η Μαγδαληνή
ποιήτρια σπλάτερ ερώτων
κομίζει μύρα
προ του ενταφιασμού μου
arrogant girl
arrogant girl
χημικά φιλιά
υπερόπτες μηροί
τα μπεκερέλ του γυμνού
"Κρεολή Σελήνη", Β. Πολύζος, Απόπειρα, 2010
14 σχόλια:
γέρων αθαναήλ
είπε...
"ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Δεν αποκλείεται να πεις πως ξέχασες την ώρα, την ημέρα, την ύπαρξή μου. Κι όμως εγώ παράτησα τις προσευχές για να ’μαι έτοιμος. Έκοψα τις νηστείες, έβαψα μαλλιά, τα ρούχα μου τα ’χω κρυφά μυρώσει. Για μια στιγμή μαζί, έπαιξα τον παράδεισο. Είμαι υπότροπος, θαρρώ τον έχω χάσει.
Όμως δεν αποκλείεται εσύ να πεις πως ήσουν σινεμά, ενώ πνιγόμουνα."
Παρακαλώ, όχι τρεις φορές το "arrogant girl" στη β΄στροφή. Δύο, όπως το έγραψα και είναι στο βιβλίο. Η υπερβολή βλάπτει σοβαρά την υγεία του ποιήματος! Βασίλης Πολύζος
Αρετή, άντε δυο «οστερίες». Η εφτά και η οχτώ. Για χάρη σου. Περισσότερες, όπως σου είπα, θα βρεις στη Διζιλάνδη. Για τη μετάφραση, αν δεν επαρκούν οι ιταλομαθείς του μπλογκ, ρώτα με και κάτι θα κάνω. Θα συνδράμει και ο Emilio.
Osteria numero sette il salame piace a fette ma alle donne caso strano il salame piace sano
Osteria numero otto la marchesa fa il risotto fa il risotto ben condito con lo sperma del marito
" Τη μοίρα μου την έζησα χαζεύοντας του τίποτα τη φαλακρή τυραννίδα. Ιστόρησα τη μοναξιά γοερότερος και ζάπλουτος απ’ τον αγέρα μ’ ένα χακί σακκίδιο τα λιγοστά μου τρόφιμα στην πλάτη χρωματιστούς τρεμάμενους ξαναπατώντας ίσκιους κι ανασταίνοντας ωσάν σε ύπνο τρανταχτό του χόρτου μου τα δύστηνα ονείρατα στο αίμα μου βαθιά καιόμενος κι αστράφτοντας αχτημοσύνη καθώς που ζήλεψα την κάτασπρη χαμέρπεια: το τάδε ρημολούλουδο που κείται μεσ’ στο ρέμα λιγοθώρητο ανασαίνοντας απόρρητο τεμπελίκι. (Κοίτα -: παράγει θάνατο σάμπως να ’κραζε πως τα όνειρα, όχι, δεν ειν’ άκυρα ίσα-ίσα ειν’ εκείνα που τραγικά ακυρώνουν (εξάπτοντας) την πραγματικότητα.)"
"Τα παιδιά που δεν είχαμε τα βρίσκεις στους υπονόμους τρώνε τα τελευταία άνθη μοιάζει να το μαντεύουν πως η μέρα που πλησιάζει έρχεται με πείνα καθυστερημένη"
14 σχόλια:
"ΔΕΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΤΑΙ
Δεν αποκλείεται να πεις
πως ξέχασες την ώρα, την ημέρα, την ύπαρξή μου.
Κι όμως εγώ παράτησα τις προσευχές
για να ’μαι έτοιμος. Έκοψα τις νηστείες,
έβαψα μαλλιά, τα ρούχα μου
τα ’χω κρυφά μυρώσει.
Για μια στιγμή μαζί, έπαιξα τον παράδεισο.
Είμαι υπότροπος, θαρρώ τον έχω χάσει.
Όμως δεν αποκλείεται εσύ να πεις
πως ήσουν σινεμά, ενώ πνιγόμουνα."
