Τετάρτη, Αυγούστου 5


ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ω το φριχτό μαρτύριο του άλλου σώματος
παρείσακτου μες στο σκοτάδι ανάμεσά μας
και τα κλειστά σου μάτια δήθεν ηδονής
που δραπετεύουν ψάχνοντας το
και τα κλειστά μου μάτια να φαντάζονται
σώματα ρυμουλκά
που θέλησα στους δρόμους·
τι ανυποψίαστα σπλαχνικοί για τα κορμιά μας
οι ξένοι που ποθήσαμε
δε σου μιλάω λοιπόν πέτα μαζί του
μη μου μιλάς θα σκιάξεις το ίνδαλμά μου·

μέχρι ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας κι οι δυο
τώρα που σωριαστήκαμε
και φύγαν
κι εσύ αγαπάς
αυτό το πέος χτυπημένο ορτύκι
όπως το χέρι μου
τα ποιήματά μου
τα γυαλιά μου.

Γ. Βαρβέρης

Την φωτό μας την έστειλε φίλη από το βορρά την οποία και ευχαριστούμε από το "αφιλόξενο" Ιόνιο.

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

«Θεέ, με δόσεις παίρνε με μαζί σου / στο φως του τεχνητού σου Παραδείσου»

υπό κλίμακα,

όπως καλά γνωρίζει ο διαχειριστής της σελίδας.