Ο Αλή με τα Γαλάζια Μάτια,
Ένας από τους τόσους γιους των γιων,
Θα κατεβεί από το Αλγέρι, πάνω σε καράβια
Με πανιά ή κουπιά. Θα είναι
Μαζί του χιλιάδες άνθρωποι
Μικρόσωμοι και με τα μάτια
Των φτωχών σκύλων των πατεράδων
Πάνω στις βάρκες τις φτιαγμένες στα Βασίλεια της Πείνας.
Θα φέρουν μαζί τους τα μωρά,το ψωμί και το τυρί, στα λαδόχαρτα της Δευτέρας του Πάσχα.

Θα φέρουν τις γιαγιάδες και τα γαϊδούρια,
Πάνω στις τριήρεις τις κλεμμένες στα αποικιακά λιμάνια.
Θα ξεμπαρκάρουν στον Κρότωνα, στο Πάλμι,
Κατά εκατομμύρια, ντυμένοι με ασιάτικα
Κουρέλια και με αμερικανικά πουκάμισα.
Μεμιάς οι Καλαβρέζοι θα πουν
Όπως αλήτες σε αλήτες:
«Να οι παλιοί αδερφοί,
Με τους γιους και με το ψωμί και το τυρί!».
Από τον Κρότωνα και το Πάλμι θ’ ανεβούν
Στη Νεάπολη, κι από κει στη Βαρκελώνη
Στη Θεσσαλονίκη και στη Μασσαλία,
Στις Πολιτείες της Διαφθοράς.
Ψυχές και άγγελοι, ποντίκια και ψείρες,
Με σπέρμα της Αρχαίας Ιστορίας,
Θα πετάξουν μπροστά στους νέγρους.
Αυτοί πάντα ταπεινοί
Αυτοί πάντα αδύναμοι
Αυτοί πάντα φοβισμένοι
Αυτοί πάντα κατώτεροι
Αυτοί πάντα ένοχοι
Αυτοί πάντα υπήκοοι
Αυτοί πάντα μικροί,
Αυτοί, που δε θέλησαν ποτέ να γνωρίσουν,
Αυτοί που είχαν μάτια μόνο για να παρακαλούν,
Αυτοί που έζησαν σα ληστές,
Στο βάθος της θάλασσας, αυτοί που έζησαν σαν τρελοί
Στη μέση τ’ ουρανού,
Αυτοί που φτιάξανε
Νόμους έξω από το νόμο,
Αυτοί που προσαρμόστηκαν
Σ’ έναν κόσμο κάτω από τον κόσμο
Αυτοί που πίστεψαν
Σ’ έναν θεό δούλο του θεού,
Αυτοί που τραγούδησαν
Στις σφαγές των βασιλιάδων,
Αυτοί που χόρεψαν
Στους πολέμους των αστών,
Αυτοί που προσευχήθηκαν
Στους εργατικούς αγώνες
καταθέτοντας την τιμιότητα
Των χωριάτικων θρησκειών,
Ξεχνώντας την τιμή
Του υποκόσμου,
Προδίνοντας την ειλικρίνεια
Των βαρβαρικών λαών
Πίσω από τους δικούς τους Αλή με τα Γαλάζια
Μάτια – θα βγουν κάτω από τη γη για να ληστέψουν –
Θ’ ανέβουν από το βάθος της θάλασσας για να σκοτώσουν –
Θα κατεβούν από τα ύψη του ουρανού
Για ν’ αρπάξουν – και για να μάθουν στους συντρόφους
Εργάτες τη χαρά της ζωής –
Για να μάθουν στους αστούς
Τη χαρά της ελευθερίας –
Για να μάθουν τους χριστιανούς
Τη χαρά του θανάτου
Θα καταστρέψουν τη Ρώμη
Και πάνω στα ερείπιά της
Θα καταθέσουν το σπόρο
Της Αρχαίας Ιστορίας.
Ύστερα με τον Πάπα και με το κάθε άγιο μυστήριο
Θα πάνε σαν τους τσιγγάνους
Τον ανήφορο προς τη Δύση και το Βορρά
Με τις κόκκινες σημαίες
Του Τρότσκι να κυματίζουν…

