Τρίτη, Μαΐου 3

Ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ

«Τ’αηδόνια αυτά που κελαϊδούν,

μου φαίνεται πως κλαίνε!!».



Θαμνώδη ρήματα και φύλλα καταπράσινα της γλώσσας.
Μεγάλος άνθρωπος κι ανέσπερος έλληνας που κράτησε
τον πόνο στο σωστό του το ύψος
αγνοώντας και δημοτικισμούς και εξελικτισμούς και μόδες
αγνοώντας τα εκάστοτε μορμολύκεια
την ασίγαστη γενικότητα των πιθήκων
αγνοώντας τον αιώνα της καλπάζουσας εξυπνάδας
ο ανοδείξωτος.
Ήδη τα θύματα της Προόδου που πρόωρα σκουριάζει
πάνε στην πατρίδα του τη Σκιάθο
κι αγοράζουν ελπίζοντας οικόπεδα
πάνε για λίγο αεράκι λίγη θάλασσα και φρέσκο φεγγάρι.
Μα είν’ αδύνατο να κοροϊδέψουμε τη ρημαγμένη φύση
με ξιπόλητα Σαββατοκύριακα και με τροχόσπιτα.
Ο ακέραιος κυρ Αλέξανδρος
εκείνος ο περιούσιος Παπαδιαμάντης

και το κεράκι μας ακόμη δεν το θέλει.



10 σχόλια:

ο ποιητής του μύλου είπε...

"Και ανερριχήθην πάλιν σιγά-σιγά προς τα επάνω και εις την κορυφήν του βράχου, καλυπτόμενος όπισθεν των θάμνων έκυψα να ίδω την κολυμβώσαν νεανίδα.
Ήτον απόλαυσις, όνειρον, θαύμα. Είχεν απομακρυνθή ως πέντε οργυιάς από το άντρον, και έπλεε, κ' έβλεπε τώρα προς ανατολάς, στρέφουσα τα νώτα προς το μέρος μου. Έβλεπα την αμαυράν και όμως χρυσίζουσαν αμυδρώς κόμην της, τον τράχηλόν της τον εύγραμμον, τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας, τους βραχίονας τους τορνευτούς, όλα συγχεόμενα, μελιχρά και ονειρώδη εις το φέγγος της σελήνης. Διέβλεπα την οσφύν της την ευλύγιστον, τα ισχία της, τας κνήμας, τους πόδας της, μεταξύ σκιάς και φωτός, βαπτιζόμενα εις το κύμα. Εμάντευα το στέρνον της, τους κόλπους της, γλαφυρούς, προέχοντας, δεχομένους όλας της αύρας τας ριπάς και της θαλάσσης το θείον άρωμα. Ήτο πνοή, ίνδαλμα αφάνταστον, όνειρον επιπλέον εις το κύμα· ήτον νηρηίς, σειρήν, πλέουσα, ως πλέει ναυς μαγική, η ναυς των ονείρων..."

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

"νεάνιδα" έγραψε ο χριστιανός, όχι "νεανίδα"!
Αιμίλιος

mitos είπε...

"Οποίον λεπτοφυές σώμα εσκέπαζεν η λινομέταξος ορφνή εσθής! Πως διεγράφετο αρμονικώς η μορφή της με χνοώδη πάλλευκον χρώτα και τα ερυθρά μήλα των παρειών, με τον μελίχρυσον λαιμόν και με το ελαφρώς κολπούμενον στήθος της! Η ξανθοπλόκαμος κόμη ατημέλητος ολίγον, ως να εβιάσθη να καλλωπισθεί δια να εξέλθη και απολάυση την θαλασσίαν αύραν και τον τερπνόν της αμμουδιάς περίπατον, αερίζετο από την πνοήν του Βορρά, και το όμμα της, με τα μακρά ματόκλαδα, ως πτεροφόρος οιστός, σ’ εσαΐτευε γλυκά εις την καρδίαν. Ενθυμείσαι! Οποίον αίσθημα εδοκίμασες τότε, και πώς, δεκατετραετής μόλις, ηρωτεύθης ήδη; "

Ευχαριστούμε για τη διόρθωση Emillius

ο ποιητής του μύλου είπε...

...Εντοσούτω όσον αθώος και αν ήμην, η περιέργεια δεν μου έλειπε. Και ανερριχήθην πάλιν σιγά-σιγά προς τα επάνω και εις την κορυφήν του βράχου, καλυπτόμενος όπισθεν των θάμνων έκυψα να ίδω την κολυμβώσαν νεανίδα...


-ακριβές "αντιγραφον" απο το βιβλίο!

-στον ΑΓΑΠΗΤΌ ΑΙΜΊΛΙΟ...

ο ποιητής του μύλου είπε...

-to mitos

να μην ...δορθώνετε πριν εξακριβώσετε το "ορθόν"!

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Ποιο βιβλίο;!
Το λάθος είναι λάθος. Και κανένα βιβλίο δεν έχει το αλάθητο.
Εκτός αν ο γλωσσικός "αμελητής" του βιβλίου μπέρδεψε τη "νεάνιδα" με τη "λαχανίδα" και κατέβασε τον τόνο. Αλλά αδίκησε και τον Παπαδιαμάντη και την νεάνιδα.
Και επί τη ευκαιρία, τι είναι αυτό το "τας λεύκας ως γάλα ωμοπλάτας";
Είναι και αυτό από το βιβλίο; Τότε, ή ο εκδότης είχε πρόβλημα με τους τόνους, ή έβλεπε "λεύκες" εκεί που δεν υπήρχαν. Δηλαδή, μυλος η υπόθεση!
Φιλικά
Αιμίλιος

το όνειρο στο κύμα είπε...

"Ώρες παράλληλες με το νοτιά
ονειρεύτηκα μια κρεολή Σελήνη
κι ένα μπαλκόνι με τορνευτά κάγκελα
πάνω απ’ τη θάλασσα
όπου ρεμβάζω
την ανεκλάλητη ευτυχία των ψαριών."

(Βασιλης Πολύζος-Κρεολή Σελήνη)

ΑιμίλιοςEmilius είπε...

Στον mitos:
Καλημέρα. Τώρα είδα το σχόλιό σου για τον Δημήτρη στο μπλογκ μου. Σου απάντησα. Ελπίζω να έχω σύντομα το κείμενο της ομιλίας του.
Β.Π.

Φιλιώ είπε...

Έχω πρόβλημα στον αριστερό μου όρχι και τη δεξιά σάλπιγγα.
Μήπως ξέρετε κανέναν καλό γιατρό και ειδικευμένο για την περίπτωση;

Με πιάνει και φαγούρα και στα δυο. Τι λέτε να κάνω;

Πώς είπατε; Δεν ακούω. Λίγο πιο δυνατά γιατί δεν βλέπω καλά.

Φιλιώ είπε...

Από σας κρέμομαι και περιμένω. Αν δεν μου απαντήσετε θα σας δείξω εγώ. Θα ρωτήσω την Αλεξία και θα δείτε!