Πέμπτη, Φεβρουαρίου 23

ΑΜΕΣΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ
Όταν απομένω δύστυχος και μόνος
αναπολώντας έρωτες τιμωρημένους
ή
μαβιά στο ηλιοβασίλεμα εννοιολογία
τότε πιάνω δουλειά στη μηχανή μου
χτυπώντας τα πλήχτρα με μουσικότητα
σχεδόν ανέστιος από φωνήεντα κι άστεγος
από σύμφωνα
γνωρίζοντας εξοντωτικά τη ματαιότητα
συγχωρώντας απίθανες γυναίκες
οπού χαίρονται την άσπιλη απουσία μου
χαρισμένες ηλίθια σε χαμαι-συνείδητους.
Εντούτοις εγώ διαλάμπω και τυφλώνω ορατά
την αμφίστομη μνήμη τους·
άμεση δράση το ποίημα. Όμως άλις έχω
του δυστυχείν.
Επομένως ηχογραφώ το άπειρο.



Από την ποιητική συλλογή «Ερυθρογράφος» (1988).
Από το βιβλίο: Νίκος Καρούζος, «Τα ποιήματα», τ. Β΄ (1979-1991), Ίκαρος Εκδοτική Εταιρία, Αθήνα 1994, σελ. 513.

5 σχόλια:

Aνδρόνικος Σαλούβαρδος είπε...

Θοδώρα , Θοδώρα
Πού πάει ο Θοδωρής;
Στο Κάστο, στο Κάστο!
Να πα να τον εβρείς!

Είδατε άμεση δράση από την λαική μας μούσα; Αμέσως έδωσε την απάντηση. Ακαριαία.
Τώρα απαντήστε μου εσείς.

Πού ακριβώς καθότανε του Κίτσου η μάνα; ε! Άμεσα και ακαριαία! Εδώ σας θέλω!

Ανώνυμος είπε...

ΑΡΧΙΣΕ Ο ΧΑΡΟΣ ΝΑ ΚΑΛΕΙ ΤΩΡΑ ΤΗΝ ΚΛΑΣΗ ΜΑΣ...

ανέσπερος περίλυπος είπε...

"Ώστε λοιπόν, αυτό που λέγαμε «ουρανός» δεν είναι· «αγάπη» δεν

«αιώνιο» δεν. Δεν
Υπακούουν τα πράγματα στα ονόματά τους. Πλησιέστερα του

σκοτωμού
Καλλιεργούνται οι ντάλιες. Κι ο βραδύς κυνηγός μ' αιθερίου

θηράματα

Επιστρέφει κόσμου. Κι είναι πάντοτε -φευ- νωρίς. Αχ
Δεν υποψιαστήκαμε ποτέ πόσο υπονομευμένη από θεότητα είναι

Η γη· τι χρυσός ρόδου αέναου της χρειάζεται ν' αντισταθμίζει
Το κενό που αφήνουμε, όμηροι όλοι εμείς μιας άλλης διάρκειας
Που η σκιά του νου μας αποκρύπτει. Ας είναι..."

ΣΤΟ ΦΙΛΟ ΠΟΥ ΑΓΩΝΙΑ ΣΤΟ Γ.ΓΕΝΝΗΜΑΤΑΣ

nikitas είπε...

Αὐτοβιογραφία

Μεταφέρω ἀπὸ τόπο σὲ τόπο
τὴ λύπη μου, αὐτὸ τὸ καλύβι
μὲ τὰ ἐλάχιστα πράγματα:
τὰ χαρτιά, τὶς μνῆμες, τὶς πέννες μου.
Τὸ πιὸ μεγάλο μου ἀπ᾿ ὅλα
τὰ πράγματα, μὲς
στὸν ἄδειο μου χῶρο,
εἶναι τὰ χέρια μου.

Νικηφόρος Βρεττάκος

mitos είπε...

Δὲν εἴμαστε ποιητὲς

Σημαίνει ἐγκαταλείπουμε τὸν ἀγῶνα

Παρατᾶμε τὴ χαρὰ στοὺς ἀνίδεους

Τὶς γυναῖκες στὰ φιλιὰ τοῦ ἀνέμου

Καὶ στὴ σκόνη τοῦ καιροῦ

Σημαίνει πὼς φοβόμαστε

Καὶ ἡ ζωή μας ἔγινε ξένη

Ὁ θάνατος βραχνάς.
Γιώργος Σαραντάρης