ανάπτυξη
μιας τρίχας που εξελίσσεται ερήμην σου
σε απόστημα, μια επίμονη φαγούρα
στους όρχεις. Έχεις όλο το χρόνο
μέχρι να φτάσει ζεστό το νερό
στη σωλήνα να ψάξεις το σώμα σου
στις ελάχιστες μεταλλάξεις του,
το εξωτερικό που αναβλύζει
και σου γλύφει τους μηρούς
ρυάκι που αλλάζει θερμοκρασία
κρύο, ζεματιστό, επιθετικό
διακόπτει την ενασχόλησή σου
με τον εξωτερικό σου εαυτό,
που όσο κι αν τον ψάχνεις νυχθημερόν,
σου φαίνεται πως δεν θα επικοινωνήσεις
ποτέ μαζί του: από το κρύο ντουζ
στο ζεστό κι απ’ το καυτό
στην οδύνη το σώμα αποτραβιέται,
θέλει να αποφύγει το επώδυνο
ερέθισμα, ως τα άκρα
κι ας είναι μόνο τα δάκτυλα
σομελιέ της καθημερινής σου δοκιμασίας,
αφού κανένας δεν σου απάντησε ακόμη
πως ξεπλένονται τα σπλάχνα,
τα σηκώτια σου πως ζεματίζονται.

Ποιος ποτίζει την κοιλιά
το λεπτό και παχύ έντερο
που πλέον ξεχυλίζουν από παντού
και σου αποκρύβουν τη θέα.
Εκεί κάτω όμως, η ζωή γλιστράει
σε απόσταση χειρονομίας,
αρκεί μόνο να απλώσεις τα χέρια σου
να τα καθοδηγήσεις, έτσι
που ανάμεσα στις σαπουνάδες
στην αλόη και τη σαπωνάρια,
ακόμη πιο καυτό κι απ’ το ζεστό
νερό, να κυλήσει αβίαστα
στα μπούτια σου το σπέρμα,
όμοια κι η ψυχούλα σου ξέφυγε

μες στο σιφόνι της μπανιέρας.

mitos είπε...

..."κατέβασε το παντελόνι σου, άθλιε,
του λέω,
δείξε μου τον αφαλό σου",
και πράγματι ήταν εκείνο το κάθαρμα,
ο πρωτόπλαστος...
-- Τάσος Λειβαδίτης