Κυριακή, Απριλίου 22

BLOGO ΣΦΑΙΡΑ
Το να διακριθείς στην μπλογκόσφαιρα, στην πιο συμμετοχική δημοκρατία της έκφρασης στην ιστορία της ανθρωπότητας, δεν είναι εύκολο πράγμα. Ταυτόχρονα, όμως, όπως είναι η τάση σε κάθε γνήσια δημοκρατία, οι μέσοι όροι τείνουν εκεί να κυριαρχούν κι ο πήχυς της ποιοτικής έκφρασης διαρκώς να χαμηλώνει... Αυτό όμως δεν πρέπει να ενοχλεί γιατί τα κέρδη είναι πολύ μεγαλύτερα: κανείς δεν σε υποχρεώνει, και πάντα υπάρχουν οι καλές ή και οι εξαιρετικές περιπτώσεις που είναι σε θέση να ανταμείψουν τις αναζητήσεις σου. Δεν ξεχώρισε λοιπόν άδικα τόσο γρήγορα στην μπλογκόσφαιρα ο Pitsirikos. Το παράδοξο όμως βρίσκεται αλλού: φαίνεται πως η δημοφιλία "εκεί πάνω" δεν είναι "αρκετή" εαν δεν λάβει ένα είδος έγκυρης πιστοποίησης από τα "κάτω", τον κόσμο του εντύπου! Έτσι γρήγορα οι δικτυακές δημοσιεύσεις του pitsirikos πήραν την αρχαία μορφή του βιβλίου, ενώ ο ίδιος βρήκε θέση τακτικού συνεργάτη σε πολύ trendy αλλά πάντως ποιοτικού σε πολλά για το είδος του έντυπο της δωρεάν διανομής. Όμως διαβάζοντας επανειλημμένα τα εδώ "κάτω" τυπωμένα κείμενά του δεν έπαψα να αναρωτιέμαι: αυτό το χαλαρό άνευρο ύφος, η χαζοχαρούμενη πλακίτσα και τα ανώδυνα καλαμπούρια για σοβαρά και ασόβαρα ποια σχέση μπορεί να έχει με αυτό που υποτίθεται ότι είναι οι καλύτερες στιγμές του "άνω" διαδικτύου; Όταν πλέον η απόλυτη ελευθερία είναι η αναγκαιότατη προϋπόθεση αλλά όχι και το σπουδαιότερο προσόν για να έχεις κάτι να πεις. Διότι υπάρχει και η ποιότητα του μυαλού και της έκφρασης, ακόμα και στο καθημερινό ευθυμογράφημα όπως το είδαμε σε παλιούς πιο απαιτητικούς καιρούς από τις καθημερινές στήλες... Δεν υπερασπίζομαι ιερά και όσια, και έχω κάθε διάθεση να γελάσω με το οτιδήποτε εάν αυτός που γράφει έχει πνεύμα και ποιότητα έκφρασης. Εσείς, όμως, θα διασκεδάζατε με μια μηχανή που κατεβάζει ασταμάτητα ατάκες του τύπου: "Ο Γεώργιος Καραϊσκάκης ήταν γνωστός ως 'ο γιος της καλογριάς'. Δεν ήταν απόλυτα σίγουρο για το ποιος είναι ο πατέρας του, οπότε κι η μαμά του -για να μην τον πληγώσει- του έλεγε πως προήλθε από άμωμο σύλληψη";... Μας άρεσε ο Τσιφόρος γιατί το να απομυθοποιείς την ιστορία είναι μια μορφή εκδίκησης για τους επίσημους καταναγκασμούς της. Αλλά το πρανές που φέρει από τον ξεθυμασμένο Θέμη Αναστασιάδη στις ανώδυνες σαχλαμάρες του Pitsirikos μας προξενεί ελαφρά ναυτία, κυρίως διότι παρουσιάζεται με τα ποιοτικά συμφραζόμενα ενός must της τρέχουσας ενημέρωσης, έστω και αν γι' αυτό δεν χρειάζεται να πληρώσεις...
Εύα ΑΔΑΜ

Δεν υπάρχουν σχόλια: