"Δεν είτανε πως δεν τον γνώρισε στο φως της παραστιάς· δεν είταν

τα κουρέλια του επαίτη, η μεταμφίεση, – όχι· καθαρά σημάδια:

η ουλή στο γόνατό του, η ρώμη, η πονηριά στο μάτι. Τρομαγμένη,

ακουμπώντας τη ράχη της στον τοίχο, μια δικαιολογία ζητούσε,

μια προθεσμία ακόμη λίγου χρόνου, να μην απαντήσει,

να μην προδοθεί. Γι' αυτόν, λοιπόν, είχε ξοδέψει είκοσι χρόνια,

είκοσι χρόνια αναμονής και ονείρων, για τούτον τον άθλιο,

τον αιματόβρεχτο ασπρογένη; Ρίχτηκε άφωνη σε μια καρέκλα,

κοίταξε αργά τους σκοτωμένους μνηστήρες, στο πάτωμα, σα να κοιτούσε

νεκρές τις ίδιες της επιθυμίες. Και: «καλωσόρισες», του είπε,

ακούγοντας ξένη, μακρινή, τη φωνή της. Στη γωνιά, ο αργαλειός της

γέμιζε το ταβάνι με καγκελωτές σκιές· κι όσα πουλιά είχε υφάνει

με κόκκινες λαμπρές κλωστές σε πράσινα φυλλώματα, αίφνης,

τούτη τη νύχτα της επιστροφής, γυρίσαν στο σταχτί και μαύρο

χαμοπετώντας στον επίπεδο ουρανό της τελευταίας της καρτερίας"

Όταν ντύνομαι, στολίζω ένα κομμάτι του πόθου μου που θα ξαστοχήσει

ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ
ο πρωί
εκτάκτως σύννεφα του Αυγούστου μερικά
πέρα στο βάθος του ορίζοντα που τρέμει
σαν να τον διατρέχουν
ρίγη μολυβιά

και το βράδυ
ψύχραιμη λιτανεία πανσελήνου
μες στα στενά και αδιέξοδα σοκάκια
μιας κάρτας σου που έλαβα
"...κουράστηκα
...λυπάμαι. Χαιρετώ"

με κούριερ εντός της σήμερον επίδοση.


Τι βιαστικός
λες και χωρίς πανσέληνο αύριο
δε θα 'βλεπες να εκλείψω.


-κική δημουλά-

ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ω το φριχτό μαρτύριο του άλλου σώματος
παρείσακτου μες στο σκοτάδι ανάμεσά μας
και τα κλειστά σου μάτια δήθεν ηδονής
που δραπετεύουν ψάχνοντας το
και τα κλειστά μου μάτια να φαντάζονται
σώματα ρυμουλκά
που θέλησα στους δρόμους·
τι ανυποψίαστα σπλαχνικοί για τα κορμιά μας
οι ξένοι που ποθήσαμε
δε σου μιλάω λοιπόν πέτα μαζί του
μη μου μιλάς θα σκιάξεις το ίνδαλμά μου·

μέχρι ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας κι οι δυο
τώρα που σωριαστήκαμε
και φύγαν
κι εσύ αγαπάς
αυτό το πέος χτυπημένο ορτύκι
όπως το χέρι μου
τα ποιήματά μου
τα γυαλιά μου.

Γ. Βαρβέρης

Την φωτό μας την έστειλε φίλη από το βορρά την οποία και ευχαριστούμε από το "αφιλόξενο" Ιόνιο.