Πιέρ Πάολο Παζολίνι

"Να τριγυρνά ξυπόλυτη στο σπίτι
με την κρυφή λαχτάρα ενός χορού
κι ένα βραχιόλι στον αστράγαλο"

γ-αλλικός
α-ξιός
λ-ουδίας
α-λιάκμονας

εντός εναλλάξ

"δρέπω την εύφορη αδράνεια τριγύρω"
Η φωτογραφία είναι ευγενική προσφορά της " areti"

Tο Νησί στη Λίμνη

Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, προστάτη των κλεφτών,
Δώστε μου, σας παρακαλώ πολύ, εν ώρα ανάγκης
ένα μικρό καπνοπωλείο,
Με τα γυαλιστερά κουτάκια
στοιβαγμένα τακτικά στα ράφια
Και τον ανάριο, μυρωδάτο καπνό
και το σέρτικο
Και τον ξανθό Βιρτζίνια
σκόρπιο κάτω από τις γυαλιστερές, γυάλινες βιτρίνες,
Και μιά όχι και τόσο λιγδιασμένη ζυγαριά
Και τα τσουλάκια να μπουκέρνουν για καναδυό κουβέντες
του ποδαριού
Να πούνε την παρόλα τους και να σιάξουν λίγο τα μαλλιά τους.

Θεέ μου, Αφροδίτη, Ερμή, προστάτη των κλεφτών,
Δανείστε μου ένα μικρό καπνοπωλείο
ή στρώστε με σε κάποιο, τέλος πάντων, επάγγελμα
Μακριά από το κερατένιο τούτο επάγγελμα του λογοτέχνη
που πρέπει να 'χεις πάντα τα μυαλά σου τετρακόσια.

Μετ. Τάσος Κόρφης/giorgosmixos.blogspot.com

Με αφορμή τη χτεσινοβραδινή κουβέντα στο Μύλο

"Πολλές φορές σε ζήτησε το απόγευμα:
Κι άλλες επίμονες φορές σε φώναξε
μεσ από έξι λαϊκά τραγούδια
για πιάνο
και για δύσκολο απόγευμα."

Η προγραμματισμένη χθεσινοβραδινή παρουσίαση του βιβλίου στη ΣΤΟΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ήταν μια αφορμή για έναν ουσιαστικό διάλογο για μια χαίνουσα πληγή. Οι τραμπουκισμοί των 'Ελληναράδων" και οι κραυγές για προδότες και τουρκαλάδες δεν επέτρεψαν στον Γκουρογιάννη να εκφραστεί ελεύθερα, έτσι απέκλεισαν και το δικαίωμα όσων διαφωνούσαν να τον αντικρούσουν. Το χθεσινό μπάχαλο ευνόησε μόνο τους φασίστες.

"Επειδή τό αδοκίμαστο καί τό απ'αλλού φερμένο, δέν τ'αντέχουν οί άνθρωποι.."






Subscribe Free
Add to my Page
Αφιερωμένο στους ομώνυμους κι ετερώνυμους επισκέπτες του blog,

Αντίδωρο στην areti,

Στον nikitas http://nikitas-myblog.blogspot.com/ που χάθηκε απ την γειτονιά.

"Κύριε δώσε μου ένα υπνωτικό
να κοιμηθεί
όλη η έρημος έξω"

Εκ του Ανεσπέρου

"Περπάταγες θαρρώ.
Κι ούρλιαζε η μεγάλη πόλις πάνω απ το σφεντάμι
με ξύλινο φακό ειδομένη.
Και δεν κατάλαβες ποιός εθυμήθη."

Άμμων Τέμενος, Μιχάλης Κατσαρός, 1997

"Την πόρτα χτύπησε.
Αν σου ανοίξουν μπες.
Αλλιώς κοιμήσου στο σκαλοπάτι
όπου καλύτερα θα ονειρευτείς
για το τι γίνεται στη σάλα."

Μ. ΣΑΧΤΟΥΡΗΣ

ΟΜΟΡΦΙΑ

Ράντισε τήν ἀσκήμια μ’ ὀμορφιά
πῆρε μιά κιθάρα
πῆρε ἕνα ποτάμι πλάι-πλάι
Τραγουδώντας

Ἔχασε τή φωνή του
τοῦ τήν ἔκλεψε ἡ ἔξαλλη γυναίκα
πού ‘κοψε τό κεφάλι της στά κόκκινα νερά
κι ὁ φτωχός δέν ἔχει πιά φωνή νά τραγουδήσει
καί τό ποτάμι τό ἤρεμο κεφάλι
κυλάει μέ βλέφαρα κλειστά

Τραγουδώντας

Η ΛΗΣΜΟΝΗΜΕΝΗ (1945)

SALOME

Φεγγαρόφωτο προς τιμήν της Σαλώμης.
Το χιούμορ είναι βραδύτητα, δεν είναι
για βιαστικούς.
Αλλ η σελήνη ριγηλή και διεθνής κι ανήκουστη
σκυλιάζει από ερεβώδεις ορμές -
αβρό μου φαινόμενο.
Στο κλάμα είμαι μαγευτική, δεν είμαι? -
αλαζόνευε η φωνούλα της Σαλώμης.

ΡΗΤΗ ΣΙΩΠΗ . ΝΌΤΙΣΜΑ, ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ, 1988, Ν. ΚΑΡΟΥΖΟΣ

ΒΑΡΚΕΛΏΝΗ

Όπου η Αρχιτεκτονική υπηρετεί το γλυπτό, ο καθολικισμός μπερδεύεται με τον αναρχοσοσιαλισμό, τα καταλανικά εξωθούν τα ισπανικά, η πολεοδομία τολμά να αναμετριέται με το κλασικό και να πειραματίζεται

Pedro Almodóvar's Broken Embraces


Penelope Cruz: 'Pedro's the reason I became an actress'

"Η μόνη έπαρση που αξίζει : η στύση"
ΔΙΟΝΎΣΗΣ ΚΑΨΑΛΗΣ, ΌΛΑ ΤΑ ΔΕΙΛΙΝΆ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ

"Άτθις, Γογγύλα, Γυρινώ, Ανδρομέδα,
Αλίνα, Κίττυ, Λένα, Κατερίνα,
κορίτσια του παλιού καιρού, μ ακούτε?"

LUZ CASAL



Τρυφερά και παθιασμένα ταξίδια
Un ano de amor
Piensa en mi απ τα ψηλά τακούνια
Η Luz Casal η απόλυτη ντίβα

Tacones Lejanos

http://www.youtube.com/watch?v=Y3FT3vFzQw0
Si tienes un hondo penar
Piensa en mÃ
Si tienes ganas de llorar
Piensa en mÃ

Ya ves que venero tu imagen divina
Tu párvula boca que siendo tan niña
Me enseñó a pecar

Piensa en mÃ
Cuando beses
Cuando llores
También piensa en mÃ

Cuando querias quitarme la vida
No la quiero para nada
Para nada me sirve sin ti

Piensa en mÃ
Cuando beses
Cuando llores
También piensa en mÃ

Cuando querias quitarme la vida
No la quiero para nada
Para nada me sirve sin ti

No puedo vivir
Si me faltas tú
No puedo vivir
No puedo vivir
Si me faltas tú
No puedo vivir
Si me faltas tú
No puedo vivir


i tienes un hondo penar
Piensa en mi
Si tienes ganas de llorar
Piensa en mi --- If you have a deep wave of pain
Think of me
If you feel like you're going to cry
Think of me
--- Ya ves que venero tu imagen divina
Tu parvula boca que siendo tan niña
Me enseño a pecar --- You know that I worship your divine image
Your childlike mouth
Taught me to sin --- Piensa en mi
Cuando beses
Cuando llores
Tambien piensa en mi --- Think of me
When you kiss
And when you cry
Think also of me --- Cuando querias quitarme la vida
No la quiero para nada
Para nada me sirve sin ti --- If you want
Take my life away from me
I don't want it for anything
It's useless to me
Without you

"Δεν είτανε πως δεν τον γνώρισε στο φως της παραστιάς· δεν είταν

τα κουρέλια του επαίτη, η μεταμφίεση, – όχι· καθαρά σημάδια:

η ουλή στο γόνατό του, η ρώμη, η πονηριά στο μάτι. Τρομαγμένη,

ακουμπώντας τη ράχη της στον τοίχο, μια δικαιολογία ζητούσε,

μια προθεσμία ακόμη λίγου χρόνου, να μην απαντήσει,

να μην προδοθεί. Γι' αυτόν, λοιπόν, είχε ξοδέψει είκοσι χρόνια,

είκοσι χρόνια αναμονής και ονείρων, για τούτον τον άθλιο,

τον αιματόβρεχτο ασπρογένη; Ρίχτηκε άφωνη σε μια καρέκλα,

κοίταξε αργά τους σκοτωμένους μνηστήρες, στο πάτωμα, σα να κοιτούσε

νεκρές τις ίδιες της επιθυμίες. Και: «καλωσόρισες», του είπε,

ακούγοντας ξένη, μακρινή, τη φωνή της. Στη γωνιά, ο αργαλειός της

γέμιζε το ταβάνι με καγκελωτές σκιές· κι όσα πουλιά είχε υφάνει

με κόκκινες λαμπρές κλωστές σε πράσινα φυλλώματα, αίφνης,

τούτη τη νύχτα της επιστροφής, γυρίσαν στο σταχτί και μαύρο

χαμοπετώντας στον επίπεδο ουρανό της τελευταίας της καρτερίας"

Όταν ντύνομαι, στολίζω ένα κομμάτι του πόθου μου που θα ξαστοχήσει

ΠΑΝΣΈΛΗΝΟΣ
ο πρωί
εκτάκτως σύννεφα του Αυγούστου μερικά
πέρα στο βάθος του ορίζοντα που τρέμει
σαν να τον διατρέχουν
ρίγη μολυβιά

και το βράδυ
ψύχραιμη λιτανεία πανσελήνου
μες στα στενά και αδιέξοδα σοκάκια
μιας κάρτας σου που έλαβα
"...κουράστηκα
...λυπάμαι. Χαιρετώ"

με κούριερ εντός της σήμερον επίδοση.


Τι βιαστικός
λες και χωρίς πανσέληνο αύριο
δε θα 'βλεπες να εκλείψω.


-κική δημουλά-

ΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΜΑΤΙΑ

Ω το φριχτό μαρτύριο του άλλου σώματος
παρείσακτου μες στο σκοτάδι ανάμεσά μας
και τα κλειστά σου μάτια δήθεν ηδονής
που δραπετεύουν ψάχνοντας το
και τα κλειστά μου μάτια να φαντάζονται
σώματα ρυμουλκά
που θέλησα στους δρόμους·
τι ανυποψίαστα σπλαχνικοί για τα κορμιά μας
οι ξένοι που ποθήσαμε
δε σου μιλάω λοιπόν πέτα μαζί του
μη μου μιλάς θα σκιάξεις το ίνδαλμά μου·

μέχρι ν’ ανοίξουμε τα μάτια μας κι οι δυο
τώρα που σωριαστήκαμε
και φύγαν
κι εσύ αγαπάς
αυτό το πέος χτυπημένο ορτύκι
όπως το χέρι μου
τα ποιήματά μου
τα γυαλιά μου.

Γ. Βαρβέρης

Την φωτό μας την έστειλε φίλη από το βορρά την οποία και ευχαριστούμε από το "αφιλόξενο" Ιόνιο.

Διακοπές

Βρίσκεις και πάλι τον αδιάφορα χρήσιμο χρόνο,
κόβεις με σημασία ένα φύλλο, ρίχνεις μια λέξη
μέσα στο σκοτεινό πηγάδι και δεν ξέρεις καθόλου
αν θα επιπλεύσει ή θα περάσει απ τ άλλο μέρος. Άνθρωποι
διασχίζουν βιαστικά τους δρόμους, αγοράζουν κρέας,
πουκάμισα, φρούτα, χαρτοφάκελα, σπίρτα. Οι γυναίκες
δοκιμάζουν μπροστά στους καθρέπτες θερινά καπέλα,
έχουν συχνά πονοκέφαλο, τρώνε μεγάλα σταφύλια,
μια ρώγα πέφτει στο πάτωμα. - μη την πατήσεις. - το ποίημα

Καρλόβασι, 12.VII. 78, Γ. Ρίτσος

Στο εικαστικό η Αριάδνη στον Λαβύρινθο όπως την εντόπισε η νυχτερινή φίλη από το βορρά ή πιθανόν πρόκειται για κατά Yalom φαντασίωση της

"...
Κάτω από κάθε λέξη βρίσκεται σε λήθαργο μια μικρή σαύρα"


Γιάννης Ρίτσος, Καρλόβασι, 17.VIII,78, Της Επαρχίας, ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

"Ας μη δεσμευτούμε, λοιπόν, μ επιστολές - η απόσταση μας χαρίζει ένα καινούργιο πρόσωπο. Κι ίσως όταν ξαναιδωθούμε να μην ξέρει πια καθόλου ο ένας τον άλλον.
Έτσι που επιτέλους να μπορέσουμε να γνωριστούμε."
Του Τάσου Λειβαδίτη, Φιλίες




Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Μπρουκς
Ερμηνεία: Λιζ Τέιλορ, Πολ Νιούμαν, Μπερλ Αϊβς, Τζακ Κάρσον, Τζούντιθ Αντερσον.

Μισό αιώνα μετά την πρώτη προβολή της, η «Λυσσασμένη γάτα» κρατιέται ζωντανή, αλλά και αντιφατική.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΡΒΕΡΗΣ

Ο κύριος Φογκ πάει διακοπές


Είπε κάποτε ο κύριος Φογκ
να πάει διακοπές.
- Βαθιά μέσα σε μια πολυθρόνα
έχω μπροστά μου μια θάλασσα
σκέφτηκε αμέσως.
Πού να πηγαίνω τώρα σε άλλη
αφού είναι ίδια
όλ' η θάλασσα.
Εξάλλου εγώ δεν κολυμπώ
διότι δεν είμαι ψάρι.
- Βουνό λοιπόν
αναφώνησε ο κύριος Φογκ
και γύρισε
από την άλλη μεριά
την πολυθρόνα του.

"Κάθε φορά που μου πρόσφεραν μια καρέκλα έπεφτα στην παγίδα.
Έτσι στέκομαι χρόνια τώρα όρθιος σά ν΄ ακούω τη Διεθνή."

ΔΕΙΛΙΝΟ
"Λεπτομέρειες ασήμαντες που κάνουν πιο οδυνηρές τις αναμνήσεις
και τα χρόνια μας, βαλσαμωμένα πουλιά, μας κοιτάζουν τώρα με μάτια ξένα -
αλλά κι εγώ ποιός ήμουν; ένας πρίγκηπας του τίποτα
ένας τρελός για επαναστάσεις κι άλλα πράγματα χαμένα
και κάθε που χτυπούσαν οι καμπάνες ένιωθα να κινδυνεύει η ανθρωπότητα
κι έτρεχα να τη σώσω.
Κι όταν ένα παιδί κοιτάει μ' έκσταση το δειλινό, είναι που αποθηκεύει θλίψεις για το μέλλον."