"Βρίσκω στην άμμο ένα γυμνό κορίτσι να κοιμάται
Απλώνω το χέρι να το ξυπνήσω
Και α!, μένω κατάπληκτος
Στις παλάμες μου φυτρώνει γκαζόν…'"
http://www.youtube.com/watch?v=qb-TIFFu-88&feature=related
αργά έρπουν
επί κινουμένης άμμου
διαπιστώσεις πελμάτων
αποδείξεις αιμάτινων κόμβων
ρυθμικά ηχητικά σήματα
μέχρι τελικής πτ-ώσεως,
ενημερώσεις υπογαστρίου.
ΕΙΝΑΙ Τ ΑΥΛΑΚΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΜΙΟΥ
Μαντατοφόροι άλλων εποχών
Σήμαντρα σε πρωινό ήλιο
Ανεμίζοντας τρόπαια
Με του κορμιού υην επιθυμίσ
ν αυλακώνει τις πιό σχισμές του ονείρου
Και συ τρελή ανάμεσα
Ρίχνοντας πέτρες στη θάλασσα
Παρακαλώ, όχι τρεις φορές το "arrogant girl" στη β΄στροφή.
Δύο, όπως το έγραψα και είναι στο βιβλίο.
Η υπερβολή βλάπτει σοβαρά την υγεία του ποιήματος!
Βασίλης Πολύζος
H Cladribine σε χάπι μειώνει τις ώσεις σε ασθενείς με Σκλήρυνση κατά Πλάκας.
Να ρίξω στον 1ο, στον 3ο και
στον 7ο σχολιαστή μια osteria;
Βοηθάει τη φαντασία!
Reporter
μας συστήνονται φάρμακα από ειδικούς στις ώσεις και στις πτώσεις.
αμάν ντόκτορ, πείτε μας κι άλλα.
Αρετή, άντε δυο «οστερίες». Η εφτά και η οχτώ. Για χάρη σου. Περισσότερες, όπως σου είπα, θα βρεις στη Διζιλάνδη. Για τη μετάφραση, αν δεν επαρκούν οι ιταλομαθείς του μπλογκ, ρώτα με και κάτι θα κάνω. Θα συνδράμει και ο Emilio.
Osteria numero sette
il salame piace a fette
ma alle donne caso strano
il salame piace sano
Osteria numero otto
la marchesa fa il risotto
fa il risotto ben condito
con lo sperma del marito
Dizziland Reporter
τις βρήκα ήδη, Αιμίλιε:))
όσο για τις αφιερωμένες..μια κακή μετάφραση επιτρέπει πολλά, όχι πάντα αρνητικά.
την προτίμηση στο σαλάμι την αντελήφθην( θα σου αφιερώσω εδώ του Μαζαράκη το τραγούδι)
όσο για τη ..Μαρκησία( βρε τι συνειρμούς έχω τώρα..)περί ορέξεως..
αγαπητέ mitos, συγνώμη για την κατάχρηση του χώρου..η osteria ευθύνεται.
Ευχαριστίες για τη διόρθωση.
Βασίλης Πολύζος
"
Τη μοίρα μου την έζησα χαζεύοντας
του τίποτα τη φαλακρή τυραννίδα.
Ιστόρησα τη μοναξιά γοερότερος
και ζάπλουτος απ’ τον αγέρα
μ’ ένα χακί σακκίδιο τα λιγοστά μου
τρόφιμα στην πλάτη
χρωματιστούς τρεμάμενους ξαναπατώντας ίσκιους
κι ανασταίνοντας
ωσάν σε ύπνο τρανταχτό του χόρτου μου
τα δύστηνα ονείρατα
στο αίμα μου βαθιά καιόμενος
κι αστράφτοντας αχτημοσύνη
καθώς που ζήλεψα την κάτασπρη χαμέρπεια:
το τάδε ρημολούλουδο
που κείται μεσ’ στο ρέμα λιγοθώρητο
ανασαίνοντας απόρρητο τεμπελίκι.
(Κοίτα -: παράγει θάνατο σάμπως να ’κραζε
πως τα όνειρα, όχι, δεν ειν’ άκυρα
ίσα-ίσα ειν’ εκείνα που τραγικά ακυρώνουν
(εξάπτοντας) την πραγματικότητα.)"
"Τα παιδιά που δεν είχαμε
τα βρίσκεις στους υπονόμους
τρώνε τα τελευταία άνθη
μοιάζει να το μαντεύουν
πως η μέρα που πλησιάζει
έρχεται με πείνα καθυστερημένη"
Δημοσίευση σχολίου