Πέμπτη, Αυγούστου 11

Δεν είμαι ο Φίλιππος εγώ

ή ο Αλέξανδρος
ένας απλός οπλίτης είμαι
που πήγε στο ληνό πριν απ τον τρύγο.
Το πρόσωπό μου προσωπείο χρυσό
ενδόξως έπεσε στην αίθουσα Δ΄,
με μάτια κλειστά, με κράνος χάλκινο,
μα πιο πολύ με το αρχαϊκό χαμόγελο
που ευγενικά μου χάρισε ο τεχνίτης,
αιώνες πριν απ τη Τζοκόντα του Ντα Βίντσι,
αινιγματικό, σαρδόνιο
να σας τρυπά.



3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

εσείς το γράψατε;
μόνο σ' αυτήν την περίπτωση δικαιούσθε να μην σημειώσετε το όνομα του δημιουργού.

σε καμιά άλλη.

kaita7katsikakia είπε...

Καλημέρα

Χαίρομαι που βρήκα αυτόν τον χώρο
με τον αυθεντικο λόγο και την ανάλογη αισθητική

να είστε καλά!

kaita7katsikakia είπε...

καλημέρα
είναι μέρες που μπήκα σε αυτό το μπλόγκ και ξαναγύρισα

η τελευταία ανάρτηση με προκάλεσε να την ξαναδιαβάσω

να είστε καλά!