Tasos leibaditis

Τώρα τα βράδια κάθομαι σε μισοσκότεινα καφενεία και πίνω με πεθαμένους
φίλους
αλλά κι όταν έφυγα απ’ τα παιδικά μου χρόνια κρατούσα ένα γράμμα που δεν
έμαθα ακόμα που πρέπει να το πάω
και για κακή μου τύχη οι άνθρωποι που αγάπησα ήταν κι αυτοί θνητοί.

Θυμάμαι τα παλιά προάστια και τα ηλιοτρόπια που σα μικροί αρχάγγελοι
παράστεκαν τους κήπους
θυμάμαι τις μικρές απόμερες κάμαρες όπου πέθανα για πράγματα
που δε θα γνώριζα ποτέ
θυμάμαι τις γυναίκες που αποκοιμήθηκα πάνω στο στήθος τους ενώ τα μακρινά
σφυρίγματα των τραίνων μ' έπαιρναν μαζί
θυμάμαι τα μεγάλα πλήθη στους δρόμους να τραγουδάνε τη Διεθνή.

Έξαλλου δε ζητήσαμε τη νίκη -
μονάχα λίγη μουσική...

ΤΑΣΟΣ ΛΕΙΒΑΔΙΤΗΣ, ΜΙΚΡΟ ΒΙΒΛΙΟ ΓΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΟΝΕΙΡΑ

Του Κώστα Βαξεβάνη


Ο Τεό και ο Σουτάι είναι φίλοι μου και συνεταίροι. Ο ένας Έλληνας και ο άλλος Τούρκος. Είναι ιδιοκτήτες ενός από τα πιο όμορφα εστιατόρια στο Βερολίνο. Φτωχοί μετανάστες και οι δύο στη Γερμανία πριν από χρόνια, κατάφεραν να επιβιώσουν στο σκληρό περιβάλλον της δουλειάς και των προκαταλήψεων. Στη Γερμανία δεν είχε ιδιαίτερη σημασία ποιoς είναι Έλληνας και ποιoς Τούρκος. Ήταν και οι δύο μετανάστες και για κακή τους τύχη, το ίδιο σκούροι. Στο εστιατόριο τους σήμερα, όλοι οι σερβιτόροι είναι παιδιά από διάφορες χώρες του κόσμου. "Multi culti” λέει ο Τεό γελώντας. Όταν πάω στο "Barist"(έτσι λέγεται το εστιατόριο) νοιώθω πολίτης του κόσμου. Ένας άνθρωπος ανάμεσα σε ανθρώπους. Και απολαμβάνω τις συζητήσεις με τον Σουτάι, που αναλύει πάρα πολύ καλά, πώς οι σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας χτίστηκαν έντεχνα πάνω στην ένταση και την αντιπαράθεση.

Το περιβάλλον και ο πολιτισμός του "Barist" είναι το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό αυτές τις μέρες, παρακολουθώντας κάποιους να στήνουν το σκηνικό της έντασης με τους μετανάστες. Να οικοδομούν πάνω στον αόριστο φόβο συγκεκριμένες αντιδράσεις.

Εδώ και μέρες κάποιοι ακονίζουν τα αντανακλαστικά του φόβου και τα ζωώδη ένστικτα. Ολόκληρη χώρα θα σύρει το χορό. Οι πάντες θα μπουν σε αυτόν. Ο μικροαστός, ως μαιτρέσα του φασισμού γιατί φοβάται για να υπάρχει.
Ο άνεργος για να μην του πάρουν τη δουλειά οι ξένοι, ενώ τα κοράκια αφεντικά είναι έλληνες. Ο φασίστας γιατί θέλει να είναι καθαρός μέσα στη βρωμιά του μυαλού του. Ο ανόητος γιατί ηδονίζεται να ανακαλύπτει χειρότερους απ αυτόν.

Φασισμός δεν είναι να συνστοιχίζεσαι με μια συγκεκριμένη ιδεολογία μόνο. Είναι να εγκαταλείπεις τη σκέψη για να ντυθείς με σχήματα και αφορισμούς. Μόνο που κάποια στιγμή επιστρέφουν. Και θα επιστρέψουν γιατί είμαστε όλοι μετανάστες. Και εμείς οι έλληνες, δυστυχώς στη χώρα μας...
www.koutipandoras.gr

ΠΡΑΞΗ ΜΟΝΑΧΟΥ ΜΟΝΟΧΙΤΩΝΟΣ
Κάποια όνειρα που βλέπω, μ' αρέσει να τα διηγούμαι/.
Τι είδα χτες/.
Ένας ερημίτης κόβει λουλούδι και λέει στους μαθητάδες ολόγυρα: "Βλέπετε τίποτα σ' αυτήνε την πράξη;" Ο ένας λέει πως είναι αγάπη για τ' άνθη κι ομοίωση μαζί τους. Ο άλλος λέει πως είναι η μη-συνείδηση και τείνει σε κινήσεις μη-χρησιμότητας. Ένας άλλος αποκρίνεται πως ήτανε μια ανάπαυλα της αγιότητας. Ο ερημίτης πάει στο μίσχο, δένει το λουλούδι με σπάγγο, λέγοντας: "Ήτανε μια πράξη εξουσίας". Και έμεινε άφωνος έως θανάτου, κατά το όνειρο που είδα.
Νίκος Καρούζος, ΕΡΥΘΡΟΓΡΑΦΟΣ, 1988

Στην Ευρώπη βαρβαρότητα
στην Ελλάδα παλινόρθωση των βουρβόνων

Ασωτία και υποδοχή της, 3

"...
Περπάτησε λοιπόν ανάμεσα στις πέτρες
και μη σκεφτείς επιστροφή.
Άν σφάξω μόσχο
κρυφά θα τόνε σφάξω μοναχός τη νύχτα
και μοναχά για σένα.

Δυό ποτηράκια με κρασί θα βάλω
ένα για μένα κι ένα απέναντί μου
και στην υγειά θα πιώ της ασωτίας.
Μια θα ΄ν΄η ευχή μου
όρθιος μακριά μας πιά να ζήσεις
όπως θέλησες
με τη βοήθεια του Θεού
κι αν το μπορείς
χωρίς αυτήν
..."

Γιάννης Βαρβέρης, Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ

“να με θυμάστε
και συγχωράτε μου
αυτή την τελευταία θλίψη”

Ιωάννης της Κλίμακος, Ι

Είμαι ανεβασμένος πάνω σε μια σκάλα
και κοιτώ τον κόσμο
πίσω από τον φράχτη.
Σκοπεύω για τους συνανθρώπους μου
τούτης της όχθης
της άλλης να φωτογραφίσω τα μεράκια
ό,τι κινείται δηλαδή με σχετική ζωηράδα:
καΐκια φευγαλέα φώτα γιορτών πλοίων
σεκλέτια αφραγκίες και μεζεκλίκια
ανθρώπους αξεδιάλυτους των μπαρ
τους ίδιους καθώς τρέχουν να κρυφτούν
σε υπόστεγα θυέλλης κηδειών γάμων
πολιτικής αντάρας
κι άλλα
της οπτασίας
της Ιστορίας
τρεχάτα γεγονότα
αλλά πάνω στη σκάλα
σαν να τα βλέπω τώρα επί ματαίω
τρέμουν τα γόνατα
και πρέπει να κατέβω
μ’ ένα μονάχα δίλημμα:
ήταν η σκάλα μου ασταθής
ή οι εικόνες μου άστατες
και δεν φωτογραφίζονται.

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΟΝΟΣ , Γ. ΒΑΡΒΕΡΗΣ

"Σίμωνα Κυρηναίε
...
μη μας σηκώσεις το σταυρό
ολόκληρο το διεκδικούμε το μαρτύριο
είναι βαρύτερες για μας
οι αγαθές προθέσεις"
Γ. Βαρβέρης, ο άνθρωπος μόνος